Sekutnica

ojciec powierzyl go opiece regentki, jego bystrej siostry Anny Beaujeu, zony Pierre’a de Bourbon. Kuzyn krola, Ludwik, ksiaze d’Orleans, zaslubiony innej siostrze Karola, Jeanne de Valois nie potrafil sie z tyra pogodzic. Obawial sie zbyt wielkich wplywow rodu de Bourbon na rzady w kraju. Poza tym publicznym sekretem byl fakt, ze kochal sie potajemnie z swojej szwagierce Annie.

Ludwik otwarcie odsuwal od siebie Jeanne de Valois, wytykajac jej niedoskonalosc budowy. Jego zona, mimo iz byla osoba czarujaca i inteligentna, miala wyrazny garb i mocno kulala. Ludwik niemadrze pochwalil sie swoja miloscia do Anny Beaujeu, a owa dama, dla ktorej obowiazek znaczyl wiecej niz namietnosc, kazala aresztowac nieodpowiedzialnego szwagra. Ostrzezony przez przyjaciol, Ludwik uciekl do Bretanii i knul przeciwko Francji na dworze znienawidzonego przez francuski dwor ksiecia.

Wielu szlachetnie urodzonych poparlo ksiecia d’Orleans, ale Anna Beaujeu nie ugiela sie pod ich grozbami. Wystawila armie zlozona z dwunastu tysiecy zbrojnych i pokonala rebeliantow w lipcu 1488 roku. Ksiaze Ludwik zostal uwieziony w chateau Lusignan. Na poczatku trzymano go tam o chlebie i wodzie, mimo wysokiego urodzenia, ale Jeanne jako dobra zona musiala interweniowac w jego sprawie, bo zmieniono jego posilki na godniejsze, lecz wciaz nie wypuszczono go na wolnosc. Anna ciagle rzadzila Francja w imieniu brata, poniewaz uwazano, iz nie jest jeszcze gotow wladac krajem.

Karol VIII niewiele czasu spedzil w Paryzu w swojej rezydencji de Valois. Zblizalo sie lato, wiec najbardziej prawdopodobny byl jego wyjazd do ulubionego domu krola, chateau Amboise. Dowiedziawszy sie o tym, Arabella w cichosci ducha przeklinala Henryka Tudora. Jak, na litosc boska, mogla dostac sie na dwor, skoro niedlugo wszyscy wyjada z Paryza? Jesli nie wymysli czegos sprytnego, nie bedzie wcale przydatna krolowi Anglii, a wtedy straci Greyfaire.

Jej dylemat rozwiazal sie sam wraz z listem, jaki otrzymala:

„Madame, dowiedzialem sie, ze zostalas kolejna ofiara chciwosci Henryka Tudora i ucieklas do Paryza. Bylbym zaszczycony, gdybys zechciala towarzyszyc mi w uroczystej kolacji, jaka krol wydaje w swoim domu de Valois. Moj powoz podjedzie po pania o czwartej”.

Czytala z ulga wiadomosc podpisana przez Anthony’ego Vardena.

– Od kogo ta wiadomosc? – zapytal FitzWalter.

– Od lorda Vardena – odparla Arabella. Niepotrzebne byly dalsze wyjasnienia, bo kapitan wiedzial, kim jest ten czlowiek i jakie sa jego we Francji zadania. – Wysyla po mnie powoz. Jade na kolacje w dniu sw. Jana.

FitzWalter skinal glowa i wrocil do polerowania swego miecza, ale Lona zaczela narzekac:

– To tylko trzy dni, milady! Jak mam przerobic w tak krotkim czasie jedna z tych sukien, ktora dostalas od krolowej?

– Lono! – ostrzegla ja delikatnie Arabella.

Lona spojrzala w strone Avice, ktora sprzatala komnate, i wzruszyla ramionami.

– Ona nie wie, co mowie, milady. Moj francuski jest znacznie lepszy niz jej angielski. Nie zna nawet tuzina slow po naszemu, a juz na pewno jednym z nich nie jest „nie”. Ta wywloka spala juz z czterema z naszych ludzi, a teraz spoglada przymilnie na Fergusa MacMichaela. Jak tylko sprobuje, wydrapie jej te kaprawe oczy!

Arabella rozesmiala sie, ale FitzWalter ostrzegl:

– Nigdy niczego nie zakladaj. Poza tym moglby cie zrozumiec ktos nasluchujacy pod drzwiami. Potem zaczalby sie zastanawiac, dlaczego w takiej sytuacji krolowa byla tak uprzejma. Corko, badz bardziej ostrozna na przyszlosc.

– Krolowa byla tak uprzejma, bo miala wyrzuty sumienia, ot co – rzucila ostro Lona. – I slusznie. Ale masz racje, tato, na przyszlosc bede bardziej ostrozna.

Na sw. Jana, kiedy zajechal powoz lorda Vardena, Arabella byla gotowa. Krolowa okazala sie hojna, wybrala sposrod wlasnej garderoby suknie, ktore najbardziej pasowaly do wlosow i cery Arabelli.

