Dyplomacja nakazywala jednak pojsc na pewne ustepstwa, aby uzyskac je od drugiej strony. Stad chwilowa niedogodnosc zwiazana z wysylka kontenera i lokalizacja dokow. Mahmoud pomyslal, ze ten problem da sie latwo rozwiazac. W poludniowej Kalifornii bylo wielu robotnikow gotowych pracowac na dniowke. Obliczyl sobie, ze zaladowanie ciezarowki U-Haul zajmie im nie wiecej niz trzy minuty.
Uznali, ze nie beda mieli problemu z zakupem ubran i telefonow. W kazdym centrum handlowym to znajda. Co innego z bronia – mozna ja bylo zdobyc na czas lub nie. Dixon chciala glocka 19. Neagley miala wieksza dlon, wiec poprosila o glocka 17. O’Donnell byl milosnikiem beretty. Reacherowi bylo wszystko jedno. Nie mial zamiaru do nikogo strzelac, po chwili dodal jednak, ze wzialby glocka, SIG-a, berette lub H amp;K – wszystko, co strzela nabojami parabellum kalibru 9 milimetrow. W ten sposob cala czworka uzywalaby tej samej amunicji. Tak bylo praktyczniej.
Jeszcze gorzej przedstawiala sie sprawa z samochodami. Bardzo trudno znalezc bryke, ktora nie rzuca sie w oczy. W koncu O’Donnell zasugerowal, ze najlepsze beda „ryzowe rakiety” – male japonskie sedany i coupe z glosnym, duzym tlumikiem, obnizonym zawieszeniem, zuzytymi oponami i niebieskimi reflektorami. Plus przyciemnione szyby. Trzy lub czteroletnie egzemplarze powinny byc tanie, a w miescie bylo ich pelno. Taki woz w Kalifornii jest prawie niewidzialny. O’Donnell utrzymywal, ze z psychologicznego punktu widzenia bedzie to idealnym kamuflaz. W powszechnej opinii ryzowe rakiety byly tak silnie kojarzone z latynoskimi gangami ulicznymi, ze nikt nie pomyslalby, iz za przyciemnionymi szybami siedza byli zolnierze.Uznali, ze samochody i telefony sa wazniejsze od broni. W ten sposob przynajmniej dwoje lub troje z nich bedzie moglo rozpoczac obserwacje. Jesli pojada do sklepu Radio Shack po telefony, przy okazji moga wpasc do Gap lub sklepu z dzinsami, aby zalatwic ubrania. Pozniej, wtopieni w otoczenie, mogliby sie rozdzielic i wyruszyc na plac z uzywanymi autami, aby kupic niezbedne srodki transportu.
Wszystko to wymagalo gotowki. Duzo gotowki. To z kolei oznaczalo, ze Neagley musi skoczyc do kasy. Reacher podwiozl ja zdobycznym chryslerem i zaczekal na zewnatrz banku w Beverly Hills. Po pietnastu minutach wyszla z piecdziesiecioma tysiacami dolarow w brazowej torbie na kanapki. Poltorej godziny pozniej mieli ubrania i telefony. Zwyczajne aparaty na karte bez dodatkowych funkcji, bez kamery, gier czy kalkulatora. Oprocz tego kupili ladowarki samochodowe i sluchawki. W sklepie z tanimi ubraniami przy bulwarze Santa Monica nabyli miekkie szare koszulki z dzinsu, spodnie i czarne wiatrowki z grubego plotna. Dwa komplety dla O’Donnella, Dixon i Neagley, jeden dla Reachera. Oprocz tego w sklepie turystycznym przy Melrose zaopatrzyli sie w rekawiczki, czapki welniane i buty.
Przebrali sie w motelu i spotkali na dziesiec minut w holu, aby zapisac swoje numery i nauczyc sie poslugiwania funkcja telefonu konferencyjnego. Nastepnie wyruszyli na polnocny zachod od bulwaru Van Nuys w poszukiwaniu samochodow. W kazdym miescie jest przynajmniej jeden rejon, w ktorym roi sie od salonow samochodowych. Los Angeles ma ich wiecej niz jeden. Wlasciwie ma ich wiele. O’Donnell slyszal, ze najlepsze salony sa przy Van Nuys na polnoc od autostrady Ventura. Faktycznie, dobrze uslyszal. Trafili na istny rog obfitosci. Nieograniczony wybor, nowe i uzywane, tanie i drogie, bez zadnych zbednych pytan. Czteiy godziny pozniej wydali niemal wszystkie pieniadze Neagley przeznaczone na transport i stali sie wlascicielami czterech uzywanych hond. Dwoch lekko stuknietych civicow i dwoch z lekka uszkodzonych prelude. Dwoch srebrnych i dwoch bialych. Wszystkie cztery byly zdezelowane i niewiele im brakowalo do calkowitego zuzycia. Mimo to nadal ruszaly z miejsca, zatrzymywaly sie i dawaly kierowac, a na dodatek nie przyciagaly spojrzen.
Razem ze zdobycznym chryslerem musieli odwiezc do Sunset piec wozow, a mieli tylko czterech kierowcow, wiec wykonali dwa kursy. Nastepnie kazdy wsiadl do wlasnej hondy i razem wyruszyli w kierunku wschodniego Los Angeles oraz szklanego szesciennego biurowca New Age Defense Systems. Z powodu korkow dotarli na miejsce dopiero pod koniec dnia. Biuro bylo zamkniete i opustoszale. Nie znalezli nic wartego obejrzenia.
