dat we op de romp alleen vertrouwen. Lasers die gebruik maken van zichtbaar licht kunnen een romp doorboren en de mensen erin doden, terwijl de romp onbeschadigd blijft. Anti-materie kan een romp van Algemene Produkten volkomen desintegreren.’
‘Dat wist ik niet.’
‘We maken het ook niet in paginagrote advertenties bekend.’ Louis liep terug onder de deltavleugel, waar Spreker-tot-Dieren de motoren stond te bekijken. Waarom zoveel motoren?’
De Kzin snoof. ‘Je kunt de Kzinti Les toch nog niet zijn vergeten? Jij, een mens?’
‘O.’ Het lag voor de hand dat elke poppenspeler die de geschiedenis van de Kzinti of van de mensheid had bestudeerd de Kzinti Les zou kennen. Een reactieloze aandrijving is een wapen waarvan de vernietigende kracht recht evenredig is met zijn bruikbaarheid als aandrijving. De stuwmotoren waren voor vreedzaam gebruik, de fusie-aandrijving kon ook als wapen worden ingezet.
‘Nu weet ik hoe jij aan je vaardigheid met schepen met fusie-aandrijving komt.’
‘Ik ben uiteraard opgeleid voor een oorlog, als die zou komen, Louis.’
‘Voor het geval er weer een oorlog tussen mens en Kzin komt.’
‘Moet ik mijn bekwaamheden als krijgsman demonstreren, Louis?’
‘Dat zul je,’ interrumpeerde Nessus. ‘Onze ontwerpers willen dit schip laten besturen door een Kzin. Wil je de stuurorganen bekijken, Spreker?’
‘Zo meteen. Ik heb ook gegevens nodig over wat het schip presteert, hoe het zich op de testvluchten heeft gedragen, enzovoort. Is het een hyperaandrijving van het gebruikelijke type?’
‘Ja. Er hebben geen testvluchten plaatsgevonden.’
Typisch, dacht Louis, toen ze naar de luchtsluis liepen. Ze zetten het ding gewoon in elkaar en lieten het toen gewoon hier staan tot wij er waren. Ze moesten wel. Er was geen poppenspeler die bereid was voor testpiloot te spelen.
Waar was Teela?
Hij stond net op het punt haar te roepen toen ze opdook op de vijfhoekige aankomstplaat. Ze had weer gespeeld met de stap-schijven, en het schip geen blik waardig gekeurd. Ze volgde de anderen aan boord, nog steeds verlangend achterom kijkend naar de stad van de poppenspelers voorbij het zwarte water.
Louis stond haar op te wachten bij de binnendeur van de luchtsluis, klaar om haar ervan langs te geven voor haar zorgeloosheid. Je zou toch denken dat ze na een keer te zijn verdwaald wat voorzichtiger te werk had leren gaan!
De deur gleed open. Teela straalde van plezier. ‘O, Louis, ik ben zo blij dat ik ben meegegaan! Die stad daar — het is er zo leuk!’ Ze pakte zijn handen vast en klemde de hare eromheen, haar gezicht een en al lach. Haar glimlach was als het licht van de zon. Hij wist het niet op te brengen. ‘Ja, het was leuk,’ zei hij, en kuste haar, hard. Hij liep naar de stuurcabine met zijn arm om Teela’s slanke middel, terwijl zijn duim langs de rand van haar heup gleed.
Hij was er nu zeker van. Teela Brown was nog nooit in haar leven gekwetst geweest, had nooit geleerd voorzichtig te zijn, begreep niets van angst. De eerste keer dat ze pijn leed zou als een afschuwelijke verrassing komen. Misschien zou ze er wel volkomen aan te gronde gaan.
Als haar iets zou overkomen, dan zou het over Louis Wu’s lijk zijn.
Gekken staan niet onder bescherming van de goden. Ze krijgen hun beschaving van capabeler gekken.
Een Algemene Produkten romp No. 2 is zeven meter breed en honderd meter lang. De uiteinden lopen spits toe.
Het grootste gedeelte van het ruimteschip bevond zich buiten de romp, op de smalle, wanstaltig grote vleugel. Het woongedeelte was groot genoeg voor drie woonslaapkamers, een lange smalle salon; een stuurcabine en een serie kleine kasten, plus keuken, autodocs, terugwinapparatuur, batterijen en dergelijke. Het instrumentenpaneel zat in elkaar op een manier die in Kzinti-schepen gebruikelijk was, en was voorzien van Kzinti-bijschriften. Louis dacht dat hij in een noodgeval het schip wel zou kunnen besturen, maar er zou wel een urgent noodgeval voor nodig zijn geweest om het hem te laten proberen.
