Ringwereld

was een felle ook.

Ze kauwde zachtjes op haar onderlip en dacht na over haar volgende zet toen de servo naar hen toe kwam glijden en galmde. Louis keek op het monitorscherm en zag twee eenogige pythons naar hem kijken. ‘Stuur ’m maar hierheen,’ zei hij vlot.

Teela stond abrupt en zonder enige gratie op. ‘Jullie tweeen hebben misschien wel geheimen.’

‘Misschien wel. Wat bedoel je eigenlijk?’

‘Ik heb nog wat dingen te lezen.’ Haar wijsvinger priemde naar hem. ‘En van dat bord blijf je af!’

Bij de deur kwam ze de poppenspeler tegen en ze wuifde even naar hem. Nessus sprong twee meter opzij. ‘Neemt u mij niet kwalijk,’ zei zijn zoetgevooisde alt. ‘U liet me schrikken.’

Teela’s wenkbrauw ging even omhoog en ze liep naar binnen. De poppenspeler bleef naast Louis staan en vouwde zijn benen onder zijn lichaam. Een hoofd staarde strak naar Louis. het andere draaide nerveus in het rond, speurde overal om zich heen. ‘Zou die vrouw ons kunnen bespioneren?’

Louis keek hem verbaasd aan. ‘Tuurlijk. Je weet toch dat je niks kunt doen aan een spionnestraal, niet in de openlucht tenminste. Nou en?’

‘Alles of iedereen zou ons in de gaten kunnen houden. Louis, laten we naar jouw kantoor gaan.’

‘D’r is geen gerechtigheid.’ Louis was volmaakt tevreden op het gazon. ‘Wil je nou alsjeblieft es ophouden met dat ronddraaien van dat hoofd van je? Je doet alsof je doodsbenauwd bent.’

‘Ik ben bang, al weet ik dat mijn dood weinig aan de loop der dingen zou veranderen. Hoeveel meteorieten komen per jaar op Aarde neer?’

‘Ik zou het niet kunnen zeggen.’

‘We zijn hier gevaarlijk dicht bij de asteroidengordel. Maar het maakt allemaal niets uit, want we hebben geen vierde lid voor onze bemanning kunnen vinden.’

‘Jammer,’ zei Louis. Hij wist niet goed wat hij met het gedrag van de poppenspeler aan moest. Als Nessus nu een mens was geweest … Maar dat was hij niet. ‘Jullie hebben het toch zeker niet opgegeven?’

‘Nee, maar onze mislukkingen zijn wel hoogst ergerlijk geweest. De afgelopen vier dagen hebben wij geprobeerd een zekere Norman Haywood KJMMCWTAD op te sporen. Het zou een volmaakte keus zijn geweest.’

‘En?’

‘Hij geniet een uitstekende gezondheid en lichamelijke conditie. Zijn leeftijd: vierentwintig eenderde Aardse jaren. Zijn voorouders zijn zes generaties lang al geboren dank zij Loterijkaartjes. En wat nog wel het gunstigste is: hij is dol op reizen en geeft blijk van de rusteloosheid die we nodig hebben.

We hebben uiteraard getracht hem persoonlijk te pakken te krijgen, niet indirect via berichten of boodschappen. Drie dagen lang heeft mijn agent hem achternagezeten door de transfercabines, steeds een sprong achter hem aan, terwijl Norman Haywood ging skien in Suisse, ging surfen in Ceylon, ging winkelen in New York en feestjes bezocht in de Rocky Mountains en de Himalaja. Gisteravond haalde hij hem haastig in, net toen hij aan boord ging van een passagiersruimteschip dat op het punt stond te vertrekken naar Jinx. Het schip was vertrokken voor mijn agent zijn ingeboren angst voor jullie in elkaar geflanste schepen wist te overwinnen.’

‘Ja, dat soort dagen heb ik ook wel eens meegemaakt. Zou je hem geen hypergolf-boodschap kunnen sturen?’

‘Louis, deze reis moet geheim blijven.’

‘Jaja,’ zei Louis en keek naar een pythonkop die ronddraaide, steeds maar ronddraaide, op zoek naar onzichtbare vijanden. ‘We zullen succes hebben,’ zei Nessus. Duizenden potentiele bemanningsleden kunnen zich niet tot in het oneindige voor ons verbergen. Nee toch? Ze weten niet eens dat we naar ze op zoek zijn!’

‘Je vindt wel iemand. Kan niet anders.’

‘Ik bid dat het niet gebeurt! Louis, hoe kan ik nu doen wat we van plan zijn? Hoe kan ik met drie wezens van andere rassen op weg gaan, in een experimenteel schip, ontworpen voor een piloot? Dat zou waanzin zijn!’

‘Nessus, wat zit je nou eigenlijk dwars? De hele onderneming was jouw idee!’

