Een storm van zwaarden: Staal en sneeuw

niet bij.’

‘Hij is al weg,’ zei Shae.

Tyrion draaide zich om en keek. Het was zo. De eunuch was met rokken en al verdwenen. Die verborgen deuren zijn hier ergens, dat moet wel. Meer tijd om te denken kreeg hij niet, want Shae draaide zijn hoofd om en kuste hem. Haar mond was nat en hongerig, en ze leek zijn litteken of de rauwe korst waar zijn neus was geweest niet eens te zien. Haar huid was warm en zijdeachtig onder zijn vingers. Toen zijn duim over haar linkertepel streek werd die onmiddellijk hard. ‘Gauw,’ fluisterde ze tussen de kussen door, terwijl zijn vingers naar zijn rijgkoorden gingen. ‘Gauw, gauw, ik wil u in mij voelen, in mij, in mij.’ Hij kreeg niet eens de tijd zich fatsoenlijk uit te kleden. Shae trok zijn lid uit zijn broek, duwde hem naar achteren op de vloer en klom bovenop hem. Ze schreeuwde toen hij tussen haar schaamlippen drong en bereed hem als een wilde. ‘Mijn reus, mijn reus, mijn reus,’ kreunde ze, telkens als ze op hem neerplofte. Tyrion was zo geil dat hij bij de vijfde stoot al explodeerde, maar dat scheen Shae niet erg te vinden. Ze glimlachte boosaardig toen ze hem voelde spuiten en boog zich voorover om het zweet van zijn voorhoofd te kussen. ‘Mijn reus van Lannister,’ mompelde ze. ‘Blijf alstublieft in me. Ik voel u daar zo graag.’

Dus verroerde Tyrion zich niet, behalve om zijn armen om haar heen te slaan. Wat is het heerlijk om haar vast te houden, en om vastgehouden te worden, dacht hij. Hoe kan zoiets fijns een misdaad zijn waarvoor ze verdient te hangen? ‘Shae,’ zei hij, ‘schatje, dit zal ons laatste samenzijn moeten blijven. Het gevaar is te groot. Als mijn vader je vindt…’

‘Uw litteken bevalt mij wel.’ Ze ging er met haar vinger langs. ‘U lijkt er heel woest en sterk door.’

Hij lachte. ‘Heel lelijk, bedoel je.’

‘Meheer zal nooit lelijk zijn in mijn ogen.’ Ze kuste de korst die zijn rafelige neusstomp bedekte.

‘Je hoeft je ook geen zorgen te maken om mijn gezicht, maar om mijn vader…’

‘Daar ben ik niet bang voor. Krijg ik nu mijn juwelen en zijden japonnen terug, meheer? Toen u in de slag gewond was geraakt heb ik Varys gevraagd of ik ze mocht hebben, maar hij wilde ze niet aan me geven. Wat zou ervan geworden zijn als u was doodgegaan?’

‘Ik ben niet dood. Hier ben ik.’

‘Weet ik.’ Glimlachend wiebelde ze op hem heen en weer. ‘Precies waar u thuishoort.’ Ze trok een pruilmond. ‘Maar hoe lang moet ik nog met Lollys optrekken, nu u weer beter bent?’

‘Heb je wel geluisterd?’ zei Tyrion. ‘Als je wilt kun je wel bij Lollys blijven, maar het beste zou zijn als je de stad verliet.’

‘Ik wil niet weg. U had beloofd dat u mij na na de slag weer naar een state ging verhuizen.’ Haar kut gaf hem een klein kneepje, en hij werd weer stijf, terwijl hij nog in haar was. ‘Een Lannister betaalt altijd zijn schulden, hebt u gezegd.’

‘Vervloekte goden, Shae, hou daar mee op. Luister naar me. Je moet weg. De stad zit nu vol Tyrels, en ik word nauwlettend in de gaten gehouden. Je kent het gevaar niet.’

‘Mag ik naar de bruiloft van de koning? Lollys wil niet. Ik heb tegen haar gezegd dat het niet waarschijnlijk is dat iemand haar in de koninklijke troonzaal zal verkrachten, maar ze is zo stom.’ Toen Shae van hem af rolde gleed zijn lid met een zacht, nat geluidje uit haar. ‘Volgens Symon komt er een zangerstoernooi, en acrobaten, en een steekspel van zotten.’

Tyrion was Shae’s driewerf vervloekte zanger bijna vergeten. ‘Hoe heb je met Symon kunnen spreken?’

‘Ik heb vrouwe Tanda over hem verteld en ze heeft hem ingehuurd om voor Lollys te spelen. De muziek kalmeert haar als de baby begint te schoppen. Symon zegt dat er een dansende beer op het feest komt, en wijnen uit het Prieel. Ik heb nog nooit een beer zien dansen.’

‘Ze kunnen het nog slechter dan ik.’ Maar het was de zanger die hem zorgen baarde, niet de beer. Een onvoorzichtig woord in het verkeerde oor en Shae zou hangen.

‘Symon zegt dat er zevenenzeventig gangen zullen zijn, en een reuzenpastei met honderd duiven erin,’ ratelde Shae. ‘Als de korst opengaat schieten ze allemaal naar buiten en vliegen weg.’

‘Waarna ze op de balken zullen neerstrijken en het vogelpoep op de gasten zullen laten regenen.’ Tyrion had zulke bruiloftspasteien wel vaker doorstaan. De duiven scheten vooral graag op hem, of daar verdacht hij ze in elk geval van.

