druga czesc, ktora wcale nim nie byla, po prostu wrocila do domu. A on, Blaine, jest w jakims tam procencie — najprawdopodobniej niemozliwym do wyliczenia — fragmentem owej istoty, przed ktora sie teraz znalazl. Reszta to Shepherd Blaine, przybysz z Ziemi, weglowy duplikat owej rzeczy rozciagnietej na gladkiej i blekitnej podlodze.
— NO, I JAK WAM RAZEM LECI? — spytala uprzejmie obca istota. Zupelnie jakby nie wiedziala!
— JEST JEDEN KLOPOT — odparl pospiesznie Blaine obawiajac sie, ze zmuszony bedzie do powrotu na Ziemie, zanim Rozowa Istota mu odpowie. — SPOWODOWALAS, ZE JESTESMY JAK ZWIERCIADLO: ODBIJAMY MYSLI INNYCH LUDZI.
— ALEZ O TO PRZECIEZ CHODZILO — Blaine wyczul zdziwienie w jej glosie. — JEST TO JEDYNY SPOSOB, BY OCHRONIC SWOJ UMYSL PRZED PODGLADANIEM GO PRZEZ INNE ISTOTY NA OBCYCH PLANETACH. JESTESCIE PO PROSTU DOSKONALE EKRANOWANI. RZECZ JASNA, TUTAJ, W DOMU, TAKA OCHRONA JEST CALKIEM ZBYTECZNA… — MUSISZ ZROZUMIEC JEDNO — zaprotestowal Blaine — TO WCALE NIE ZAPEWNIA NAM BEZPIECZENSTWA. PRZECIWNIE, TO ZWRACA NA NAS UWAGE NIEWIELE BRAKOWALO, A SPOWODOWALOBY NASZA SMIERC.
— NIE ISTNIEJE NIC TAKIEGO JAK SMIERC — odparla niecierpliwie Rozowa Istota. — NIE MA TAKIEJ RZECZY, JAK SMIERC. JAK ZABIJANIE. TO PO PROSTU BZDURA. CHOCIAZ MOZE SIE, MYLE… TAK, TAK, WLASNIE SOBIE PRZYPOMNIALAM, ZE BARDZO, BARDZO DAWNO TEMU ZETKNELAM SIE Z PLANETA I ZAMIESZKUJACA TE PLANETE RASA…
Urwala, opadajac w zamyslenie, a Bleine'owi wydalo sie, ze slyszy cichy szum tasujacych sie w niej wspomnien.
— TAK — odezwala sie ponownie. — BYLA NIEGDYS PLANETA… KILKANASCIE PLANET. NO NIE, NIE MOGE. TO JEST ZUPELNIE KOMPROMITUJACE. NIE MIESCI MI SIE TO W GLOWIE. JEST TO TAK ODLEGLE I BEZSENSOWNE…
— OTOZ MOG CIE ZAPEWNIC — odezwal sie tonem perswazji Blaine — ZE NA MOJEJ PLANECIE WSZYSTKO UMIERA, WSZYSTKO MA SWOJ KRES. KAZDA NAJDROBNIEJSZA RZECZ, NAJBARDZIEJ BLAHA.
— ABSOLUTNIE WSZYSTKO?
— CZY ABSOLUTNIE, TEGO NIE MOGE BYC PEWIEN. PRAWDOPODOBNIE…
— A WIDZISZ. NAWET NA TWOJRJ PLANECIE NIE JEST TO ZJAWISKO POWSZECHNE.
— NIE WIEM. MOZE RZECZYWISCIE JEST TAK, JAK TWIERDZISZ. CZASAMI WYDAJE MI SIE, ZE ISTNIEJA RZECZY NIESMIERTELNE.
— CZYZ NIE MAM WIEC RACJI?
— ZAPEWNE, LECZ Z DRUGIEJ STRONY SMIERC MA SWOJ JAK NAJGLEBSZY SENS — odrzekl Blaine. JEST TO PROCES, DZIEKI KTOREMU POWSTAJA I ROZWIJAJA SIE GATUNKI. MOZE TO ZABRZMMIEC NIECO PARADOKSALNE, ALE WLASNIE SMIERC ZAPOBIEGA KOSTNIENIU I OBUMIERANIU. DZIEKI NIEJ GINA GATUNKI SLABSZE I ZLE, DAJAC POCZATEK NOWYM, LEPSZYM.
