zniszczonej powodziami wywolanymi przez efekt cieplarniany i gwaltownymi zmianami klimatu. Pod wodza Nobuhiko korporacja pomagala skierowac Japonie i inne kraje, ktore ucierpialy z powodu globalnego ocieplenia, z powrotem na droge do dobrobytu.
I wolnosci. Yamagata wiedzial, ze jedno nie moze istniec bez drugiego. Kiedy przelom cieplarniany uderzyl z taka gwaltownoscia, zatapiajac nabrzezne miasta, niszczac globalna siec elektryczna, podkopujac swiatowa gospodarke, ziemskie rzady obraly represyjny, autorytarny kierunek. Ludzie, ktorzy sa glodni, bezdomni i pozbawieni nadziei, beda zawsze sklonni zamienic swoja wolnosc osobista na porzadek, zywnosc i bezpieczenstwo. Do wladzy doszly ultrakonserwatywne ugrupowania religijne w Azji, na Bliskim Wschodzie, nawet w Europie i Ameryce. Rzadzily z absolutna wiara w swoje przekonania i zerowa tolerancja dla kogokolwiek innego.
Teraz, gdy klimat ustabilizowal sie i w pewnym stopniu powrocil dobrobyt, wiele narodow swiata znow podjelo walke o prawa jednostki, walczac o to samo, o co walczyli ich przodkowie z wladcami i tyranami, cale wieki wczesniej.
Wszystko dazy ku dobremu, powiedzial sobie Yamagata. Ale to nie wystarczy. Ludzka rasa musi przekraczac granice, poszerzac horyzonty. Predzej czy pozniej ludzkosc musi siegnac gwiazd. I to bedzie moj dar dla ludzkosci.
Czy potrafie tego dokonac? Czesto zadawal sobie takie pytania. Czy mam dosc sily i woli, by to zrealizowac? W poprzednich zywotach byl twardzielem, bezwzglednym gigantem w biznesie, zanim powalil go rak. Ale to robilem dla siebie, pomyslal, dla mojej korporacji i dziedzictwa mojego syna. A teraz walcze o to, zeby osiagnac cos wielkiego dla ludzkosci, nie tylko dla moich samolubnych celow. Znow usmiechnal sie gorzko. Ty glupcze, ostrzegl sie w duchu. To, co teraz robisz, takze wykorzystasz do wlasnych celow. Nie probuj sie oszukiwac. Nie probuj ukrywac wlasnych ambicji pod plaszczem szlachetnosci.
Pytanie to nie przestawalo go jednak nurtowac: czy bede mial dosc determinacji, dosc sily i uporu, by wprowadzic ten szalony plan w zycie?
Wreszcie uwolnil sie ze wszystkich czesci skafandra, odziezy spodniej i butow, i stal w pokrytym plamami potu blekitnym kombinezonie, z wyszytym na piersi emblematem rodziny i korporacji, bialym zurawiem w locie. Odprawil podwladnych szorstkim gestem. Sklonili sie i mrukneli cos z szacunkiem, gdy Yamagata odwrocil sie i ruszyl korytarzem prowadzacym do jego prywatnej kajuty z goracym prysznicem.
Yamagata byl poteznie zbudowanym mezczyzna, mierzyl ponad metr osiemdziesiat wzrostu i nie wygladal na wiecej niz piecdziesiat lat, dzieki terapii odmladzajacej. W mlodosci byl smukly jak samurajski miecz, ale lata dobrobytu w pierwszym zyciu zmiekczyly jego rysy i zaokraglily cialo oraz twarz. Rak wyzarl wiekszosc z tego, a lata spedzone w klasztorze zapewnily mu szczupla sylwetke. Kiedy jednak opuscil Himalaje, by rozpoczac swoje trzecie zycie, szybko znow zaczal odnajdywac przyjemnosc w jedzeniu i piciu. Teraz ponownie mial lekko pulchne ksztalty, a jego przemokniety, poplamiony kombinezon juz zaczynal uwypuklac te kraglosci. Mial okragla twarz pocieta licznymi zmarszczkami od czestego usmiechania sie. W swoim pierwszym zyciu Yamagata smial sie wiele, choc w latach, ktore spedzil na pokucie i wyrzeczeniach, w kamiennej fortecy lamow, wysoko w Himalajach, smiech byl rzecza cenna i rzadka.
Odswiezony po wyjsciu spod prysznica, odziany w idealnie czysta koszulke i modne ciemne spodnie, Yamagata ruszyl na mostek statku. Pomyslal o odwiedzeniu swoich gosci, ale uznal, ze zobaczy ich pozniej, przy obiedzie. Gdy tylko wkroczyl na mostek przez otwarta klape, japonska zaloga stanela na bacznosc z szacunkiem.
Yamagata machnal reka, by wrocili do swoich obowiazkow, i zwrocil sie do kapitana.
— Czy jestesmy gotowi do wyslania ladownika na powierzchnie planety?
Kapitan usilowal przybrac obojetny wyraz twarzy, ale dla Yamagaty bylo oczywiste, ze ten pomysl mu sie nie podoba.
