dzwiekow.
Krzyk.
Krzyk.
Nie potrafil nic z tego zrozumiec. Tak ciezko mu sie oddychalo. Cos twardego przyciskalo sie do jego plecow.
Chyba na czyms lezal.
Co sie stalo?
Czul tylko ucisk i bol. Caly byl bolem. Rwacym, pulsujacym, klujacym, piekacym bolem.
Ktos tu chyba byl. Gdzies obok.
Jego oslabiony, pograzony w cierpieniu umysl wyczuwal magie. Magie, ktora znajdowala sie gdzies bardzo blisko. Probowal sie na niej skupic i trzymac sie jej, by nie pograzyc sie ponownie w ciemnosci.
Mogl juz oddychac.
Powoli zaczynal wyczuwac rozne czesci swojego ciala, jak gdyby zapoznawal sie z nimi na nowo. Szum w jego uszach przycichal.
Jeknal, czujac, jak czyjes rece dotykaja jego klatki piersiowej.
- Boli... - wyszeptal prawie bezglosnie, gdyz nawet mowienie sprawialo mu cierpienie.
Rece cofnely sie. Przez szum przedostal sie znajomy glos.
- Nic nie mow. Oszczedzaj sily.
Harry'emu przejasnilo sie troche w glowie.
Snape. To byl Snape. Tuz obok niego.
Bardzo powoli urywki wspomnien zaczely wyplywac na powierzchnie jego swiadomosci.
Snape... byl na niego zly... wyrzucil go z komnaty, bo Harry go pocalowal. A nie wolno mu bylo go calowac... Zlamal zakaz. Narazil sie na jego gniew. Nie chcial tego...
- Przepra... szam... - zdolal wyszeptac przez scisniete bolem gardlo. - Nie chcia... lem. Przepraszam...
Cisza.
A moze Snape'a tu wcale nie ma? Moze mu sie tylko wydawalo? Dlaczego nic nie mowi? Az tak sie na niego gniewa?
Musi go zobaczyc.
Sprobowal otworzyc oczy, ale cos je zalewalo. Dopiero teraz poczul, ze przez caly ten czas, cos splywa mu po twarzy. Probowal uniesc prawa reke, ale w ogole jej nie czul. Steknal z wysilku i uniosl lewa. Jednak, kiedy
