Нарач

I арыштованы мо ён…
На плечы рыбакоў
Лягло цяжкое гора,
Лягло на нівы батракоў,
На межы, на палосы, на азёры.

Асцярожна палажылі на сярмягу труп.
— Эх, у нядобры час рыбак гаротны
Загінуў, у нядобрую пару
Пакінуў нас, —
Шэпчуць бабы пра ўдаву, сіротаў…
Заплакаў нехта ўголас.
З далі падняў рой каласоў
На полі вецер свежы.
Памалу рыбака панеслі на плячах
Праз жытнія палі, праз межы.
Выган.
Сустрэлі дзеці-пастухі.
— Бацысу твайго нясуць, Дзямідка!..
Стаіць малы хлапчук,
Якпугаўё, сухі.
Натоўп, дарога — дзве сухія віткі.
Глядзіць хлапчук.
Далёка па-над борам цёмным
Града высокіх хмар заснула.
Здаецца, луста хлеба ў торбе
Цяжэйшай стала, плечы муліць.
Бацька…
Мо затрымаць натоўп і крыкнуць?
Але натоўп схаваўся за гарой,
Як хмара градавая,
згасіўшы сонца, знікнуў…
Стаіць пастух,
А вочы наліваюцца імглой…

4

Грышка

Цяпер нам каб дзён пару адпачыць.
Пасля маглі б пакінуць гэты край азёрны
I перабрацца праз заставы уначы
На Крывічы
Ці на Заворнач.

Тацяна

Пашто, скажы, табе рызыкаваць,
Пашто зноў без пары галовы класці?
Цябе і так ужо магло спаткаць
Такое, як Прахора, шчасце.
Мо лепш было б табе перачакаць
У нас, пакуль не пацішэе.

Грышка

Усё ж адгэтуль трэба мне ісці,
У іншым месцы полымя раздзьмухаць.

Тацяна

Лепш пачакай, пакуль ты не загоіш
Глыбокіх ран…

Грышка

Здаецца, нехта ходзіць каля хаты…

Тацяна

Сюды ніхто не прыйдзе ў позні час такі.
Відаць, ідуць змяняць начную варту
На бераг нарачанскі рыбакі.