Нарач

Ды толькі дням
Не дагараць спакойна ў сонечным загары,
Як некалі…
Пара ісці ўжо нам.

Прахор

Не, брат,
Ісці я не магу.
Тут застануся і абмыю раны.
А ты ідзі дамоў.
Хай рыбакі памогуць
На бераг свой дабрацца на світанні.
Ідзі, табе яшчэ ісці далёка.

Грышка

Там нехта гаспадарыць ля чаўноў,
Пайду спытаю, можа, перакіне
Мяне праз возера дамоў
Ці скажа мне, як абмінуць гасцінец…

— Дзядзька, можа, ты перавязеш
Мяне на бераг гатаўскі,
А то ісці абходам
Далёка і праз лес.

Рыбак

Не, сынку!
Я тут ад усходу
Пераважу вартаўнікоў.
А сёння, як на безгалоўе,
Наехала паліцыі, паноў, —
Ператрасаюць глуш сасновую.
Работы шмат, а зарабіць на соль
Не зараблю, яй-богу!

Грышка

Гаворыш, што ля нарачанскіх сёл
Абстаўлены паліцыяй дарогі?

Рыбак

Эт, кажуць людзі!
Чуткі з поля, з лесу прыпаўзлі,
А тут азёры іх расплёскалі
Па жвіры, —
Нібыта нашы людзі
Ад паліцыі ўцяклі…
Ты, можа, чуў,
Аж з-пад сівога Свіру?
А ты адкуль сам будзеш, а?

Грышка

Я — дальні…

Рыбак

Так…
Я перавёз бы…
Відаць, што ты змарыўся…

Грышка

Ну што ж, пайду.
Бывай!

Рыбак

З богам!
Ідзі праз лес,
Мо і ўдасца як табе пралезці…
Ды, паслухай…
Балаты мінай!
Засадатам.
За кожнага з вас
Стражнікі даюць сярэбранікаў