Een storm van zwaarden: Staal en sneeuw

dele Theon en ten dele Jon Sneeuw. Alleen bij de Westerlings zag ze Robb glimlachen of hoorde ze hem lachen als de jongen die hij eens was geweest. Voor de anderen was hij altijd de Koning in het Noorden, zijn hoofd gebogen onder de last van de kroon, zelfs als die niet op zijn slapen rustte.

Robb kuste zijn vrouw teder en beloofde haar in hun vertrekken op te zoeken. Daarna liep hij weg met zijn moeder. Zijn schreden voerden hen naar het godenwoud. ‘Lothar leek me wel minzaam, dat is een goed teken. We hebben de Freys nodig.’

‘Dat betekent niet dat we ze krijgen.’

Hij knikte, en haar hart ging naar hem uit toen ze zijn sombere gezicht en hangende schouders zag. Die kroon maakt hem kapot, dacht ze. Hij wil zo graag een goede koning zijn, dapper, eerzaam en verstandig, maar voor een jongen is het gewicht niet te torsen. Robb deed zijn uiterste best maar kreeg toch onbarmhartig de ene klap na de andere te verduren. Toen hij het bericht had vernomen over de slag bij Schemerdel, waarin heer Randyl Tarling Robet Hanscoe en ser Helman Langhart vernietigend had verslagen, had het in de lijn der verwachting gelegen dat hij razend zou worden. In plaats daarvan had hij dof en ongelovig voor zich uit gestaard en gezegd: ‘Schemerdel aan de zee-engte? Wat moesten ze in Schemerdel?’ Hij schudde vol onbegrip zijn hoofd. ‘Een derde van mijn infanterie, verloren gegaan vanwege Schemerdel?’

‘De ijzermannen hadden mijn slot al en nu houden de Lannisters ook nog eens mijn broer gevangen,’ had Galbart Hanscoe met een van wanhoop verstikte stem gezegd. Robet Hanscoe had de slag overleefd maar was niet lang daarna bij de Koningsweg gevangengenomen.

‘Niet lang,’ had haar zoon beloofd. ‘Ik zal aanbieden hem tegen Martyn Lannister uit te wisselen. Daar zal heer Tywin omwille van zijn broer wel op in moeten gaan.’ Martyn was de zoon van ser Kevan, een tweelingbroer van de Willem die door heer Karstark was afgeslacht. Die moorden bleven haar zoon achtervolgen, wist Catelyn. Hij had de wacht rond Martyn verdriedubbeld maar bleef voor diens veiligheid vrezen.

‘Ik had de Koningsmoordenaar tegen Sansa moeten uitwisselen zodra u daarop aandrong,’ zei Robb, terwijl ze door de galerij liepen. ‘Als ik had aangeboden haar aan de Bloemenridder uit te huwelijken stonden de Tyrels nu misschien aan onze kant in plaats van aan die van Joffry. Daar had ik aan moeten denken.’

‘Je had je aandacht bij je veldslagen, en terecht. Zelfs een koning kan niet overal aan denken.’

‘Veldslagen,’ pruttelde Robb, terwijl hij haar het bos in leidde. ‘Ik heb al mijn veldslagen gewonnen, en toch ben ik om een of andere reden bezig de oorlog te verliezen.’ Hij keek op, alsof het antwoord in de lucht geschreven stond. ‘De ijzermannen houden Winterfel bezet, en ook de Motte van Cailin. Vader is dood, net als Bran en Rickon, en Arya misschien ook. En nu ook uw vader nog.’

Ze mocht niet toestaan dat hij wanhoopte. Ze wist zelf veel te goed hoe die beker smaakte. ‘Mijn vader lag al lange tijd op sterven. Daar had jij niets aan kunnen veranderen. Je hebt vergissingen begaan, Robb, maar welke koning heeft dat niet? Ned zou trots op je zijn geweest.’

‘Moeder, er is iets wat u moet weten.’

Catelyns hart sloeg een slag over. Het gaat over iets wat hij vreselijk vindt. Iets wat hij me het liefst niet zou vertellen. Het enige waaraan ze kon denken was aan Brienne en haar zending. ‘Gaat het om de Koningsmoordenaar?’

‘Nee. Om Sansa.’

Ze is dood, dacht Catelyn onmiddellijk. Brienne heeft gefaald. Jaime is dood en Cersei heeft uit wraak mijn lieve meisje gedood. Even kon ze bijna geen woord uitbrengen. ‘Is… is ze er niet meer, Robb?’

‘Of ze er niet meer is?’ Hij keek stomverbaasd. ‘Dood? Welnee, moeder, dat niet, ze hebben haar geen haar gekrenkt, niet in die zin, alleen… er is vannacht een vogel gekomen, maar ik kon mezelf er niet toe brengen het u te zeggen, niet voordat uw vader naar zijn laatste rustplaats was gezonden.’ Robb greep haar hand. ‘Ze hebben haar aan Tyrion Lannister uitgehuwelijkt.’

Catelyns vingers groeven zich in de zijne. ‘De Kobold.’

‘Ja.’

