naar haar. Heer en vrouwe Tyrel bewogen wat bedaarder. Ser Kevan Lannister verzocht vrouwe Janna Graftweg, de zuster van heer Tyrel, om de eer van een dans. Merij Craan begaf zich op de dansvloer met de verbannen vorst Jalabhar Xho, die in zijn gevederde opschik een weelderige aanblik bood. Cersei had eerst heer Roodweyn als partner, daarna heer Rowin en ten slotte haar eigen vader, die danste met een soepele gratie en een strak gezicht.
Sansa keek met haar handen in haar schoot toe hoe de konmgm ronddraaide lachte en haar blonde krullen liet zwieren.
‘Vrouwe Sansa.’ Ser Garlan stond naast het podium. ‘Vergunt u mij de eer? Als uw heer gemaal het goedvindt?’
De ongelijke ogen van de Kobold vernauwden zich. ‘Mijn vrouwe kan dansen met wie het haar behaagt.’
Misschien had ze naast haar echtgenoot moeten blijven zitten, maar ze wilde zo vreselijk graag dansen… en ser Garlan was de broer van Marjolij en van Willas, haar Bloemenridder. ‘Nu begrijp ik waarom u Garlan de Galant wordt genoemd, ser,’ zei ze toen ze zijn hand nam.
‘Dat is aardig van u. Het toeval wil dat ik die naam van mijn broer Willas heb gekregen. Als bescherming.’
‘Bescherming?’ Ze keek hem verbaasd aan.
Ser Garlan lachte. ‘Ik was een dik jongetje, vrees ik, en we hebben een oom die Garth de Vette heet. Dus sloeg Willas als eerste toe, al had hij me eerst wel gedreigd met Garlan Groensmoel, Garlan de Galbak en Garlan de Gargouille.’
Dat was zo aandoenlijk en grappig dat Sansa ondanks alles moest lachen. Naderhand was ze daar absurd blij om. Op de een of andere manier gaf dat gelach haar weer hoop, zij het maar voor even. Glimlachend liet ze zich door de muziek meeslepen en gaf zich over aan de passen, aan het geluid van fluit, pijpen en harp, aan het ritme van de trom… en zo nu en dan aan ser Garlans armen, als de dans hen samenvoerde. ‘Mijn gemalin maakt zich veel zorgen om u,’ zei hij bij een van die gelegenheden zachtjes.
‘Vrouwe Leonette is al te vriendelijk. Zegt u haar maar dat het best goed met mij gaat.’
‘Op haar bruiloft hoort het beter dan “best goed” met een bruid te gaan.’ Hij klonk niet onvriendelijk. ‘U leek bijna in tranen.’
‘Tranen van vreugde, ser.’
‘Uw ogen spreken een andere taal.’ Ser Garlan draaide haar om en trok haar dicht naar zich toe. ‘Vrouwe, ik heb gezien hoe u naar mijn broer kijkt. Loras is dapper en knap en ons allemaal zeer dierbaar… maar uw Kobold zal een betere echtgenoot zijn. Ik denk dat hij groter is dan hij lijkt.’
De muziek dreef hen uiteen voordat Sansa een antwoord had kunnen bedenken. Ze kreeg Hamer Tyrel tegenover zich, rood aangelopen en zweterig, en vervolgens heer Blijleven, en daarna prins Tommen. ‘Ik wil ook trouwen,’ zei het dikke prinsje, dat maar liefst negen was. ‘Ik ben langer dan mijn oom!’
‘Dat weet ik,’ zei Sansa voordat er weer van partner gewisseld werd. Ser Kevan vertelde haar dat ze mooi was, Jalabhar Xho zei iets onverstaanbaars in de Zomertaal en heer Roodweyn wenste haar vele mollige kindertjes en lange jaren van vreugde toe. En toen bracht de dans haar oog in oog met Joffry.
Sansa verstijfde toen zijn hand de hare beroerde, maar de koning verstevigde zijn greep en trok haar dichter naar zich toe. ‘Kijk niet zo triest. Mijn oom is een lelijk onderdeurtje, maar je hebt mij ook nog.’
‘U trouwt met Marjolij.’
‘Een koning kan meer vrouwen hebben. Hoeren. Mijn vader had ze. Een van de Aegons ook. De derde, of de vierde. Hij had hele troepen hoeren en hele troepen bastaards.’ Terwijl ze ronddraaiden op de muziek gaf Joff haar een vochtige kus. ‘Mijn oom zal je naar mijn bed sturen zodra ik dat beveel.’
Sansa schudde haar hoofd. ‘Dat doet hij niet.’
‘Welzeker, want anders kost het hem zijn kop. Die koning Aegon kreeg iedere vrouw die hij wilde, of ze nu getrouwd waren of niet.’