Blaine, mowiac to, odniosl wrazenie, ze Rozowa Istota rozsiadla sie wygodniej, odprezyla, szykujac na dluzsza pogawedke.
— TO CO MOWISZ JEST BARDZO PRAWDOPODOBNE I MOZLIWE, LECZ ZARAZEM NIESLYCHANIE PRYMITYWNE. JESLI ZE SMIERCIA JEST TAK JAK TO PRZEDSTAWIASZ, TO MUSIALO SIE TAK DZIAC W SAMYM ZARANIU ISTNIENIA, JESZCZE W WODZIE. A W ROWOJU KAZDEJ ISTOTY ROZUMNEJ, PRZYCHODZI TAKA CHWILA, ZE SMIERC, JAKO WARUNEK KONIECZNY SELEKCJI I ULEPSZANIA GATUNKU, STAJE SIE JUZ ZBEDNYM ELEMENTEM. LECZ CHCIALABYM SPYTAC CIE NA POCZATKU, CZY JESTES ZADOWOLONY?
— ZADOWOLONY?
— TAK, ZADOWOLONY. PRZECIEZ JESTES ISTOTA UDOSKONALONA. ISTOTA BARDZIEJ ROZWINIITA. JESTES — BEDAC SOBA — ROWNIEZ CZESCIOWO MNA.
— A TY — CZESCIOWO MNA — odpalil Blaine i zdawalo mu sie, ze Rozowa Istota lekko zachichotala. — ALE TY JESTES TYLKO SOBA I MNA, JA NATOMIAST JESTEM DODATKOWO TAK WIELOMA JESZCZE RZECZAMI, ZE AZ MI TRUDNO O TYM MOWIC. BYLAM W TYLU ROZNYCH MIEJSCACH BYLAM TYLOMA RZECZAMI I UMYSLAMI. WYZNAC MUSZE CI CALKIEM SZCZERZE, IZ WIELE Z NICH NIE ZASLUGIWALO WCALE NA MOJ WYSILEK WYMIENIENIA SIE Z NIMI SWIADOMOSCIA. ALE CZY UWIERZYSZ, ZE MIMO IZ BYLAM W TYLU MIEJSCACH, TO MNIE NIKT PRAWIE NIE ODWIEDZAL. ZNALAZLA. SIE KIEDYS ISTOTA, KTORA BARDZO CZESTO PRZYBYWALA TUTAJ DO MNIE, LECZ BYLO TO TAK STRASZNIE DAWNO, ZE Z TRUDEM SOBIE TO PRZYPOMINAM. ALE, ALE — WY ROWNIEZ MIERZYCIE CZAS. CZY MOGLBYS MI COS O TYM POWIEDZIEC?
Blaine wyjasnil zasady ziemskiego pomiaru czasu.
— HMM, NO TAK — mruknelo stworzenie — TO MUSIALO BYC OKOLO DZIESIECIU TYSIECY TWOICH LAT TEMU.
— WTEDY CIE TO STWORZENIE ODWIEDZALO?
— TAK, I TY JESTES DOPIERO PIERWSZY OD TAMTEGO CZASU. PRZYBYLES DO MNIE, NIE CZEKAJAC, AZ JA PRZYBEDE DO CIEBIE. MIALES MASZYNE…
— POSLUCHAJ — przerwal zaintrygowany Blaine. — JAK TO SIE DZIEJE, ZE MUSISZ MNIE WYPYTYWAC O ROZNE RZECZY, NA PRZYKLAD O ZIEMSKIE MIERZENIE CZASU? PRZECIEZ WIMIENILISMY UMYSLY I WIESZ WSZYSTKO TO, CO JA WIEM.
— TEORETYCZNIE MASZ CALKOWITA RACJE — odparla Rozowa Istota. — POSIADAM CALA TWOJA WIEDZIE, LECZ CZASAMI SPRAWIA MI TRUDNOSC DOGRZEBANIE SIE DO ODPOWIEDNIEJ INFORMACJI. NIE UWIERZYLBYS, JAKI TAM JEST BALAGAN.
To akurat Blaine pojmowal bardzo dobrze. Jemu wystarczaly w zupelnosci zaledwie dwie swiadomosci… Byl tylko ciekaw…
— TAK, OCZYWISCIE — rzekla Istota — ZROZUMIESZ TO W SWOIM CZASIE. ALE MUSI TO CHWILKE POTRWAC. BEDZIESZ JUZ TYLKO JEDNA SWIADOMOSCIA, NIE DWIEMA. POLACZYCIE SIE TWORZAC JEDNOSC. CZY CI TO ODPOWIADA?