‘Hij had gezworen dat hij haar tegen zijn broer zou uitwisselen,’ zei ze verdoofd. ‘Sansa en Arya, allebei. We zouden ze terugkrijgen als we hem zijn dierbare Jaime bezorgden, dat heeft hij gezworen ten overstaan van het voltallige hof. Hoe kon hij met haar trouwen, nadat hij dat had gezegd voor het aangezicht van goden en mensen?’

‘Hij is de broer van de Koningsmoordenaar. Het eden breken zit hun in het bloed.’ Robbs vingers streken over zijn zwaardknop. ‘Als ik kon zou ik hem zijn lelijke kop afhakken. Dan zou Sansa weduwe zijn, en vrij. Ik zie geen andere manier. Ze hebben haar de geloften laten zeggen ten overstaan van een septon, en haar een karmijnrode mantel omgehangen.’

Catelyn dacht aan het verwrongen mannetje dat ze in de herberg bij de kruiswegen gevangen had genomen en dat hele eind naar het Adelaarsnest had gesleept. ‘Ik had hem door Lysa uit die Maandeur moeten laten duwen. Mijn arme, lieve Sansa… waarom wil iemand haar zoiets aandoen?’

‘Vanwege Winterfel,’ zei Robb onmiddellijk. ‘Nu Bran en Rickon dood zijn is Sansa mijn erfgenaam. Als mij iets overkomt.’

Ze kneep hem stevig in zijn hand. ‘Jou overkomt niets. Helemaal niets. Dat zou ik niet kunnen verdragen. Ze hebben Ned gedood, en je lieve broertjes. Sansa is getrouwd, Arya is zoekgeraakt, mijn vader is gestorven… als jou iets overkwam zou ik gek worden, Robb. Jij bent alles wat ik nog heb. Jij bent alles wat het Noorden nog heeft.’

‘Ik ben nog niet dood, moeder.’

Plotseling werd Catelyn met schrik vervuld. ‘Oorlogen hoeven niet tot de laatste druppel bloed uitgevochten te worden.’ Ze hoorde zelf hoe wanhopig haar stem klonk. ‘Jij zou de eerste koning niet zijn die zijn knie boog, en zelfs niet de eerste Stark.’

Zijn mond werd een streep. ‘Nee. Nooit.’

‘Er schuilt geen schande in. Balon Grauwvreugd boog de knie voor Robert toen zijn opstand op niets was uitgelopen. Torrhen Stark ging liever voor Aegon de Veroveraar op de knieen dan dat hij zijn leger de vlammen liet trotseren.’

‘Had Aegon koning Torrhens vader gedood?’ Hij trok zijn hand uit de hare. ‘Nooit, zei ik.’

Nu hangt hij de jongen uit, niet de koning. ‘De Lannisters hebben het noorden niet nodig. Ze zullen onderwerping en gijzelaars eisen, meer niet… en de Kobold zal Sansa houden, wat wij ook doen, dus hun gijzelaar hebben ze al. De ijzermannen zullen een veel onverzoenlijker vijand blijken, dat verzeker ik je. Als ze enige hoop willen koesteren om het noorden te houden mogen de Grauwvreugds geen enkele telg van het huis Stark in leven laten die hun recht kan betwisten. Theon heeft Bran en Rickon vermoord, dus nu hoeven ze alleen jou nog te doden… en Jeane, ja. Denk je dat heer Balon het zich kan veroorloven haar in leven te laten om jouw erfgenamen te baren?’

Robbs blik was kil. ‘Is dat waarom u de Koningsmoordenaar hebt laten lopen? Om vrede te sluiten met de Lannisters?’

‘Ik heb Jaime vrijgelaten omwille van Sansa… en Arya, als ze nog leeft. Dat weet je best. Maar als ik enige hoop koesterde dat ik daarmee ook de vrede kon kopen, was dat dan zo kwalijk?’

‘Ja,’ zei hij. ‘De Lannisters hebben mijn vader gedood.’

‘Denk je dat ik dat vergeten ben?’

‘Dat weet ik niet. Is het zo?’

Catelyn had haar kinderen nooit uit pure woede geslagen, maar op dat moment was ze er na aan toe om Robb te slaan. Het kostte haar grote moeite om te bedenken hoe bang en alleen hij zich moest voelen. ‘Jij bent Koning in het Noorden, de keus is aan jou. Ik vraag je alleen om na te denken over wat ik gezegd heb. De zangers geven wel hoog op van koningen die dapper in de strijd sneuvelen, maar jouw leven is meer waard dan een lied. In elk geval voor mij, en ik heb het je geschonken.’ Ze boog haar hoofd. ‘Mag ik gaan?’

‘Ja.’ Hij draaide zich om en trok zijn zwaard. Ze had geen idee wat hij ermee wilde. Hier was geen vijand, niemand om mee te vechten. Alleen zij en hij, tussen hoge bomen en gevallen bladeren. Sommige gevechten zijn niet met een zwaard te winnen, wilde Catelyn tegen hem zeggen, maar voor zulke woorden was de koning doof, vreesde ze.

Uren later zat ze in haar slaapkamer te naaien toen de jonge Rollam Westerling kwam aandraven met de oproep voor de avondmaaltijd. Goed, dacht Catelyn opgelucht. Ze had niet zeker