te plegen… in de hoofdstad. Zijn troepen hebben de KeiVei ingenomen, en het communicatiecentrum… Waarom reageerde u niet? Hoofdkwartier omsingeld, geinfiltreerd. Hevige gevechten bij de keizerlijke residentie. We waren hem op het spoor, op het punt hem te arresteren… Hij raakte in paniek. Heeft te snel toegeslagen. Ik denk dat hij Kareen heeft…’ Pjotr vroeg: ‘Wie, Negri, wie?’
‘Vordarian.’
Aral knikte met een grimmig gezicht. ‘Ja…’
‘U… moet voor de jongen zorgen,’ bracht Negri hijgend uit. ‘Hij heeft ons er bijna onder…’ Zijn huiveringen groeiden uit tot stuiptrekkingen en zijn ogen rolden naar achteren, zodat het wit zichtbaar werd. Zijn ademhaling stokte in luide verstikkingsgeluiden. Plotseling stelden zijn bruine ogen zich weer scherp. ‘Zeg tegen Ezar…’ Hij werd weer gegrepen door stuiptrekkingen, die zijn brede lijf door elkaar schudden, toen stopten ze. Alles stopte. Hij ademde niet meer.
ELF
Meneer,’ zei Kodelka op dringende toon tegen Vorkosigan, ‘het beveiligde companeel was gesaboteerd.’ De commandant van de KeiVei-bewakers die naast hem stond, knikte bevestigend. ‘Ik wilde het u net komen vertellen…’ Kodelka wierp een angstige blik op Negri’s lichaam, dat languit in het gras lag. Er zaten nu twee mannen van de KeiVei naast geknield die verwoede pogingen deden eerste hulp toe te passen: hartmassage, zuurstoftoediening en injecties met hypospray. Maar het lichaam bleef slap onder de druk die ze uitoefenden, het gezicht wasachtig en roerloos. Cordelia had de dood al eerder gezien en herkende de symptomen.
‘Hoe was het tijdschema van de sabotage?’ vroeg Vorkosigan. ‘Vertraagd of onmiddellijk?’
‘Het leek me onmiddellijk,’ rapporteerde de commandant van de bewaking. ‘Geen spoor van een timer of een ander apparaat. Iemand heeft gewoon de achterkant opengebroken en het binnenste kapotgeslagen.’ Alle blikken gingen naar de man van de KeiVei die wacht had gestaan voor de kamer met het companeel. Hij stond, net als de meeste anderen gekleed in een zwart uniform, ontwapend tussen twee van zijn collega’s in. Ze waren hun commandant naar buiten gevolgd toen het tumult op het gazon begon. Het gezicht van de gevangene had ongeveer dezelfde loodgrijze kleur als dat van Negri, maar werd bezield door een flakkerende angst. ‘En?’ zei Vorkosigan tegen de gardecommandant. ‘Hij ontkent dat hij het heeft gedaan,’ antwoordde de commandant schouderophalend. ‘Uiteraard.’
Vorkosigan keek naar de arrestant. ‘Wie is er na mij naar binnen gegaan?’
De bewaker keek verwilderd om zich heen. Plotseling wees hij naar Droesjnakovi, die nog steeds de jammerende Gregor vasthield. ‘Zij.’
‘Niet waar!’ zei Droe verontwaardigd. Haar greep verstevigde zich. Vorkosigan klemde zijn kiezen op elkaar. ‘Nou, ik heb geen snel-penta nodig om te weten dat een van jullie liegt. Er is nu geen tijd. Commandant, arresteer ze allebei. We zoeken het later wel uit.’ Vorkosigans blik streek ongerust langs de noordelijke horizon. ‘Jij’ — hij wees naar een andere man van de KeiVei — ‘verzamel elk transportmiddel dat je kunt vinden. We gaan ogenblikkelijk over tot evacuatie. Jij’ — tegen een van de wapendragers van Pjotr — ‘ga de mensen in het dorp waarschuwen. Ko, ga de dossiers halen, smelt wat er nog over is van het companeel weg met een plasmaboog en meld je weer bij mij.’ Kodelka wierp een gekwelde blik over zijn schouder naar Droesjnakovi en strompelde terug naar het huis. Droe stond als aan de grond genageld, verbijsterd, kwaad en bang, terwijl de koude wind haar rokken deed wapperen. Ze keek met een frons naar Vorkosigan. Ze merkte nauwelijks dat Kodelka wegliep.
‘Ga je eerst naar Hassadar?’ vroeg Pjotr op een eigenaardig milde toon aan zijn zoon.
‘Precies.’
Hassadar, de hoofdstad van het district van de Vorkosigans; daar waren keizerlijke troepen gelegerd. Een loyaal garnizoen? ‘Je bent niet van plan het bezet te houden, neem ik aan,’ zei Pjotr. ‘Natuurlijk niet.’ De wolfachtige glimlach van Vorkosigan kwam en ging. ‘Hassadar zal mijn eerste geschenk aan commodore Vordarian zijn.’
