Een storm van zwaarden: Staal en sneeuw

gunsten. U kunt ongetwijfeld evenveel betalen als de koningin, maar zij heeft nog een tweede beurs, en die is bepaald onuitputtelijk.’

Bij de zevende hel, dacht Tyrion. ‘Wilt u zeggen dat Cersei zich door Osmund Ketelzwart laat naaien?’

‘O jeetje, nee, dat zou vreselijk gevaarlijk zijn, denkt u ook niet?

Nee, de koningin maakt alleen toespelingen… misschien morgen, of als de bruiloft voorbij is … en dan een lachje, een fluistering, een schuine grap… een borst die zachtjes langs zijn mouw strijkt als ze elkaar passeren… en toch lijkt het genoeg te zijn. Maar wat weet een eunuch van zulke dingen af?’ De punt van zijn tong schoot als een schuw, roze dier langs zijn onderlip.

Als ik ze tot meer dan slinkse liefkozingen kon bewegen, kon zorgen dat vader ze samen in bed betrapte … Tyrion voelde aan de korst op zijn neus. Hij wist niet hoe hij dat moest aanleggen, maar misschien zou zich later nog een plan aandienen. ‘Zijn de Ketelzwarts de enigen?’

‘Ik zou willen dat het zo was, heer, maar ik vrees dat er vele ogen op u gericht zijn. U bent … hoe zal ik het zeggen? Opvallend. En het spijt me het te moeten zeggen, niet erg bemind. De zonen van Janos Slink zouden u graag verklikken om hun vader te wreken, en onze beste heer Petyr heeft vriendjes in de helft van de bordelen van Koningslanding. Mocht u zo onverstandig zijn daar een van te bezoeken, dan hoort hij dat meteen en uw vader niet lang daarna.’

Het is nog erger dan ik vreesde. ‘En mijn vader? Wie is zijn spion?’

Ditmaal lachte de eunuch hardop. ‘Ik natuurlijk, heer.’

Tyrion lachte ook. Hij was niet zo dwaas dat hij Varys meer vertrouwde dan absoluut noodzakelijk was — maar de eunuch wist al genoeg van Shae om haar dubbel en dwars te laten hangen. ‘U gaat Shae door de muren heen naar mij toe brengen, onzichtbaar voor al die ogen. Zoals u al eerder hebt gedaan.’

Varys wrong zijn handen. ‘O heer, niets zou mij meer behagen, maar … koning Maegor wilde geen ratten achter zijn muren, als u begrijpt wat ik bedoel. Hij had een geheime uitgang nodig voor het geval hij ooit door zijn vijanden in het nauw gedreven zou worden, maar die deur staat niet met enige andere gang in verbinding. Ik kan uw Shae wel voor een poosje bij vrouwe Lollys vandaan smokkelen, dat wel, maar ik weet geen manier om haar naar uw slaapkamer te brengen zonder dat we gezien worden.’

‘Breng haar dan ergens anders heen.’

‘Waarheen? Het is nergens veilig.’

‘Jawel.’ Tyrion grinnikte. ‘Hier. Hoog tijd om dat keiharde bed van u eens ergens anders voor te gebruiken, vind ik.’

De mond van de eunuch zakte open. Toen giechelde hij. ‘Lollys is de laatste tijd gauw moe. Ze is hoogzwanger. Ik stel me zo voor dat ze veilig en wel slaapt tegen de tijd dat de maan opgaat.’

Tyrion sprong van de stoel. ‘Als de maan opgaat dus. Zorg dat u wat wijn klaar hebt staan. En twee schone bekers.’

Varys boog. ‘Zoals u beveelt, heer.’

De rest van die dag leek voorbij te kruipen als een worm in de stroop. Tyrion klom naar de kasteelbibliotheek en probeerde zichzelf afleiding te bezorgen met Beldecars Geschiedenis van de Rhoynar-oorlogen, maar hij had nauwelijks aandacht voor de olifanten, omdat hij voor zijn geestesoog alsmaar Shae zag glimlachen. ’s Middags legde hij het boek weg en riep om een bad. Hij schrobde zich tot het water koud werd en liet daarna zijn bakkebaarden door Pod bijwerken. Zijn baard was een beproeving. De warboel van gele, witte en zwarte haren was zelden minder dan onooglijk maar verborg wel een deel van zijn gezicht, en dat was alleen maar gunstig.