‘Nee, dat was ze niet. Mijn orders zijn afkomstig van zij-die-leiden, tweehonderd lichtjaren hier vandaan.’

‘Iets heeft je doodsbenauwd gemaakt. Ik wil weten wat. Wat heb je ontdekt? Weet je al wat dit voor een onderneming gaat worden, waarom het allemaal draait? Wat is er veranderd na de dag dat je bereid was om vier Kzinti in een openbaar restaurant te beledigen? Hee, kalm aan, kalm aan!’

De poppenspeler had zijn hoofden en nekken tussen zijn voorbenen gestoken en zich tot een bal opgerold.

‘Vooruit,’ zei Louis. ‘Hou op met dat gedoe.’ Hij liet zijn handen zacht langs de achterkant van de nekken glijden — langs wat daarvan nog te zien was. De poppenspeler rilde. Zijn huid was zacht, net chamoisleer, en voelde prettig aan.

‘Kom op, laat je maar weer zien. Er is hier niets te vrezen. Ik bescherm mijn gasten.’

Gesmoord klonk het gejammer van de poppenspeler van onder zijn buik. ‘Gek was ik. Gek! Heb ik echt vier Kzinti beledigd?’

‘Hou nou op. Hier ben je veilig. Dat is beter.’ Een plat hoofd kwam uit de warme schaduw kijken. ‘Zo, zie je wel? Niets om bang voor te zijn.’

‘Vier Kzinti? Geen drie?’

‘Sorry. Verkeerd geteld. Het waren er drie.’

‘Vergeef me, Louis.’ De poppenspeler stak zijn andere hoofd tot het oog onder zijn buik uit. ‘Mijn manische fase is ten einde. Nu ben ik bezig aan het depressieve stadium.’

‘Kun je er niet iets aan doen?’ Louis dacht over wat er zou kunnen gebeuren als Nessus op een cruciaal tijdstip de verkeerde fase van zijn cyclus zou verwerken.

‘Ik kan wachten tot er een eind aan komt. Ik kan me zo goed en zo kwaad als het gaat beschermen. Ik kan proberen ervoor te zorgen dat het niet van invloed is op mijn oordeel.’

‘Arme Nessus. Weet je zeker dat je niets nieuws te weten bent gekomen?’

‘Weet ik al niet zoveel dat het iedereen die goed bij z’n verstand is de stuipen op het lijf zou jagen?’ Een beetje beverig stond de poppenspeler op. Waarom ben ik Teela Brown tegen het lijf gelopen? Ik had gedacht dat ze zou zijn vertrokken.’

‘Ik heb haar gevraagd om hier te blijven tot we je vierde man hebben gevonden.’

Waarom?’

Daar had Louis ook al eens over nagedacht.

Het had maar weinig te maken met Paula Cherenkov. Louis was te veel veranderd sinds die affaire en hij was er niet de man naar om een vrouw te dwingen zich te conformeren aan het beeld dat hij van een andere vrouw had.

Slaapplaten waren bedoeld voor twee personen, niet een. Maar er waren op het feest ook andere meisjes geweest … niet zo mooi als Teela. Was het mogelijk dat de wijze oude Louis Wu nog steeds kon worden betoverd door schoonheid alleen?

Maar uit die vlakke zilveren ogen keek iets meer naar buiten dan schoonheid alleen. Iets heel complex.

‘Om te kunnen copuleren,’ zei Louis Wu. Hij had zich bedacht dat hij zat te praten met een buitenaards wezen dat niets zou begrijpen van dit soort complexe zaken. Hij zag dat de poppenspeler nog steeds stond te huiveren en voegde eraan toe: ‘Laten we maar naar mijn kantoor gaan. Het ligt onder die heuvel daar. Geen meteoren.’

Na het vertrek van de poppenspeler ging Louis op zoek naar Teela. Hij vond haar in de bibliotheek, voor een leesscherm, waar ze de plaatjes voorbij liet schuiven met een snelheid die zelfs voor een snellezer nog hoog was.

‘Hoi,’ zei ze, zette een plaatje vast en draaide zich om. ‘Hoe gaat het met onze tweehoofdige vriend?’

Doodsbang. En ik ben bekaf van het psychiater spelen voor een Piersons poppenspeler.’

Teela keek wat vrolijker. ‘Vertel eens wat meer over het seksleven van een poppenspeler.’

‘Het enige dat ik weet is dat hij zich niet mag voortplanten. Hij piekert erover. Ik denk dat je er wel van uit kunt gaan dat hij zich zou mogen voortplanten als er geen wet tegen was. Verder heeft hij er met geen woord over gerept. Sorry.’

‘Waar hebben jullie dan over gepraat?’

Louis maakte een gebaar met zijn hand. ‘Driehonderd jaar vol trauma’s. Zo lang bevindt Nessus zich al in de