udowodnic swoja wyzszosc jako kochanka. Arabella jednak nie pozwalala mu na calkowita wygrana, wiec on niezmiennie pozostawal zafascynowany kobieta, ktorej nie udalo mu sie pokonac. Jeszcze nigdy nie zdarzylo sie, by nie byl w stanie doprowadzic kobiety do najwyzszej rozkoszy, a ta Angielka nie chciala gladko isc wyznaczana przez niego sciezka.
Inny mezczyzna rozzloscilby sie brakiem postepu, ale nie Adrian Morlaix. On byl raczej zaintrygowany. Wiedzial, ze Arabella nie nalezy do kobiet ozieblych. Byla goracokrwista, chetna do milosnych uciech i odwazna. Jak na kobiete z tak niewielkim doswiadczeniem, szybko sie uczyla i zapowiadala sie niezwykle obiecujaco. Zaczal sie zastanawiac, czy nie jest przypadkiem jedna z tych, ktore nie sa w stanie calkowicie poddac sie mezczyznie i dlatego, choc chetne do milosnych igraszek, nie osiagaja szczytu rozkoszy. Nigdy nie spotkal sie z taka dama i wiedzial, ze w wypadku Arabelli trzeba czasu, by to wyjasnic.
Tuz nad ranem powoz Arabelli powrocil do malenkiego domku nad Sekwana. FitzWalter i Anthony Varden juz tam na nia czekali.
– Wszystko dobrze, milady? – zapytal spokojnie kapitan.
– Tak – odparla chlodno.
– Wiec ide spac – rzekl i oddalil sie.
– Nalej mi wina, Tony – poprosila Arabella, podchodzac do malenkiego kominka. W czasie podrozy powrotnej przemarzla do kosci i teraz wyciagala zgrabiale dlonie w strone ognia.
– Rozumiem, ze pozna pora powrotu oznacza, iz oddalas sie naszemu przyjacielowi – rzekl lord Varden, podajac jej kielich mocnego, czerwonego wina. – Nie potrafie ujac tego bardziej delikatnie.
– Nie musisz – zasmiala sie i upila spory lyk trunku. – Niestety, tej nocy niczego sie nie dowiedzialam. Niczego, co mogloby miec jakies znaczenie dla Anglii. Jesli chodzi o jego zainteresowanie moja osoba, to musze przyznac, ze jest duze. Chcial, abym pozostala w jego domu, ale oczywiscie odmowilam stanowczo. Potem zaproponowal, ze kupi mi dom w sasiedztwie, bysmy mogli swobodnie sie tam spotykac. Powiedzialam, ze musze o tym pomyslec. Co mam robic, Tony? Ty musisz mi powiedziec, jak daleko moge sie posunac, bo sama tego nie wiem.
Lord Varden zastanawial sie dlugo.
– Musisz mu odmowic, moja droga. Zniszczylabys w ten sposob swoja reputacje na dworze. Odwiedzanie ksiecia w jego domu nie wzbudzi skandalu, a ledwie niewinne plotki. Nawet jesli pojedziesz z nim na kilka dni do jego zamku w Loire, nikt sie nie oburzy, poki masz wlasny dom, ktorego w zaden sposob nie mozna powiazac z ksieciem. Nikt tez nie bedzie zle o tobie mowil, kiedy rozejda sie wiesci, ze zostalas
– Tak tez myslalam – odparla – choc przyznam, ze dom w miescie bylby mila odmiana. Nad rzeka jest wilgoc – westchnela i zazartowala niezbyt wesolo: – Pozory pozwalaja biednej, lecz cnotliwej
– Tak, to prawda. Krol moze utrzymywac kochanke w luksusie i to raczej dyskretnym, choc czasem zdaje mi sie, ze wiekszosc wladcow nie wie wcale, co to znaczy. Ksiaze zas moze miec sobie
– Przez nastepne kilka dni bede unikala ksiecia – powiedziala rzeczowo Arabella. – Niech jego namietnosc zdazy sie na powrot ozywic. Zdaje mi sie, ze troche sie we mnie zadurzyl.
– Alez z ciebie sprytna dziewucha. Uczysz sie szybko zasad gry. Juz zal mi ksiecia. Obawiam sie, moja droga, ze w koncu zlamiesz mu serce.
– Lepsze to, niz by on zlamal moje – odparla z kamienna twarza, czujac sie nagle bardzo zle. – Wybacz, Tony, ale jestem zmeczona. Oddale sie do loza.
Odstawila kielich i skloniwszy sie, odeszla. Lona chrapala cicho na kozetce w sypialni swojej pani. Arabella skradala sie na palcach, by jej nie obudzic.
Nie miala ochoty wyjasniac Lonie braku halki. Przemarznietymi palcami rozwiazala suknie i rzucila na podloge. Po cichu wyjela z szafy nowa halke i wlozyla ja na siebie. Chciala sie wykapac, ale musiala poczekac do rana. Wslizgnela sie do zimnego lozka.
