faligis la pistolon, kaj spasme kaptinte la kurtenon de la pordo li desiris gin, kvazau volvinte sin per kadavra tuko, li turnigis kaj falis teren, kovrita per la bunta brokato.
La hakilbatoj jam trarompis la pordon de la antaucambro.
Dume la bagnano malaperis.
Adams nur nun ekkonsciis la realon: la polico!
Per unu salto li jam estis en la mangejo. Li tuj vidis, ke la fenestro de la alia cambro estas large malfermita.
La pordo de la antaucambro falegis kun g randa bruo, kaj la detektivoj penetris tri la kadavro de Fleury, kiu kusis sur la sojlo!
Adams guste tiam atingis la skribotablon. Sed li ektimis ne pro la detektivoj, sed pro la terura spektaklo, kion li vidis.
Li ankorau havis tiom da tempo, ke li slosu la pordon, kondukantan al la antaucambro en tiu momento, kiam la detektivoj alvenis tien. Poste li kuregis en la alian salonon, li slosis ankau tiun pordon. La malfermita fenestro montris la vojon de la fuginta bagnano.
Li pasis sur la ferstuparon.
Supre, en la alteco de la kvina etago li vidis malaperi la piedon de la bagnano sur la lasta ferstupo, kiu pasis sur la tegmenton. Adams pafis post lin.
Kiam Evelyn pasis tra la fenestro kaj rigardis malsupren, si instinkte eksrikis.
Kvazau batalo okazus sube sur la strato. Alvenis policaj automobiloj sirenantaj… Homoj diskuris, kaj la policistoj senindulge uzis la gumbastonon. Sajnis, ke ili blokas la straton Mazarini el ciu direkto. El la domo, de kie Evelyn fugis, oni kondukis kvar homojn katenite, en sirita vestajo al la prizonultransporta auto. Iu kusis senmove, vizagaltere sub la lampo de la pordego, en granda, malhela flako. Eleganta virino lasis treni sin pere de ledokateno, si malaperis srikanta en la prizonultransporta auto, kaj la reflektor de la kiras auto prilumis la panikan svarmadon per blanka ardo.
Nun pafo knalis malantau Evelyn el la logejo.
Tiam si reprudentigis, kaj unue hezitante, poste kun timiginta rapideco si klopodis iri supren sur la stupetaro. Si ne povis fugi al la strato. Nur tra la tegmento. Elstaranta najo forte ektiris kaj siris longe sian jupon. Kolektinte ciun forton, si kaptis la randon de la tegmenta defluilo kaj suprentiris sin. Kovrita de polvo kaj koto, en sirita vestajo, sed fine si atingis la tegmenton!
Evelyn ekkuris.
En fluvoflako si falis genuen, preskau perdinte sian konscion pro la doloro. Si ekstaris sanceligante. Spiregante kelkajn sekundojn, si apogis sin al kamentubo kaj retrogirgadis.
Denove la terura vidajo.
… Kalva kapo aperis inter du krocigintaj manoj ce la rando de la domtegmento. La nazo estas unu ruga cikatro, la malamo kaj la fortostreco deformas lian vizagon.
La bagnano!
Evelyn kuras plu. Pafo tondris dorse, kaj si audas la piedbruon de la persekutanto…
Dio mia…
Si baraktas tra lignotabuloj, sekigsnuro frapigas al sia gorgo strecita en la mallumo, kvazau gi volus senkapigi sin… Evelyn stumble falas… Denove plu!
Sed nun knalas alia pafo, kiu celis jam la bagnanon. Iu persekutas ankau la persekutanton. Alia persekutato. Evelyn akiras ekspiron, car Gordon fugas malantau kamentubon kaj repafas al Adams. Ili tiel casas unu la alian, dume la polico de Parizo casas ilin.
Evelyn ekspuatas la favoran momenton, kolektinte sian lastan forton kuras, forte prenante la malgranda, nigran retikulon, en kiu kusas la valora koverto… Subite si ekvidas virtofenestron sub si…
Artlaborejo.
Si tute ne pensadas. Forte preninte forigitan kadron de fenestro, si pendigas sin malsupren, poste si lasas sin fali kun fermitaj okuloj.
La cambro estas malalta, car si facile surplankigas piedpinte. Si atendas.
