Цікуюць буслы за вужамі...Усё, што жывое, —Жыве,Цябе быццам не заўважае.Не стой жа нядбайна адзін —3 усімі ў суседстве і згодзеI ты сабе мудра знайдзіЗанятак і месца ў прыродзе...***УпоперакI ўдоўжІдзе асенні дождж,Усё імілою шэрай зацягнула..Ужо няма аніЛагоднай цеплыні,Пагодлівае лета прамінула.Няма ў цішы лясоўПтушыных галасоў,Раскіслая дарога сірацее.Зляцелі журавы,Чарнеюць паплавы,I кожны дзень паволі карацее.Над вымаклым галлёмУ садзе за вугломСкуголіць вецер на шчымлівай ноце...Прыходзіць і да насНесамавіты часПадумаць на джыццём у адзіноце...***У дні няшчасцяў і згрызот,Калі адчай душу дратуе,Калі не верыш і ў народ,Адно суцешыць і ўратуе:Што прысак памяці не згас,Не зараслі кустамі нівы,Што прыйдуць лепшыя за насI сцвердзяць лад свой справядлівы,I спаляць хцівасці лаўжы,I збажыной напоўняць клеці....Дык варта жыць.I трэба жыць.I будзем жыць на гэтым свеце!Жыві і радуйся,Што ты яшчэ жывеш,Што на стале ў цябе —I хлеб, і масла,I ў сэрцы выспявае новы верш,I кволая надзея не пагасла.Ну што ж,Калі не спраўдзіліся сны,Калі ў душы ўсё новыя трывогі.Ёсць крык жаўны,I вечны шум лясны,I над дарогай —Месячык двурогі.Наіўным летуценням больш не вер.Падманлівасць —Як рана нажавая...Жыві і цешся,Што яшчэ жывешI што твая душа яшчэ жывая.***
