Een storm van zwaarden: Staal en sneeuw

‘Inderdaad,’ beaamde Hamer Tyrel. ‘Mijn idee. Laat koning Balon met de Noorderlingen afrekenen, terwijl wij met Stannis afrekenen.’

Heer Tywins gezicht verried niets van zijn gevoelens. ‘We moeten ook nog bepalen wat we met Lysa Arryn doen. De weduwe van Jon Arryn, de dochter van Hoster Tulling, de zuster van Catelyn Stark… Haar echtgenoot was ten tijde van zijn dood in een samenzwering met Stannis Baratheon verwikkeld.’

‘O,’ zei Hamer Tyrel opgewekt, ‘vrouwen houden niet van oorlog. Laat haar met rust, zeg ik, die zal ons niet lastig vallen.’

‘Mee eens,’ zei Roodweyn. ‘Vrouwe Lysa heeft zich niet in de strijd gemengd en ook geen openlijk verraad gepleegd.’

Tyrion kwam in beweging. ‘Ze heeft mij in een cel gesmeten en me voor een halszaak terecht laten staan,’ merkte hij met enige rancune op. ‘Verder is ze niet naar Koningslanding teruggekomen om Joff trouw te zweren, zoals haar bevolen was. Heren, geef me de manschappen, en ik los de zaak Lysa Arryn op.’ Hij kon niets bedenken wat hij liever zou doen, behalve misschien Cersei wurgen. Soms droomde hij nog van de hemelcellen in het Adelaarsnest, en dan schrok hij wakker, badend in het klamme zweet.

Hamer Tyrel glimlachte joviaal, maar dat diende om zijn minachting te verhullen, bespeurde Tyrion. ‘Misschien moet u het vechten maar aan de vechters overlaten,’ zei de heer van Hooggaarde. ‘Lieden die meer mans waren dan u zijn in de Maanbergen in de pan gehakt, of hebben zich stukgelopen op de Bloedpoort. We weten wat u waard bent, heer. Het is niet nodig om het noodlot te tarten.’

Tyrion duwde zich met al zijn stekels overeind van zijn kussens op, maar voordat hij terug kon slaan nam zijn vader het woord. ‘Voor Tyrion heb ik andere taken in gedachte. Ik geloof dat heer Petyr wel eens de sleutel tot het Adelaarsnest zou kunnen bezitten.’

‘O, zeker,’ zei Pinkje. ‘Die zit hier tussen mijn benen.’ Zijn groengrijze ogen schitterden ondeugend. ‘Heren, met uw verlof stel ik voor dat ik naar de Vallei zal reizen om daar vrouwe Lysa Arryn het hof te maken en voor mij te winnen. Zodra ik haar heer gemaal ben zal ik de Vallei van Arryn zonder enig bloedvergieten aan u overleveren.’

Heer Rowin keek twijfelend. ‘Zou vrouwe Lysa u willen hebben?’

‘Ze heeft me al een paar keer gehad, heer Mathis, en daar niet over geklaagd.’

‘Een bedgenote,’ zei Cersei, ‘is nog geen echtgenote. Zelfs een koe als Lysa Arryn zal het verschil kunnen zien.’

‘Zeker. Voor een dochter van Stroomvliet was het ongepast geweest om zo ver beneden haar stand te trouwen.’ Pinkje spreidde zijn handen. ‘Maar nu … een verbintenis tussen de vrouwe van het Adelaarsnest en de heer van Harrenhal is toch niet zo ondenkbaar?’

Tyrion nam er notitie van dat Paxter Roodweyn en Hamer Tyrel een blik uitwisselden. ‘Het zou genoeg kunnen zijn,’ zei heer Rowin ‘mits u ervoor kunt instaan dat de vrouwe zijne genade de koning trouw blijft.’ .

‘Heren,’ sprak de Hoge Septon, ‘de herfst staat voor de deur, en alle weldenkende lieden zijn de oorlog beu. Indien heer Baelish zonder verder bloedvergieten de koningsvrede in de Vallei kan herstellen zullen de goden hem zeker zegenen.’

‘Maar kan hij dat?’ vroeg heer Roodweyn. ‘De zoon van Jon Arryn is nu heer van het Adelaarsnest. Heer Robert.’

‘Een kind nog,’ zei Pinkje. ‘Ik zal ervoor zorgen dat hij koning Joffry’s trouwste onderdaan en ons aller onafscheidelijke vriend wordt.’

Tyrion bekeek de slanke man met de puntbaard en de oneerbiedige grijsgroene ogen nauwlettend. Heer van Harrenhal een inhoudsloos eerbewijs? Barst toch, vader. Al zet hij nooit een voet in dat slot, de titel maakt deze verbintenis mogelijk, zoals hij al die tijd al geweten heeft.

‘Het ontbreekt ons niet aan vijanden,’ zei ser Kevan Lannister. ‘Als het Adelaarsnest buiten de oorlog gehouden kan worden, des te beter. Ik ben geneigd om af te wachten wat heer Petyr kan bereiken.’

