драўляны кол пад чужынскім гербам.даруй мне, маці, што зблытаў стопы,парушыў рытмы, прасіў замнога.мне трэба воля вышэйшае спробы,таму для сэрца адна дарога.…пашый мне, маці, новае сэрца.* * *напішы дзіцячы вершыкпра вожыка з грыбком на спінепра белую аблачынкуцёплае малако з мёдамі гарачыя бабуліны перапечкіяк вуджу на сажалцы печкуроўбоўтаючы нагамі ў каламутнай вадзенапішы пра мяне вершпра тую, якой не ведаешякой ужо амаль не сталаАрэхападзеннеу дзяцінствея без боязі караскалася на высокія дрэвырвала праз плот суседскія яблыкіштовясну вымярала ўсе лужыныпрыносіла дадому вожыкаўі паіла іх малакома цяперусе называюць мяне поўным іменема некаторыя нават выкаюцьцяпер я стала зусім вялікаяі ўсяго баюсязамачыць ногіналамаць дроў параніць і параніццаасабліва асцерагаюся яблыняўтабе гарбату з малаком?* * *гуляюся ў паэзію:алоўкамі на аркушахшто трапляюць пад рукупішу ў цемры вершыа раніцайякой так цярпліва чакала дзіўлюся:няўжо гэта і ёсць тоешто ўначы было ТЫМ?