Za pomoca trybu konferencyjnego obmyslili plan i pojechali na obiad do Pasadeny. Znalezli bar kanapkowy obok ruchliwej ulicy i usiedli przy stoliku nakrytym dla czterech osob. Po dwoje, ramie przy ramieniu, w nowych szarych ubraniach z dzinsu. W stroju przypominajacym mundur. Chociaz nikt sie do tego nie przyznal, Reacher wiedzial, ze wszyscy sa zadowoleni. Skupieni, pelni energii, zapalu, gotowi do walki o wysoka stawke. Rozmawiali o przeszlosci. Wyskokach, przekretach, skandalach, aktach przemocy. Nagle minione lata ulecialy i Reacher oczyma wyobrazni zastapil szary kolor zielonym, a Pasadene – Heidelbergiem, Manila lub Seulem.
Dawna paczka ponownie razem.
Dwie godziny pozniej wrocili na Sunset. O’Donnell i Neagley zaproponowali, ze obejma pierwsza warte przy budynku New Age. Reacher i Dixon mieli zdobyc bron. Przed pojsciem do lozka Reacher siegnal po telefon znaleziony w chryslerze zabitego i wybral numer, pod ktory dzwonil z Vegas, Nie uslyszal odpowiedzi, jedynie sygnal poczty glosowej. Nie zostawil wiadomosci.
60
Reacher wiedzial, ze najlepszym sposobem zdobycia niemozliwej do wysledzenia broni jest ukradzenie jej komus, kto wczesniej zrobil to samo. Lub komus, kto nielegalnie wszedl w jej posiadanie. Dzieki temu nie bedzie oficjalnej reakcji. Najwyzej nieoficjalna jak w przypadku handlarzy narkotykow dzialajacych na tylach muzeum figur woskowych, lecz z ta bez trudu sobie poradza.
Zalatwienie czterech pistoletow bylo znacznie wiekszym wyzwaniem. Zwykle trudniej przygotowac sprzet dla grupy niz dla pojedynczego czlowieka. Sytuacja byla tym trudniejsza, ze w gre wchodzil konkretny rodzaj amunicji. Trzeba bylo rowniez wziac pod uwage stan broni i jej utrzymanie. Pijac pierwsza poranna kawe, Reacher przeprowadzil abstrakcyjne obliczenia. Parabellum kalibru 9 milimetrow to popularny naboj, ale na ulicach pelno bylo trzydziestekosemek, czterdziestek-piatek, dwudziestekdwojek, trzydziestekpiatek i czterdziestek w wielu roznych odmianach. Przypuscmy, ze prawdopodobienstwo zdobycia pistolem na naboje parabellum 9 milimetrow wynosi jeden do czterech, a to, ze lup okaze sie smieciem, jeden do trzech. Musieliby wykonac czterdziesci osiem skokow, aby zdobyc to, czego pragna. Zajeloby im to caly dzien i przerodzilo sie w fale kradziezy.
Pozniej przyszlo mu do glowy, aby znalezc nieuczciwego kwatermistrza. Fort Irwin znajdowal sie niedaleko stad. Albo jeszcze lepiej, nieuczciwego kwatermistrza piechoty morskiej. Camp Pendleton lezal dalej od Irwin, lecz droga byla lepsza, dlatego w pewnym sensie bylo tam blizej. Na dodatek w szeregach marines panowalo niemal obowiazkowe przekonanie, ze beretta M9 to bron, na ktorej nie mozna polegac. Zbrojmistrze byli gotowi uznac pewne egzemplarze za wadliwe. Niektore okazalyby sie sprawne, a inne nie. Niesprawna bron opuscilaby magazyn tylnymi drzwiami po sto dolcow za sztuke. Podobny mechanizm dzialania jak przy przekrecie w New Age. Tyle ze zorganizowanie zakupu mogloby zajac cale dni. Nawet tygodnie. Trzeba by zdobyc zaufanie drugiej strony. Trudna sprawa. Dawno temu Reacher zrobil to kilka razy, gdy dzialal pod przykrywka. Mnostwo roboty, a zysk niewielki.
Karla Dixon twierdzila, ze ma lepsze rozwiazanie. Wymyslila je podczas sniadania. Oczywiscie odrzucila pomysl, aby pojsc do sklepu i kupic bron legalnie. Ani ona, ani Reacher nie wiedzieli, jak sie to robi w Kalifornii. Uznali, ze bron zostanie zarejestrowana, ze sprzedawca poprosi o dokument tozsamosci i ze na pewno przez jakis okres sklep bedzie mogl odstapic od umowy. Zaproponowala, aby opuscili hrabstwo Los Angeles i wjechali na teren sasiadujacego z nim od poludnia hrabstwa Orange, w ktorym przewage mieli zwolennicy republikanow. Mogliby znalezc lombard i szczodrze szastajac forsa Neagley, wykorzystac mniej surowe prawo. Uwazala, ze wieksze poszanowanie drugiej poprawki do konstytucji i wyzsza marza wystarcza, aby zalatwic sprawe. Utrzymywala, ze beda mieli duzy wybor. Ze beda mogli przebierac jak w ulegalkach.
Chociaz Reacher nie podchodzil do tego pomyslu entuzjastycznie, w koncu wyrazil zgode. Poradzil, aby zastapila dzinsy czarnym kostiumem. Zasugerowal rowniez, aby pojechali ciemnoniebieskim chryslerem zamiast