Ser Kevan fungeerde in de raad als de voorhoede van zijn broer, zo had een jarenlange ervaring Tyrion geleerd. Hij had nog nooit een idee gehad dat niet van zijn broer afkomstig was. Het is allemaal al van tevoren geregeld, was zijn conclusie, en deze discussie is maar voor de schijn.

De schapen blaatten instemmend, niet beseffend hoe keurig netjes ze geschoren waren, dus was het aan Tyrion om er tegenin te gaan. ‘Hoe moet de kroon zijn schulden aflossen zonder heer Petyr? Hij is onze muntmagier, en we hebben niemand die zijn plaats kan innemen.’

Pinkje glimlachte. ‘Mijn kleine vriend is al te vriendelijk. Het enige wat ik doe is kopertjes tellen, zoals koning Robert het placht te noemen. Iedere slimme koopman kan dat even goed… en een Lannister met de gouden hand van de Rots van Casterling zal mij ongetwijfeld verre overtreffen.’

‘Een Lannister?’ Tyrion kreeg een onaangenaam voorgevoel.

Heer Tywins ogen met de gouden vlekjes keken in de ongelijke ogen van zijn zoon. ‘Jij bent uitstekend op die taak berekend, lijkt me.’

‘Inderdaad!’ zei ser Kevan vol vuur. ‘Ik twijfel er niet aan dat je een geweldige muntmeester zult zijn, Tyrion.’

Heer Tywin wendde zich weer tot Pinkje. ‘Als Lysa Arryn bereid is u tot echtgenoot te nemen en de koningsvrede te herstellen, zullen wij heer Robert weer eervol tot Landvoogd van het Oosten verheffen. Hoe snel kunt u vertrekken?’

‘Morgenochtend, als de wind gunstig is. Buiten de ketting ligt een galei uit Braavos voor anker die per roeiboot geladen wordt. De Meermannenkoning. Ik zal bij de kapitein informeren of hij een kooi heeft.’

‘Dan mist u de bruiloft van de koning,’ zei Hamer Tyrel.

Petyr Baelish schokschouderde. ‘Getij en gevrij zijn niet tegen te houden, heer. Zodra de herfststormen beginnen wordt de reis veel hachelijker. Als ik verdrink ben ik lang niet meer zo’n charmante bruidegom.’

Heer Tyrel grinnikte. ‘Dat is waar. Blijft u maar niet talmen.’

‘Moge de goden uw reis bespoedigen,’ zei de Hoge Septon. ‘Heel Koningslanding zal om uw welslagen bidden.’

Heer Roodweyn kneep in zijn neus. ‘Kunnen we misschien op de kwestie van het bondgenootschap met Grauwvreugd terugkomen? Naar mijn mening valt er veel voor te zeggen. Als mijn vloot wordt uitgebreid met de langschepen van Grauwvreugd zijn we sterk genoeg om Drakensteen aan te vallen en een eind te maken aan de pretenties van Stannis Baratheon.’

‘Voorlopig zijn koning Balons langschepen druk bezet,’ zei heer Tywin beleefd, ‘net als wij. Grauwvreugd eist het halve koninkrijk als prijs voor een alliantie, maar wat zal hij doen om het te verdienen? Waarom betalen voor iets wat hij ons al vrijwillig heeft gegeven? Het beste wat we met de heer van Piek kunnen doen is naar mijn mening niets. Als ons meer tijd vergund is dient zich misschien een betere optie aan. Een die niet vereist dat de koning de helft van zijn koninkrijk opgeeft.’

Tyrion hield zijn vader nauwlettend in het oog. Er speelt hier iets dat hij verzwijgt. Hij herinnerde zich die belangrijke brieven die heer Tywin bezig was geweest te schrijven, die avond dat Tyrion de Rots van Casterling had opgeeist. Wat zei hij ook alweer? Sommige veldslagen worden met zwaarden en speren gewonnen, andere met ganzenveren en raven… Hij vroeg zich af wat die ‘betere optie’ was, en wat voor prijs hij bezig was te bedingen.

‘Misschien kunnen we het dan nu over de bruiloft hebben,’ zei ser Kevan.

De Hoge Septon besprak de voorbereidingen die in de grote sept van Baelor werden getroffen en Cersei beschreef tot in de details haar plannen voor het feest. Duizend personen zouden in de troonzaal eten, maar nog veel meer in de hoven. In het buitenhof en het middenhof zouden zijden tenten worden opgezet met tafels met eten en vaten bier voor iedereen die niet in de zaal kon worden ondergebracht.

‘Uwe genade,’ zei grootmaester Pycelle, ‘wat het aantal gasten betreft… wij hebben een raaf gekregen uit Zonnespeer. Terwijl wij praten zijn er driehonderd Dorners naar Koningslanding onderweg die nog voor de bruiloft hopen te arriveren.’

‘Langs welke weg komen ze?’ vroeg Hamer Tyrel bars. ‘Ze hebben geen verlof gevraagd om over mijn grondgebied te reizen.’ Zijn dikke nek was donkerrood geworden, merkte Tyrion. Dorners en Hooggaarders hadden elkaar nooit erg kunnen lijden en waren zelfs in vredestijd de bergen en moerassen overgestoken om elkaars grondgebied te plunderen. De vijandschap was wat verminderd sinds Dorne deel uitmaakte van de Zeven