Drzac, myslala o wydarzeniach tej nocy. Gdy troche sie rozgrzala, poczula zapach milosci na swym ciele i wzdrygnela sie z niesmakiem. Jednego sie nauczyla – mimo iz namietnosc pozbawiona uczucia miedzy kobieta i mezczyzna jest mozliwa, niewiele jest warta. Czula, jak po policzkach splywaja jej lzy. Nienawidzila tego, co robila. Gardzila soba i gardzila Henrykiem Tudorem za to, ze ja do tego zmusil. Jednak zdawala sobie sprawe, ze wybor nalezal do niej, wiec cokolwiek sie wydarzylo, bylo w tym tyle samo jej winy.
Mezczyzni. Matko Przenajswietsza, jak ona ich nienawidzila! Jedynym mezczyzna w jej zyciu, ktory jej nie skrzywdzil, byl jej ojciec, Boze, miej w opiece jego dusze, i drogi ojciec Anzelm. Co do innych, nie byli nic warci! Krol Ryszard, choc uczynil to z uprzejmosci, chcial ja wydac za sir Jaspera Keane’a. Jasper zdradzil ja z jej wlasna matka i probowal ukrasc jej majatek, a potem pozwolil, zeby ja porwano w bialy dzien. Tavis, ktory ja porwal, nie byl zlym czlowiekiem, ale nie dotrzymal slowa, a tym samym wydal ja na pastwe Jakuba, ktory w zamian za pomoc uwiodl ja. Henryk Tudor, do ktorego zwrocila sie w dobrej wierze, w zamian za pomoc uczynil z niej ladacznice! Oto mezczyzni! Umieli tylko wywolywac wojny i unieszczesliwiac kobiety.
Coz, pomyslala Arabella, wykorzystam ich tak, jak oni wykorzystali mnie. Odzyskam Greyfaire za kazda cene, a kiedy to uczynie, zabiore Margaret do domu i nigdy, przenigdy nie pozwole sie zwiazac z zadnym mezczyzna. Gdy wroce do Anglii, bede zyla po swojemu i nie bede sie nikomu tlumaczyla. Krol przysle mi narzeczonego dla Margaret, a ja go wychowam w szacunku dla mojej corki. Nie pozwole, by ja krzywdzono i wykorzystywano tak jak mnie. Margaret Stewart nauczy sie samodzielnosci.
Arabella zaczela sie wiercic, szukajac wygodnej pozycji do spania. Od miesiecy nie byla z zadnym mezczyzna i z powodu nadmiernej atencji ksiecia wszystko ja bolalo. Byl bardzo jurnym kochankiem i tak sie staral dac jej rozkosz. Usmiechnela sie do siebie przez lzy. Nie byla tak glupia, by sadzic, ze musi uzaleznic sie od mezczyzny, by miec troche przyjemnosci. Jednak chciala, aby zapracowal na swoje zwyciestwo. Niech naprawde sie w niej zakocha. Niech bedzie rownie bezbronny, jak bezbronne sa kobiety w rekach mezczyzn. Ta mysl dziwnie ja pocieszyla.
Musiala w koncu pogodzic sie z tym, co robi. Nie bylo jej z tym latwo, ale nie powinna czuc wstydu i nie powinna sie za to winic. Byla wojownikiem walczacym o Greyfaire. Sluzyla krolowi i swojemu krajowi. Musiala wygrac te bitwe i wiedziala, ze tak sie stanie. Nawet jesli bedzie musiala wiele przejsc, by zwyciezyc, to w koncu ona bedzie triumfowala. Nie, nie bedzie juz bezbronna. Nigdy. Ta mysl sprawila, ze poczula w sercu ulge i wreszcie mogla zasnac.
ROZDZIAL 20
– Obiecalem ci, wuju, ze pojedziesz do Francji, kiedy przekonasz do mnie lorda Glenkirka, co tez uczyniles – powiedzial Jakub Stewart.
– Ale nie mowiles, ze mam nianczyc jakas przekleta narzeczona, ktora wysylasz do jej francuskiego narzeczonego.
Krol wyciagnal przed kominkiem dlugie nogi i rozgrzewal je przy ogniu.
– Regentka Anna de Beaujeu zazadala, by w imie dawnej przyjazni miedzy naszymi krajami przyslac jej odpowiednia narzeczona dla Jean Claude’a Billancourta, ksiecia de St. Astier. Ksiaze, ostatni z nieszczesnej linii dwudziestu siedmiu ksiazat tegoz rodu, cierpi tak jak jego poprzednicy na szczegolna chorobe nerwowa, ktora sprawia, ze sadza, iz sa psami. Niezbyt czesto, ale jednak w co ktoryms z kolei pokoleniu ta choroba objawia sie wyraznie i wtedy szczegolnie trudno znalezc narzeczona dla ksiecia. W konsekwencji sluby odbywaly sie najczesciej w rodzinie, bo rynek malzenski we Francji zrobil sie dla nich za ciasny. Ksiaze czesciej niz inni czlonkowie tego rodu ma napady psiego zachowania. To ciekawa choroba, bo nie dotyczy ona nigdy kobiet. Dziewczeta pochodzace z tego rodu nie przekazuja jej swoim synom. Niestety, w wyniku tej dolegliwosci rod Billancourt bardzo oslabl, bo nikt ze szlachetnego rodu nie chce im oddac corki. Regentka oczywiscie nie