Gelukkig was het tijd om weer van partner te wisselen. Maar haar benen waren in stukken hout veranderd, en heer Rowin, ser Langknaap en Elinors schildknaap moesten wel denken dat ze heel slecht kon dansen. En toen was ze weer bij ser Garlan terug en was de dans bijna voorbij, de goden zij dank.
Haar opluchting was van korte duur. De muziek was nog maar net weggestorven of ze hoorde Joffry zeggen: ‘Tijd om ze naar bed te brengen! Laten we haar kleren uittrekken, dan kunnen we eens zien wat die wolvin mijn oom te bieden heeft!’ Andere mannen namen zijn kreet luidkeels over.
Haar echtgenoot de dwerg keek langzaam op van zijn wijnbeker. ‘Voor mij geen bedritueel.’
Joffry greep Sansa’s arm. ‘Jawel, als ik het beveel.’
De Kobold boorde zijn dolk met een klap in de tafel, waar hij bleef natrillen. ‘Dan moet je straks je eigen bruid gerieven met een houten pik. Ik castreer je, dat zweer ik je.’
Er viel een geschokte stilte. Sansa week achteruit, maar Joffry had haar stevig vast en haar mouw scheurde. Niemand leek het zelfs maar te horen. Koningin Cersei keerde zich naar haar vader toe. ‘Heb je dat gehoord?’
Heer Tywin rees uit zijn zetel op. ‘Me dunkt dat we het naar bed brengen wel kunnen overslaan. Tyrion, ik weet zeker dat je de persoon van zijne majesteit de koning niet hebt willen bedreigen.’
Sansa zag een siddering van razernij over het gezicht van haar echtgenoot gaan. ‘Ik had dat niet moeten zeggen,’ zei hij. ‘Het was een misselijke grap, sire.’
‘Je dreigde me te castreren!’ zei Joffry schril.
‘Inderdaad, uwe genade,’ zei Tyrion, ‘maar slechts uit afgunst op uw koninklijke manlijkheid. De mijne is zo klein en onvolgroeid.’ Zijn gezicht vertrok tot een grimas. ‘En als u me mijn tong ontneemt heb ik helemaal geen manier meer om die lieve vrouw die u mij hebt geschonken te behagen.’
Aan de lippen van ser Osmund Ketelzwart ontsnapte een lach. Iemand anders meesmuilde. Maar Joff lachte niet, en heer Tywin ook niet. ‘Uwe genade,’ zei hij, ‘mijn zoon is dronken, ziet u wel?’
‘Inderdaad,’ bekende de Kobold, ‘maar niet zo dronken dat ik mijn eigen bedritueel niet kan bijwonen.’ Hij sprong van de verhoging en greep Sansa ruw beet. ‘Kom, vrouw, tijd om je poort in te rammen. Ik wil kom-eens- in-mijn-kasteeltje spelen.’
Met een rood gezicht liep Sansa samen met hem de Kleine Zaal uit.
Voor hun huwelijksnacht hadden ze de beschikking gekregen over een luchtig slaapvertrek hoog in de Toren van de Hand. Tyrion trapte de deur achter hen dicht. ‘Op de zijtafel staat een flacon goede goudwijn uit het Prieel. Wil je zo goed zijn me een beker in te schenken?’
‘Is dat wel verstandig, heer?’
‘Het kan niet verstandiger. Ik ben namelijk niet echt dronken. Maar ik ben wel van plan het te worden.’
Sansa schonk voor hen beiden een beker in.
‘Tyrion.’ Hij hield zijn hoofd scheef. ‘Ik heet Tyrion, Sansa.’
‘Tyrion. Heer. Moet ik zelf mijn japon uitdoen, of wilt u mij uitkleden?’ Ze nam nog een slok wijn.
De Kobold wendde zich af. ‘Toen ik de eerste keer trouwde waren we met zijn tweeen, met een dronken septon en een paar varkens als getuigen. We hebben als bruiloftsmaal een van de getuigen opgegeten. Tysha voerde me knapperige kaantjes en ik likte het vet van haar vingers, en lachend tuimelden we in bed.’
‘U was al eerder getrouwd? Dat… dat was ik vergeten.’
‘Je bent het niet vergeten. Je hebt het nooit geweten.’
‘Wie was het, heer?’ Zichzelf ten spijt was Sansa nieuwsgierig.
‘Vrouwe Tysha.’ Zijn mond vertrok. ‘Van het huis Zilvervuist. Hun wapenteken bestaat uit een gouden munt en honderd zilveren munten op een bebloed laken. Ons huwelijk was van heel korte duur… dat zal wel zo horen voor een heel kort mannetje.’
Sansa staarde naar haar handen en zei niets.
‘Hoe oud ben je, Sansa?’ vroeg Tyrion na een ogenblik.