Pjotr knikte, alsof dit hem tevreden stelde. Cordelia’s hoofd tolde. Ondanks cle verrassing van Negri leken noch Pjotr noch Aral ook maar enigszins in paniek te zijn. Geen verspilde beweging, geen verspilde woorden.
‘U,’ zei Aral met gedempte stem tegen Pjotr, ‘neemt de jongen.’ Pjotr knikte. ‘Ontmoet ons… Nee. Vertel zelfs mij niet waar. Neem contact met ons op.’
‘Goed.’
‘Neem Cordelia mee.’
Pjotrs mond ging open en sloot weer, en tussendoor zei hij alleen: ‘Ah.’
‘En sergeant Bothari. Voor Cordelia. Aangezien Droe — tijdelijk — buiten dienst is.’
‘Dan moet ik Esterhazy hebben,’ zei Pjotr. ‘Ik heb de rest van uw mannen nodig,’ zei Aral.
‘Goed.’ Pjotr nam zijn wapendrager Esterhazy apart en sprak zacht tegen hem; plotseling rende Esterhazy de heuvel op. Mannen verspreidden zich in alle richtingen naarmate hun bevelen hen via de commandoketen bereikten. Pjotr riep een andere livreiknecht bij zich en droeg hem op met zijn grondmobiel naar het westen te rijden. ‘Hoe ver, meneer?’
‘Zo ver als je vindingrijkheid je brengt. Probeer dan te ontkomen en voeg je weer bij meneer regent, goed?’
De man knikte en rende net zo hard weg als Esterhazy.
‘Sergeant, u zult vrouwe Vorkosigans stem gehoorzamen alsof het de mijne was,’ zei Aral tegen Bothari.
‘Altijd, meneer.’
ik heb die lichtvlieger nodig,’ zei Pjotr met een knikje naar Negri’s beschadigde voertuig, waar weliswaar geen rook meer afkwam, maar dat er in Cordelia’s ogen toch niet erg luchtwaardig uitzag. Bij lange na niet in een staat om wild mee te vliegen en duikvluchten mee te maken om vastbesloten vijanden te ontlopen…
‘Daar ben ik zeker van.’ Pjotr gaf een kort knikje en wendde zich tot het eerstehulpteam. ‘Hou maar op, jongens, het haalt nu niets meer uit.’ Hij droeg hun op het lichaam in de lichtvlieger te laden. Ten slotte wendde Aral zich tot Cordelia, eindelijk, voor het eerst. ‘Lieve kapitein…’ Dezelfde kalme uitdrukking lag al op zijn gezicht sinds Negri uit de lichtvlieger was gevallen. ‘Aral, was dit voor ook maar iemand behalve mij een verrassing?’
‘Ik wilde je er niet mee lastig vallen toen je zo ziek was.’ Zijn lippen werden smal. ‘We hadden ontdekt dat Vordarian complotteerde, op het hoofdkwartier en elders. Illyans onderzoek was een briljante ingeving. Topbeveiligingsmensen hebben waarschijnlijk zo’n soort intuitie. Maar voordat we een man van Vordarians kaliber en met zijn contacten konden veroordelen wegens hoogverraad, hadden we keihard bewijs nodig. De Raad van Graven staat als instantie zeer afwijzend tegenover keizerlijke bemoeienis met hun leden. We konden niet met een of andere vage samenzwering aankomen. Maar gisteravond heeft Negri me laten weten dat hij zijn bewijs in handen had, genoeg om eindelijk stappen te kunnen ondernemen. Hij had een keizerlijk besluit van me nodig om een regerende districtsgraaf te arresteren. Het was de bedoeling dat ik vanavond naar Vorbarr Sultana zou gaan om toezicht te houden op de operatie. Vordarian is duidelijk gewaarschuwd. Oorspronkelijk zou hij pas over een maand actie ondernemen, bij voorkeur vlak na een succesvolle moordaanslag op mij.’
‘Maar…’
‘Ga nu.’ Hij duwde haar naar de lichtvlieger. ‘Vordarians troepen zullen hier over een paar minuten zijn. Jullie moeten hier weg zien te komen. Wat hij verder ook in handen heeft, zijn positie is niet veilig zolang Gregor vrij is.’
‘Aral…’ Haar stem klonk als een dom gepiep; ze slikte iets door dat aanvoelde als gevriesdroogde brokjes speeksel. Ze wilde wel duizend vragen stellen, tienduizend tegenwerpingen maken. ‘Wees voorzichtig.’
‘Jij ook.’ Er vlamde een laatste licht op in zijn ogen, maar zijn gezicht was al afstandelijk, meegevoerd op het opzwepende innerlijke ritme van tactische berekeningen. Geen tijd.
Aral liep naar Droe om Gregor van haar over te nemen en fluisterde haar iets toe; met tegenzin gaf ze de jongen aan hem over. Ze stapten de lichtvlieger in; Bothari ging achter het bedieningspaneel zitten, Gordel ia