— TO BARDZO KLOPOTLIWE… MAM NA MYSLI TO LUSTRO EKRANUJACE MOJ UMYSL.
— TO ZADEN KLOPOT. BYLO TO ZRESZTA NIEZAMIERZONE. CHCIALAM JAK NAJLEPIEJ. ALE TO NIC. NAJWIDOCZNIEJ POPELNILAM BLAD. NAPRAWIE GO. ZABIORE LUSTRO. OKAY?
— OKAY.
— SIEDZE TAK SOBIE — mowila Rozowa Istota — ODWIEDZAM NAJPRZEROZNIEJSZE MIEJSCA NIE RUSZAJAC SIE STAD. MOGE BYC W KAZDEJ CHWILI W KAZDYM DOWOLNYM MIEJSCU. BYLBYS ZAPEWNE ZASKOCZONY, GDYBYS WIEDZIAL Z ILOMA JUZ ISTOTAMI WYMIENIALAM SWIADOMOSC.
— JA MYSLE! — wykrzyknal Blaine. — PRZEZ DZIESIEC TYSIECY LAT!
— DLA MNIE, MOJ PRZYJACIELU — upomniala Blaine'a — DZIESIEC TYSIECY LAT TO TYLE, CO DLA CIEBIE ZALEDWIE JEDEN DZIEN.
Obce stworzenie siedzialo pograzone w milczeniu, starajac sie siegnac pamiecia do swego poczatku. Powracalo wspomnieniami coraz dalej i dalej, glebiej i glebiej, cale eony epok. W koncu dalo za wygrana.
— ISTNIEJA TAKIE STWORZENIA — poskarzyla sie Rozowa Istota — KTORE SA W STANIE ZAPANOWAC NAD CUDZA SWIADOMOSIA. Z NIMI TRZEBA POSTEPOWAC NADER OGLEDNIE I OSTROZNIE. INNE Z KOLEI CZUJA SIE OPETANE I LATWO POPADJA W SZALENSTWO. Z TYMI TEZ TRZEBA UWAZAC. CHYBA TO ROZUMIESZ?
— OOO, AZ ZA DOBRZE!
— NO TO ZBLIZ SIE I USIADZ TU, KOLO MNIE.
— PRZYKRO MI, ALE W STANIE W JAKIM SIE OBECNIE ZNJDUJE, BYLOBY MI TRUDNU USIASC.
— NO TAK, PRZEPRASZAM. NIE POMYSLALAM, ZE TY JESTES WYLACZNIE SAMA SWIADOMOSCIA. ZBLIZ SIE W TAKIM RAZIE. PRZYBYLES TUTAJ, BY SIE CZEGOS DOWIEDZIEC, PRAWDA?
— NATURALNIE — odparl niepewnie Blaine, nie wiedzac na dobra sprawe, co ma odpowiedziec.
— TO OD CZEGO ZACZNIEMY? — spytalo stworzenie z wahaniem. — JEST TYLE MIEJSC ISTNIEJE TYLE CZASOW, TYLE NAJPRZEROZNIEJSZYCH ISTOT, ZE SAM WYBOR STAE SIE JUZ PROBLEMEM. CO BY TU WYBRAC NA POCZATEK?… ACH, GDYBYM TO WSZYSTKO MIALA ULOZONE W POIZZADKU, GDYBY UDALO MI SIE TO POSEGREGOWAC, POSZUFLADKOWAC, BYLABYM MOZE W STANIE DOCIEC CZEGOS NAJISTOTNIEJSZEGO… NO DOBRZE. SADZE, ZE NIE BEDZIESZ MIAL NIC PRZECIWKO TEMU, ZEBYM ZACZELA OD TYCH PRZEDZIWNYCH STWORZEN, KTORE SPOTKALAM JUZ POZA NASZA GALAKTYKA.
O NIE, WRECZ PRZECIWNIE — podchwycil Blaine, przysuwajac sie blizej Rozowej Istoty.
— SA DOSC NIEZWYKLE W TYM, ZE NIE ROZWIJAJA CYWILIZACJI TYPU TECHNOLOGICZNEGO — JAK
