utrzymywac w umysle idealny obraz produkowanego przedmiotu, az do wiazan czasteczkowych poszczegolnych komponentow. Na przyklad pancerz wymagal szesciomiesiecznej pracy jednego Indowy poziomu szostego, mistrza
Mike musial przyznac, ze awans czlowieka na poziom drugi, zwlaszcza jedenastolatki, chocby tak zdolnej jak jego corka, jest czyms nieslychanym.
Zastanowil sie nad wlasciwa odpowiedzia. Jesli bedzie zbyt wylewny, Michelle moglaby to odebrac jako wytkniecie jej wlasnego dystansu. Z drugiej strony odpowiedz zbyt sztywna moglaby potraktowac tak samo. W koncu westchnal i postanowil darowac sobie te domysly.
Zawsze wysylal swoje odpowiedzi w postaci tekstu, wystukujac go na starym edytorze, a potem pozwalal, by przekaznik konwertowal go na odpowiedni format i przesylal wojskowa siecia. Transmiter laserowy dolaczal wiadomosc do innych i wystrzeliwal je do satelity w glebokiej przestrzeni. Stamtad informacje trafialy do bazy Titan, a potem czekaly w boi komunikacyjnej Jowisza na statek lecacy poza system. Statek przewozil wiadomosci do kolejnych boi, az w koncu, szesc do dziesieciu tygodni pozniej, docieraly na planete Michelle, Daswan. Biorac pod uwage, ze statek transportowy pokonywal te odleglosc ponad rok, byl to i tak niezly wynik.
Mike spojrzal na list i zmarszczyl brew. Powinien napisac wiecej, opowiedziec o swoim batalionie i o tym, co robi. Ale wiedzial, ze Michelle zupelnie przestala interesowac sie bezmyslna rzeznia, w jaka zamienila sie Ziemia. Wygladalo na to, ze nawet nie chce tu wracac. Tracil corke, pewnie juz ja stracil, i nie wiedzial, co moglby na to poradzic. Trafila miedzy Indowy, wychowywali ja Indowy… i stawala sie Indowy. I na to tez nic nie mogl poradzic.
W koncu poddal sie i wcisnal klawisz WYSLA5.
Nastepna wiadomosc byla od Cally i tez zawierala wszystko to, czego sie spodziewal. Wiadomosci od Cally nie byly tak czeste, jak od Michelle; obie dziewczynki rozwijaly sie w nieco, innych kierunkach. Cally nie miala dostepu do technologii GalTechu, dlatego przysylala standardowe wiadomosci tekstowe.
:-)
Mike westchnal, wcisnal klawisz ODPOWIEDZ i poczul pustke w glowie. Ogolnie rzecz biorac, wolal Rozrabiake od Robota, ale odpowiadanie na listy Cally rowniez nastreczalo pewnych problemow. Czy powinien jej przypomniec, ze nazywanie dziadka Lysym nie jest wlasciwe? Albo ze to nie jest sprawa trzynastolatki, jak czesto jej dziadek kogos posuwa? A skoro o tym mowa, to nie powinno jej obchodzic, nawet gdyby miala lat czterdziesci.
Wlasnie, a czy orla uprawiala juz seks? Tata pewnie zostawil to jemu, ale co on mogl zrobic? Meska rozmowa w cztery oczy odpadala, dzielilo ich siedemset piecdziesiat kilometrow.
Do tego ta krwiozerczosc, ktora obserwowal u Cally… To samo zauwazyl u Tommy’ego Sundaya. Pokolenie, ktore dorastalo w czasach wojny, bylo pokoleniem skapanym we krwi. Ich brak wrazliwosci byl niepokojacy.
Moze to byla wlasciwa reakcja na sytuacje, ale pokolenie tak… obojetne na wartosc zycia — tak samo ludzkiego, jak i posleenskiego — nie moglo stworzyc po wojnie spoleczenstwa tworczego, rozwijajacego sie i zdrowego.
Brakowalo w nich jakiejs iskry, jakiegos plomyczka optymizmu. Moze Homer mial racje, ze Mike nie jest wystarczajaco twardy i zimny. W takich sytuacjach mial ochote zrzucic z barkow brzemie i powiedziec „znajdzcie sobie kogos innego”. Jego pokolenie bylo jednym z ostatnich urodzonych w „zlotym wieku”, i jesli ono nie bedzie pamietac o celu, jakim jest nie tylko odbudowa swiata, ale i odzyskanie piekna, sztuki i nauki, nikt nie bedzie o tym pamietal. Ludzkosc znajdzie sie na poziomie, jaki wyznaczyli dla niej Darhelowie. A nie dopuscic do tego mogly tylko te poldzikie dzieci wojny, ktore tyle maja wspolnego z podstawami koncepcji ludzkiego rozwoju i praw czlowieka, co…
Szczerze mowiac, nie bylo niczego takiego, z czym mialyby mniej wspolnego.
Wszystko jest do kitu.
Cofnal sie i skasowal ostatnie zdanie. Chcial uzyc okreslenia „dama”, ale to zakladalo, ze tamte kobiety nimi byly i ze Cally takze chciala nia byc, a to wcale nie bylo takie oczywiste. Gdyby musial wybierac miedzy emerytowana nianka a malym dzieckiem wojny, w obecnych okolicznosciach bez wahania wybralby dziecko wojny. Swiat i jego przyszlosc moga isc do diabla, byleby jego corka przezyla.