— Sir, nie ma potrzeby, by schodzil pan na powierzchnie — rzekl, prawie szeptem. — Mamy na statku wszystkie niezbedne urzadzenia automatyczne…
— Rozumiem — rzekl Yamagata, usmiechajac sie, by dac kapitanowi do zrozumienia, ze nie poczul sie urazony z powodu jego niecheci. — Mimo to chcialbym zobaczyc instalacje na wlasne oczy. Znajduje sie kolo bieguna polnocnego, jak rozumiem.
— Tak jest, sir. Borealis Planitia.
— Kolo krateru Goethego — rzekl Yamagata.
Kapitan wysunal podbrodek w gescie oznaczajacym uznanie dla znajomosci geografii u Yamagaty, ale mruknal:
— Na dole jest dosc nieprzyjemnie, sir.
— Tak slyszalem. Ale wygoda osobista to nie wszystko, wie pan. Moj syn, Nobuhiko, uwielbia jazde na nartach. W zyciu nie bede w stanie zrozumiec, po co ktos mialby ryzykowac zyciem i koscmi dla przyjemnosci zsuwania sie z gory po sniegu, w zimnie i wilgoci, ale on to kocha.
Kapitan pochylil glowe, po czym dodal ostrzegawczym tonem:
— Hm… to, co sie dzieje na dole, okresla sie jako Pieklo Dantego, sir.
BAZA DANYCH
Najblizsza Sloncu planeta, Merkury, to maly, jalowy, gesty, pozbawiony powietrza, trawiony zarem glob.
Przez cale stulecia astronomowie uwazali, ze w swoim ruchu wokol Slonca Merkury nie obraca sie wokol wlasnej osi i jest zwrocony do niego caly czas ta sama strona, zas druga zawsze pograzona jest w ciemnosciach. Sadzili, ze strona zwrocona do Slonca musi byc najgoretsza powierzchnia planetarna w Ukladzie Slonecznym, zas ciemna strona musiala zamarznac do temperatury bliskiej zera absolutnego.
Tak jednak nie jest. Merkury obraca sie powoli wokol wlasnej osi, a wykonanie jednego obrotu zajmuje mu 58,6 dnia. Jego rok — czas obiegu wokol Slonca — to 87,97 ziemskiego dnia.
Powoduje to dziwna sytuacje. Predkosc obrotowa Merkurego to prawie piecdziesiat dziewiec ziemskich dni, czyli dokladnie dwie trzecie planetarnego roku. Osoba stojaca na powierzchni planety widzialaby, jak wielkie Slonce przemieszcza sie ze wschodu na zachod po ciemnym, pozbawionym powietrza niebie, ale znaczaco zwalnia, po czym zmienia bieg i rusza znow na wschod, by ponownie rozpoczac wedrowke na zachod. W niektorych miejscach na Merkurym Slonce wschodzi na krotko, po czym znow znika za horyzontem, by ponownie wzejsc na cala reszte merkurianskiego dnia. Po zachodzie Slonce znow wyziera na chwile zza horyzontu, po czym chowa sie na reszte nocy.
Liczac merkurianski dzien od chwili, gdy Slonce pojawi sie w zenicie (lokalne poludnie) do chwili, gdy nastepnym razem osiagnie ten sam punkt, otrzymamy wartosc sto siedemdziesiat szesc ziemskich dni. Mierzac dzien od poludnia do poludnia, dochodzimy do wniosku, ze merkurianski dzien jest dwa razy dluzszy niz jego rok!
Slonce na merkurianskim niebie jest ogromne. Wyglada na dwa razy wieksze niz widziane z Ziemi, i to z najbardziej oddalonego punktu zakrzywionej orbity, a trzy razy wieksze — z polozonego najblizej Slonca.
I jest tam goraco. Temperatury dzienne przekraczaja 400°C, osiagaja czterokrotna wartosc temperatury wrzenia wody, a to temperatura wystarczajaca do stopienia cynku. W nocy temperatura spada do 135°C ponizej zera, gdyz nie ma tam atmosfery, ktora zatrzymywalaby cieplo dnia; wypromieniowuje ono w kosmos.
Ze srednica jedynie 4879 kilometrow, Merkury jest najmniejsza planeta w Ukladzie Slonecznym, nie liczac odleglego Plutona. Jowisz i Saturn maja ksiezyce wieksze od Merkurego. Planeta jest wieksza od Ksiezyca Ziemi o troche wiecej niz jedna trzecia.
Merkury jest jednak gesta planeta, z duzym zelaznym jadrem i stosunkowo cienka skorupa planetarna zbudowana ze skaly opartej na krzemie. Przyczyna tego jest prawdopodobnie fakt, ze planeta powstala blisko Slonca i wiekszosc krzemianow osiagnela zbyt wysoka temperature, by ulec zageszczeniu i przejsciu w stan staly; pozostaly w stanie gazowym i zostaly wywiane z wiatrem slonecznym, przez co na budowe planety nie zostalo juz wiele materialu, poza zelazem i innymi metalami.
Inna mozliwosc to taka, ze wieksza czesc skalistej skorupy Merkurego zostala zdmuchnieta w przestrzen kosmiczna przez uderzenie wielkiej asteroidy, u zarania historii Ukladu Slonecznego. Zniszczona, pozbawiona
