‘Daar ging ze mee akkoord?’
Grietje trok haar schouders op.
‘Charmaine kwam nooit in opstand… tegen niemand. Ze was altijd lief, onderdanig, ging elk conflict uit de weg.’
‘Kan dat?’
‘Als Charmaine ergens een vluchtmogelijkheid zag, dan… eh, dan was ze al weg. Daarom stemde ze ook in met een afkoopsom.’
De Cock fronste zijn wenkbrauwen.
‘Een afkoopsom?’
Grietje knikte.
‘Nadat Charmaine onze wederzijdse liefde had ontdekt, liet ze Gerard van Kastelen in de steek en trok bij mij in. Het was behelpen. Ik woonde toen nog op een krotje ergens in de Pijp. Maar we hadden het goed samen. Charmaine zag duidelijk in dat haar huwelijk met Gerard van Kastelen een vergissing was en begon onmiddellijk een echtscheidingsprocedure. Gerard van Kastelen was woedend… vooral op mij. Ik had zijn harmonische huwelijk verstoord.’
Ze grinnikte vreugdeloos.
‘Harmonisch… het was voor Charmaine een hel.’
Ze zweeg even.
‘Gerard kwam direct met financiele eisen. Volgens hem raakte hij door mijn toedoen zijn bron van inkomsten kwijt. Hij weigerde in een echtscheiding toe te stemmen en verlangde van ons dat wij hem permanent zouden onderhouden.’
De Cock trok een vies gezicht.
‘Wat een fielt.’
Grietje knikte.
‘Ik heb het nooit erg op mannen begrepen,’ sprak ze zuchtend. ‘Zelfs mijn eigen vader ontweek ik zo veel mogelijk. Maar door Gerard van Kastelen ben ik een pure mannenhaatster geworden.’
De Cock negeerde de opmerking.
‘Hoe ging het verder met jullie?’
‘In het begin gaven we hem maandelijks een toelage, maar hij eiste steeds meer geld van ons en viel ons herhaaldelijk lastig… Hij zat op de trap voor onze woningdeur… wilde ’s nachts bij ons slapen. Charmaine en ik voelden daar niets voor.’
De Cock fronste zijn wenkbrauwen.
‘Jullie hadden de politie toch kunnen inschakelen.’
Grietje schonk hem een meelijwekkend lachje.
‘Politie,’ sprak ze minachtend. ‘We hebben wel eens assistentie gevraagd, maar we werden uitgelachen. Als lesbienne vind je weinig begrip.’
De Cock slikte de kritiek.
‘Hoe liep het af?’
Grietje ademde diep.
‘Uiteindelijk hebben we onze maandelijkse betalingen aan hem gestopt.’
De Cock grijnsde.
‘Dat gaf herrie?’
Grietje knikte.
‘Na een reeks van bedreigingen kwam hij uiteindelijk met een voorstel tot een afkoopsom.’
‘Dat is lef… hoeveel vroeg hij?’
‘Drie ton.’
De Cock schoof zijn onderlip vooruit.
‘Drie ton… dat is nogal wat.’
‘Dat vonden wij ook.’
‘Zijn Charmaine en jij op zijn aanbod ingegaan?’
Grietje maakte een hulpeloos gebaar.
‘We wilden van hem af,’ riep ze vertwijfeld. ‘Hoe dan ook. U kunt zich niet voorstellen hoeveel ellende die man ons heeft bezorgd.’
De Cock spreidde zijn handen.
‘Hoe… eh, hoe kon Gerard van Kastelen van jullie drie ton verlangen?’ vroeg hij verbaasd. ‘Hadden jullie zo veel geld?’
Grietje schudde haar hoofd.
‘Charmaine werkte bij de IJsselsteinse Bank op een afdeling waar giroverzamelstaten worden opgemaakt. Dat wist Gerard van Kastelen. Uiteraard, dat had ze hem zelf verteld. Gerard wist ook dat er op de bank maar weinig controle was… dat al die verzamelstaten die Charmaine opmaakte, zonder meer door een lid van de directie werden ondertekend.’
De Cock spreidde zijn handen.
‘Gerard van Kastelen wist precies dat Charmaine kon frauderen, en hoe.’
‘Daar speculeerde hij op.’
De Cock bracht de wijsvinger van zijn rechterhand voor zijn neus.
‘Tussen de andere betalingen in… zo stel ik mij voor… maakte Charmaine Dupuitrain via de verzamelstaten van de IJsselsteinse Bank ook geld aan u over.’
Grietje schudde haar hoofd.
‘Niet op mij, maar op haar eigen naam en rekening. Zij wilde mij er niet bij betrekken.’
‘Haar eigen naam en rekening?’ herhaalde De Cock ongelovig. ‘Dat… eh, dat valt toch direct op?’
Grietje glimlachte.
‘Op de bank kende men Charmaine als mevrouw Van Kastelen. Onder die naam was ze ook aangenomen. Charmaine had voor ze aan de fraude begon een rekening op haar eigen naam, Dupuitrain, geopend.’
De Cock knikte.
‘Ik begrijp het. Die naam viel niet op.’
Grietje glimlachte.
‘Van haar eigen rekening deed ze daarna stortingen aan mij.’
‘Waarom aan u?’
‘Ik deed de onderhandelingen met Gerard van Kastelen. Charmaine vermeed elk contact met hem. En daar had ik wel begrip voor.’
Ze glimlachte opnieuw.
‘Ik wist na onderhandelingen de drie ton die Gerard van Kastelen eiste, te verlagen tot tweehonderdvijfenzeventigduizend gulden.’
De Cock hield zijn hoofd iets schuin.
‘En dat bedrag hebben jullie uiteindelijk aan hem betaald?’
Grietje knikte.
‘Charmaine durfde met de fraude bij de bank niet verder te gaan. Toen ze tweehonderdvijftigduizend gulden had bemachtigd, bekroop haar de angst om betrapt te worden. De resterende vijfentwintigduizend gulden hebben we gewoon geleend.’
‘Daarna kwam de echtscheiding?’
‘Gelukkig.’
De Cock boog zich iets naar haar toe.
‘Die eerste fraude bij de IJsselsteinse Bank is nooit ontdekt?’
Grietje trok een bedenkelijk gezicht.
‘Ze zijn er bij de IJsselsteinse Bank nooit op teruggekomen. Ik denk dat de tijd tussen de beide fraudes groot genoeg is geweest.’
De Cock plukte aan het puntje van zijn neus.
‘Men is na de ontdekking,’ overdacht hij hardop, ‘teruggegaan tot het moment dat de tweede fraude begon. En verder heeft men niet gekeken.’