Toen hij zo schoon, roze en gefatsoeneerd was als hij maar kon zijn nam Tyrion zijn garderobe door en koos een paar strakke satijnen hozen van Lannister-karmijn en zijn beste wambuis uit, dat van zwaar, zwart fluweel met de noppen in de vorm van een leeuwenkop. Hij zou ook zijn keten van gouden handjes omgedaan hebben, als zijn vader die niet had gestolen toen hij op sterven lag. Pas toen hij gekleed was, besefte hij hoe door en door dwaas hij was. Bij de zevende hel, dwerg, ben je met die neus ook je verstand kwijtgeraakt? Iedereen die je ziet zal zich afvragen waarom ;e in hofkleding bij de eunuch op bezoek gaat. Vloekend kleedde Tyrion zich uit en trok iets eenvoudigers aan: zwarte wollen hozen, een oude witte tuniek en een buis van verschoten bruin leer. Het maakt niet uit, hield hij zichzelf voor, terwijl hij wachtte tot de maan zou opgaan. Wat;e ook draagt, je blijft een dwerg. Je wordt toch nooit zo groot als die ridder op de trap, die met de lange, rechte benen, de vlakke maag en de brede, mannelijke schouders.

De maan gluurde al over de kasteelmuur toen hij tegen Podderik Peyn zei dat hij bij de eunuch op bezoek ging. ‘Blijft u lang weg, heer?’ vroeg de jongen.

‘Ik hoop het.’

Nu het zo druk was in de Rode Burcht kon Tyrion niet verwachten dat hij onopgemerkt zou blijven. Ser Balon Swaan stond bij de deur op wacht en ser Loras Tyrel op de ophaalbrug. Bij beiden bleef hij staan om beleefdheden uit te wisselen. Het was vreemd om de Bloemenridder helemaal in het wit te zien, terwijl hij vroeger altijd alle kleuren van de regenboog had gedragen. ‘Hoe oud bent u, ser Loras?’ vroeg Tyrion.

‘Zeventien, heer.’

Zeventien, en knap om te zien, en nu al een legende. De helft van alle meisjes in de Zeven Koninkrijken wil zijn liefje zijn en alle jongens willen hem zelf zijn. ‘Als ik u vragen mag, ser — hoe komt iemand van zeventien ertoe bij de Koningsgarde te gaan?’

‘Prins Aemon de Drakenridder was ook zeventien toen hij zijn geloften aflegde,’ zei ser Loras, ‘en uw broer Jaime nog jonger.’

‘Hun redenen ken ik. Wat zijn de uwe? De eer om samen met zulke voorbeeldige lieden als Meryn Trant en Boros Both te dienen?’ Hij wierp de jongen een spottende grijns toe. ‘Om het leven van de koning te beschermen geef je het jouwe op. Je geeft land en titels op, de hoop op een huwelijk, op kinderen…’

‘Het huis Tyrel zal voortbestaan via mijn broers,’ zei ser Loras. ‘Een derde zoon hoeft niet te trouwen en nageslacht te krijgen.’

‘Het hoeft niet, maar sommigen vinden het wel zo aangenaam. Hoe moet dat nu met de liefde?’

‘De ondergegane zon is door geen kaars te vervangen.’

‘Komt dat uit een lied?’ Glimlachend hield Tyrion zijn hoofd scheef. ‘Ja, u bent zeventien, dat kan ik nu wel zien.’

Ser Loras verstrakte. ‘Drijft u de spot met mij?’

Een prikkelbaar knaapje. ‘Nee. Als ik u beledigd heb vraag ik om vergiffenis. Ik heb eens een lief gehad, en we hadden ook een lied.’ Ik minde een maagd als de zomer zo schoon, met zonlicht in het haar. Hij wenste ser Loras goedenavond en liep verder.

Vlak bij de kennels liet een groep wapenknechten een paar honden vechten. Tyrion bleef lang genoeg staan om te zien hoe de kleinere hond de grotere de helft van zijn snuit afbeet, en oogstte wat rauw gelach toen hij opmerkte dat de verliezer nu op Sandor Clegane leek. Daarna, in de hoop dat hij hun achterdocht had weggenomen, liep hij verder naar de noordmuur en daalde het trapje naar de nederige stulp van de eunuch af. Toen hij zijn hand ophief om te kloppen ging de deur open.

‘Varys?’ Tyrion glimpte naar binnen. ‘Bent u daar?’ Een enkele kaars die de lucht met jasmijngeur kruidde verlichtte de schemerige duisternis.

‘Heer.’ Een vrouw schoof zijwaarts het lichtschijnsel in, zacht moederlijk, met een roze vollemaansgezicht en zware donkere krullen. Tyrion deinsde achteruit. ‘Is er iets mis?’ vroeg ze.

Varys, besefte hij geergerd. ‘Ik schrok me heel even een ongeluk, want ik dacht dat u mij Lollys had gebracht in plaats van Shae. Waar is ze?’

‘Hier, meheer.’ Ze legde ‘van achteren haar handen over zijn ogen. ‘Raad eens wat ik aanheb.’

‘Niets?’

‘Wat bent u toch slim,’ pruilde ze, terwijl ze haar handen wegtrok. ‘Hoe wist u dat?’

‘Niets maakt je zo mooi.’

‘Echt?’ zei ze. ‘Echt waar?’

‘O ja.’

‘Moet u mij dan niet naaien in plaats van met mij te praten?’

‘Laten we ons eerst van vrouwe Varys ontdoen. Er zijn dwergen die dol op publiek zijn, maar daar hoor ik