Estas mallumo. Oni parolas en la najbara cambro:
— Bonvolu elekti, tiuj estas nauoble dekdu centimetraj bildkartoj… sed se vi deziras pligrandigon…
Fotografisto!
Evelyn cirkaurigardas. Dekstre si vidas pordon. Si malfermas gin. Si denove iras tra malluma ejo, sed gi estas longa, kiel antaucambro. En ties fino estas alia pordo. Si elpasas. Fresa aero frapis en sian vizagon. Si estas sur koridoro.
Si rapidas malsupren sur la stuparo. Si stumblas ce iu lasta stupo. Sia vestajo denove krak-sirigas ie. Si sentas, ke siaj manoj, vizago, nuko estas kovrita de koto. Nur iri plu!
Evelyn atingas malbone lumigitan korton. Junulino senplumigas kokinon, du knaboj, havantaj blankan antautukon, malplenigas grandan melksitelon super la kanalo.
Ampleksa kuirejo estas videbla tra la malfermita pordo de la korto. Certe gi apartenas al iu eleganta restoracio apud la bordo de Sejno… Evelyn volas iri al la pordego.
Sirenado!
Ve! Si ja venis paralele kun la strato Mazarin sur la domtegmento. Si estas en la sama strato, kie oni razias! Trairinte la restoracion, si elvenus el la dangera zono, sur la bordon de Sejno.
Iu infano pasas pli proksimen kaj scivoleme rigardadas sin.
Evelyn rapide ekiras! En la kuirejon! Preteririnte kelkajn mirantajn helpkuiristojn, si malfermas la pordon kaj staras en belega, luksa restoracio. La cefenirejo de la salonego donas vidon al la viglatrafika strato, apud la bordo de Sejno. Oni mire gapas Evelyn-on. Rigardinte sin mem, si vidas, kiel malpura, sirita estas sia vestajo. Siaj haroj, tauzite pendas en sian vizagon. Nur for de tie ci, kiel eble plej baldau.
Si rapidas!
Dume Evelyn sentas, ke ciu fikse rigardas sin. Dank’ al Dio, la elirejo estas tie…
En tiu momento stentora voco eksonis apud si:
— Sed si ja estas la „lady”! Dio mia, kio okazis al vi?!
La urbestor estis tiu, kiu diris tion.
Holler sidis apud li kaj cefloke de la tablo lordo Bannister, portanta frakon, en societo de tre multaj eminentaj sinjoroj.
Mi pensas tion, ke la edzino de Lot, kiam rerigardis al Sodomo, kaj sia korpo tuj farigis salkolono kaj sia vestajo salujo, si havis pli sagan mienon, ol lia lorda mosto, sidanta cefloke de la tablo, kiam Evelyn alvenis. Subite ekregis tre granda silento. La nervoj de Evelyn strecigis gis krevo dum sekundo. Si sentis, ke temas pri la reputacio de la profesoro, si sentis, ke si kauzis teruran skandalon, kaj en la sekva minuto la strecitaj nervoj eljetis fajreron de rapida solvo. La junulino ekparolis ridetante:
— Mi petas vin, Henry — si diris subite rememorinte la baptonomon de la profesoro, — bedaurinde vi devas tuj akompani min hejmen. Mallerta biciklisto falpusis min apud la trotuaro, rigardu, kio okazis al mia vestajo.
Gi sukcesis!
La fresaj sirigoj kaj la kotmakuloj sufice probatligis, kion si diris. Ciu turnis sin kun kompato kaj gentila konsolo al „sinjorino Bannister”. La akademianoj, universitataj profesoroj kaj generaloj prezentigis unu post la alia, kaj la „sinjorino”, sincere bedaurinte, ke si ne povas resti inter ili en tia stato, si krocis sian brakon al tiu de sinjorto Bannister kaj kuntrenis lin.
Sidinte en la auton de la profesoro, Evelyn cirkaurigardis singarde, cu la persekutantoj ekvidis sin? Car si estis certa pri tio, dum la koverto estos ce si, tre multaj, cioriskaj homoj sekvos sin. Enautiginte la profesoro atendis, ke Evelyn okupu sian lokon apude, poste li diris nur tion:
— Frapfermu forte la pordon, kaj diru, kien mi veturigu vin?
Li ne trovis vortojn pro malesperigo. Lia indigno jam estis trans tiu limo, ke li kverelu. Sendube, ke dum la