‘Kan ik me niet in zijde en fluweel kleden en als edele vrouwe gaan, in plaats van als dienstmeid? Niemand zou merken dat ik dat niet was.’

Iedereen zou merken dat je dat niet was, dacht Tyrion. ‘Vrouwe Tanda zal zich misschien afvragen waar Lollys’ kamenier zoveel juwelen vandaan haalt.’

‘Er komen duizend gasten, zegt Symon. Ze zou me niet eens zien. Ik vind wel een plaatsje in een donker hoekje beneden het zout, maar telkens als u het gemak bezoekt zou ik naar buiten kunnen glippen om u te ontmoeten.’ Ze legde haar hand om zijn lid en streelde het zacht. ‘Ik zal geen kleingoed onder mijn japon dragen, dus me heer hoeft zelfs geen koordjes los te rijgen.’ Haar vingers bewogen hem prikkelend op en neer. ‘Of als u wilt kan ik dit voor u doen.’ Ze nam hem in haar mond.

Het duurde niet lang of Tyrion was zover, en ditmaal hield hij het veel langer vol. Toen hij klaar was kroop Shae weer bovenop hem en rolde zich naakt in zijn armholte op. ‘Ik mag vast wel gaan van u, ja toch?’

‘Shae,’ kreunde hij, ‘het is niet veilig.’

Een tijdlang zei ze geen stom woord. Tyrion probeerde andere onderwerpen aan te snijden, maar stuitte op een muur van gemelijke beleefdheid, even ijzig en onwrikbaar als de Muur waar hij in het noorden eens overheen had gelopen. Goeie goden, dacht hij vermoeid, terwijl hij keek hoe de kaars opbrandde en ging sputteren, hoe is het mogelijk dat me dit nog eens is overkomen, na Tysha? Ben ik dan inderdaad zo’n grote idioot als mijn vader denkt? Hij zou haar graag beloven wat ze wilde, en haar graag aan zijn arm meenemen naar zijn eigen slaapkamer om haar de japonnen van zijde en fluweel te laten aantrekken die ze zo mooi vond. Als het aan hem lag zou ze op Joffry’s bruiloftsfeest naast hem mogen zitten en met net zoveel beren mogen dansen als ze maar wilde. Maar hij kon haar niet zien hangen.

Toen de kaars was opgebrand maakte Tyrion zich van haar los en stak een nieuwe aan. Vervolgens deed hij de ronde langs de wanden en beklopte ze een voor een, op zoek naar de verborgen deur. Shae zat hem met haar armen om haar opgetrokken knieen gade te slaan. Ten slotte zei ze: ‘Hij zit onder het bed. De geheime trap.’

Hij keek haar ongelovig aan. ‘Het bed? Dat is van massieve steen. Dat weegt een halve ton.’

‘Varys drukt ergens op en dan zweeft het naar boven. Ik heb hem gevraagd hoe het werkte, en toen zei hij dat het magisch was.’

‘Ja.’ Tyrion moest grijnzen. ‘Een contragewicht-spreuk.’

Shae stond op. ‘Ik moet eens teruggaan. Soms wordt Lollys wakker als de baby schopt, en dan roept ze me.’

‘Varys zal zo wel terugkomen. Hij luistert waarschijnlijk alles af wat we zeggen.’ Tyrion zette de kaars neer. Op de voorkant van zijn broek zat een natte plek, maar in het donker viel dat vast niet op. Hij zei tegen Shae dat ze zich moest aankleden en op de eunuch moest wachten.

‘Dat zal ik doen,’ beloofde ze. ‘U bent mijn leeuw, he? Mijn reus van Lannister?’

‘Ja, dat ben ik,’ zei hij. ‘En jij bent…’

‘…uw hoer.’ Ze legde een vinger op zijn lippen. ‘Ik weet het. Ik zou uw vrouwe zijn, maar dat kan nooit. Anders zou u mij meenemen naar het feest. Het geeft niet, ik vind het fijn om uw hoer te zijn. Als u mij maar bij u houdt, mijn leeuw, en zorgt dat ik veilig ben.’

‘Dat beloof ik,’ zei hij. Dwaas! Dwaas! schreeuwde de stem in zijn binnenste. Waarom zeg je dat nou? Je was hier om haar weg te sturen! In plaats daarvan kuste hij haar nog een keer.

De terugweg leek lang en eenzaam. Podderik Peyn lag al te slapen op zijn onderschuifhed aan het voeteneind van dat van Tyrion, maar hij wekte de jongen. ‘Bronn?’ zei hij.

‘Ser Bronn?’ Pod wreef de slaap uit zijn ogen. ‘O. Moet ik hem gaan halen, heer?’

‘Hoezo? Ik heb je gewekt om een boompje op te zetten over zijn kledingstijl,’ zei Tyrion. Zijn sarcasme was niet aan Pod besteed. Die zat hem alleen maar glazig aan te staren totdat hij zijn handen in de lucht wierp en zei: ‘Ja. Ga hem halen. Breng hem hier. Nu.’

Ijlings kleedde de jongen zich aan, en het scheelde niet veel of hij was hard de kamer uit gehold. Ben ik echt zo angstaanjagend? vroeg Tyrion zich af, terwijl hij een nachtgewaad