Suknia z blekitnego jedwabiu miala odkryte ramiona i gleboki dekolt, a obcisle rekawy oslanialy nadgarstki. Peleryna z brokatu koloru jasnego zlota przypominala kolor wlosow Arabelli. Stanik ozdabial srebrny jedwab z naszytymi malenkimi perelkami. Dlugi tren dodawal elegancji. Pantofle koloru sukni okazaly sie w sam raz. Na palec Arabella wsunela pierscien rodowy.

Lona podala jej rekawiczki ozdobione malenkimi perelkami i malenki woreczek z blekitnego jedwabiu.

W drzwiach stanal elegancki dzentelmen i odezwal sie:

– Lady Grey, jestem Anthony Varden. Witam pania w Paryzu – sklonil sie nisko i usmiechnal zniewalajaco.

Arabella na chwile zamarla, choc bardzo starala sie ukryc zaskoczenie. Ten czlowiek byl przyjacielem Henryka Tudora? Widac bylo po nim, ze lubi uzywac zycia i jest wesoly, podczas gdy krol byl ponurakiem. Patrzyla na niego z rozbawieniem. Twarz aniola, wzrostu niewiele wiecej niz ona… Jedno ramie mial wyzej od drugiego. Przypomniala sobie o manierach i sklonila sie.

– Merci, milordzie. Jestem wdzieczna za twoja przychylnosc.

– Jest pierwszy dzien lata. Caly Paryz dzis swietuje. Wkrotce na ulicach bedzie pelno ludzi i moze nam sie nie udac przejechac.

Gdy znalezli sie w powozie, Anthony Varden zwrocil sie do Arabelli:

– Tu mozemy mowic otwarcie, lady Grey. Moi sluzacy to Anglicy, ale sa wierni krolowi i swemu krajowi. – Obejrzal ja sobie uwaznie. – Boze drogi – westchnal. – Teraz rozumiem, dlaczego Henryk pania przyslal. Jest pani przepiekna, madame, i na pewno zlowi pani dla nas duza rybe.

Gdyby to byla inna okazja, inne miejsce i inny mezczyzna, Arabella czulaby sie urazona, ale teraz rozesmiala sie tylko.

– Krol chyba oszalal, wysylajac mnie tu – odparla. – Wiekszosc zycia spedzilam z dala od miast i dworow. I nie jestem zadna latawica, nie umiem wabic mezczyzn.

Przyjrzal jej sie uwaznie. Widzial, ze mowila prawde. A niech to, pomyslal. Trzeba bedzie sobie z tym jakos poradzic.

– Nie wolalbym w tej sprawie kobiety z doswiadczeniem – odparl lagodnie. – To twoja naiwnosc, lady Grey, jest tak kuszaca. Co sie zas tyczy kwestii praktycznych, ja sie wszystkim zajme. Niczego sie nie obawiaj. Jestem twoim przyjacielem, pani, i na pewno cie nie opuszcze.

– Nie wiem, co mam wlasciwie robic, a juz na pewno nie wiem jak – przyznala. – Prawdziwa ze mnie wiejska mysz, panie.

Usmiechnal sie, a jego szare oczy nabraly blasku.

– Przeciez bywalas na dworze szkockim, moja droga.

– Tak, panie. Moj maz byl przybranym bratem krola Jakuba II i jest wujem obecnego krola. Moj byly maz – dodala. – Niewiele czasu spedzilismy na dworze, bo Tavis kocha swoj dom, Dunmor.

– Dwor francuski jest bardzo elegancki – rzekl lord Varden – ale mimo to natura ludzka jest wszedzie taka sama. Niedlugo poznasz niebezpiecznych, podstepnych i czarujacych ludzi. Zwroc szczegolna uwage, moja droga, na Adriana Morlabc, ksiecia de Lambour. Jest bliski rodzinie Beaujeu i samemu krolowi. Informacje, do ktorych ma dostep, moga sie przydac krolowi Henrykowi.

– Jak go poznal?

– Wczesniej czy pozniej sam cie odnajdzie, moja droga, bo jest wielkim znawca kobiecej urody. Bedziesz na dworze nowa i jestes piekna, wiec wielu dzentelmenow zainteresuje sie twoja osoba. Proponuje, bys sie z nimi bawila w ciuciubabke. Wiekszosc zrezygnuje, ale nie Adrian Morlabt. Dla niego takie wyzwanie bedzie nie do odrzucenia.

– Mam w koncu ulec? – zapytala i nagle w jej oczach stanely lzy.

Anthony Varden zauwazyl jej poruszenie i w duszy przeklal przyjaciela za to, ze wyslal mu te kobiete.

– Wybor nalezy do ciebie i tylko do ciebie, Arabello Grey. Byc moze uda ci sie go owinac wokol palca i dostaniesz to, czego chcialas bez poswiecen, ale nie powinno cie to zbytnio martwic. Tutaj wysoko urodzone kobiety czesto biora sobie kochankow i nikt ich za to nie potepia. Jesli do tego dojdzie, nie powinnas sie obawiac nagany. Kobieta tak piekna jak ty nie powinna zyc bez milosci. Jesli uda sie pani zlapac w sidla ksiecia de Lambour, stanie sie pani popularna osoba, moja droga, zapewniam.

– Czy on nie lubi kobiet? Moze jest zonaty? – zapytala zaciekawiona Arabella.

– Och, Adrian Morlaix lubi kobiety i to bardzo, zapewniam cie, moja droga. Owszem, ma zone, myszowata i