In de kasten zat een veelzeggende massa materieel dat te gebruiken was als ze op onderzoek uit zouden gaan op de Ringwereld zelf. Er was niets dat Louis meteen had kunnen aanwijzen als wapen. Maar er waren dingen die konden worden gebruikt als wapen. Er waren ook vier vliegcyclettes, vier vlieguitrustingen (vlieggordel plus katalytische stuwstraalmotor), voedseltesters, flesjes met middelen ter aanvulling van het voedsel dat ze binnen zouden krijgen, meditassen, luchtsensors en filters. Iemand was er drigg zeker van dat ze met dat schip ergens zouden landen. Nou, en waarom niet? Een ras dat zo machtig was als de Ringwereldbewoners, en dat niet buiten hun stelsel kon komen, zou hen kunnen uitnodigen om te landen. Misschien verwachtten de poppenspelers dat wel.
Er was niets aan boord waar Nessus niet op kon wijzen en zeggen: ‘Dat is geen wapen. We hebben het daar-en-daarvoor meegenomen.’
Er waren vertegenwoordigers van drie rassen aan boord; van vier, als je man en vrouw als twee verschillende rassen zag, en dat zou een Kzin of een poppenspeler best eens zo kunnen zien. Dan zouden de Ringwerelders, aangenomen dat ze er waren, in een blik zien dat vele soorten intelligent leven op vriendschappelijke wijze naast elkaar en met elkaar konden leven.
Maar er waren maar al te veel dingen hier — de flitslichtlasers, de duelleerverdovers — die als wapen te gebruiken waren.
Ze vertrokken op hun reactieloze stuwmotoren om schade aan het eiland te vermijden. Een half uur later waren ze de zwakke graviteitsput van de rozet van de vijf poppenspelerswerelden uit. Op dat ogenblik kwam bij Louis de gedachte op dat ze, afgezien van het geprojecteerde beeld van de poppenspeler Chiron, er verder niet een gezien hadden, op de hele wereld niet.
Nadat ze de hyperaandrijving hadden ingeschakeld, besteedde Louis anderhalf uur aan een grondige inspectie van alles wat er in de kasten zat. Liever veilig dan later verrast, zei hij tegen zichzelf. Maar het wapentuig en de andere spullen lieten een bittere nasmaak achter, een voorgevoel van wat er komen ging.
Te veel wapens, en er was er niet een dat niet voor iets anders te gebruiken was. Flitslichtlasers. Fusie- reactiemotoren. Toen ze op de eerste dag dat ze in hyperaandrijving zaten een kleine doopplechtigheid hielden, stelde Louis de naam Vuile Leugenaar voor. Om redenen die alleen hunzelf bekend waren stemden Teela en Spreker met zijn voorstel in. Om redenen die alleen hemzelf bekend waren, had Nessus geen bezwaar.
Een week lang waren ze in hypervlucht, en daarbij legden ze iets meer dan twee lichtjaren af. Toen ze zich terug lieten vallen in de Einsteiniaanse ruimte bevonden ze zich binnen het stelsel van de K9 ster met haar ring, en Louis Wu had nog steeds dat voorgevoel.
Iemand was er drigg zeker van dat ze zouden landen op de Ringwereld.
Ringwereld
De werelden van de poppenbazen hadden zich met bijna de snelheid van het licht langs de as van het melkwegstelsel noordwaarts bewogen. Spreker was in de hyperruimte naar het melkweg ten zuiden van de K9 ster gedraaid, met het resultaat dat, toen de Leugenaar uit de Blinde Vlek viel, hij al met hoge snelheid het stelsel van de Ringwereld indook.
De K9 ster was een vlammende witte stip. Louis had bij terugkeer van andere sterren Sol wel eens zo gezien, van de rand van het zonnestelsel. Maar deze ster had een net zichtbare halo om zich heen. Later zou Louis zich dit herinneren, zijn eerste blik op de Ringwereld. Van de rand van het stelsel af, was de Ringwereld al iets dat met het blote oog te zien was.
Spreker liet de grote fusiemotoren op vol vermogen werken. Hij liet de vlakke stuwstraalschijven wegdraaien van de vleugel, zodat ze haaks op de as van het schip kwamen te staan, en voegde hun remkracht bij die van de raketten. De Leugenaar schoot achterstevoren het zonnestelsel in, vlammend als twee zonnen tegelijk, terwijl er door Sprekers manoeuvres met tweehonderd gee tegelijk werd geremd.
Teela wist dat niet, omdat Louis het haar niet had verteld. Hij wilde haar geen angst aanjagen. Als de zwaartekracht binnen de romp maar een ogenblik wegviel, dan zouden ze allemaal worden verpletterd als insekten onder een schoenzool.
