Lordo Bannister estis tre pala.
— Vi ambau estas tiel amindaj, ke nek mi mem scias, kiun elekti el vi, se vi konkurus por mia mano — diris Greta almenau kun dekkvin centimetra rideto, kaj Arturo Rancing alte estimis sian nevon ci-momente, ke li edzigos al tiu virino por bagatela unu miliono da pundoj. Ec tiel ne estas pagite.
Poste la plej aga Rancing interparolis kun Wollishoff. Ili konversaciis sengene, car la plejagulo portigis el Zuriko audfunelon donace al la dommastro. Cetere li estus freneziginta.
— La filino de la familio Wollishoff devas porti tiom da dotoj en la domon de la edzo, ke ili instaligu grandsinjore — diris la patro de la fiancino.
— Tion mi atendis de vi! — respondis la plejagulo. — Gi estis parolo, inda al vera svisa nobelulo! Vi ne povas negi, ke vi estas teknika konilisto! — li kriis ravite. — Vera popola kulto estas la estimo de la teknikaj konsilistoj ce ni en Anglio.
— Se mi petas nenion alian, nur tion, ke sinjoro Rancing amu mian filinon.
— Sinjoroj, mi konas miajn familianojn. Eddy duon freneze amegas vian filinon. Li pasigas la noktojn sendorme!
— Mi scias… La kuracisto menciis tion. Baldau gi cesos. Li devas preni dolormildigilon por la stomako…
— Kiam okazu la geedziga festo?
Wollishoff enpensigis.
— Mi opinias, ke… pentekosto estus tauga…
Ili devis atendi nur tri semajnojn gis pentekosto.
— Kial gi ne estus tauga? Pentekosto estas la tago de la floroj kaj amantaj koroj — daurigis la plejagulo reveme. — Pentekosto estos tre bona.
— Ankau mi samopinias. Ni do povos fari la geedzigan feston du jarojn de post pentekosto.
La buso de la plejagulo restis malfermita.
— Neniokaze pli frue — daurigis la teknika konsilisto. — Kaj se gi prokrastigos ankorau duon jaron, mi pensas, tio jam ne gravas.
— Kiel vi imagas tion?! Estas neeble, kion vi diras!
— Kial estus neeble? Mi jam menciis al vi, ke mia filino ne povas iri kiel ajn en la domon de sia edzo. Bedaurinde, okazis kelkaj eraraj registroj, rilate teknikajn aferojn, koncerne la kanalizon. Car mi estis komisiita pri la kanalizo…
— Sed ci tie ne ekzistas kanalo!
— Tio estas la problemo, sinjoro. Oni komisiis min pri tio, kaj gi ankorau ne estas. Sed tia kanalizo havas elspezojn. Mi ne scias, cu vi komprenas tion? Kanalo ne estas, sed ni havas elspezojn. Ec mi mem ne scias, kiel gi okazis? Car mia onklo estas autoritata homo, oni kontentigis pri tio, ke ili ekzekuciis ciujn miajn havajojn, gis mi regapos la elspezitan monon por la evoluigo de la regiono. Bedaurinde, mi estas sperta tiurilate. Eble paso du jaroj, gis mi repagos cion, oferinte mian tutan salajron kaj enspezojn… Mi estas nek la unua, nek la lasta homo inter tiuj, kiuj oferas sian ciun havajon por la evoluigo de la naskotero.
— Cu vi ne deziras, ke via filino atendu gis tiam…
— Se si atendis gis nun?… Kvin jarojn si atendis sian unuan fiancon. Tiu junulo estis volontulo, kaj li falis en militkaptitecon.
— Jes, mi scias… Kelkaj svisoj batalis je la flanko de la francoj…
— Je la flanko de la japanoj. Li partoprenis la rusan-japanan militon. Sed sia fianci batalis ankau je la flanko de la francoj.
— Gi estas bela tradicio, sed du jaroj estas tiel longa tempo…
— Ciu vorto vanas, sinjoro. Filino de Wollishoff ne povas edzimnigi, dum kriminala procedo minacas sian patron.
Nenia argumento efikis, Wollishoff estis obstina.
La plejagulo kaj la junulo malesperiginte iradis tien-reen en la gastocambro.
— Malbenita historio! — furiozis sinjoro Arturo. — estas ci tie en la domo kun ni diamanto, valoranta unu milionon da pundoj, kaj ni povas fari nenion!
— Efektive kiom stelis tiu maljuna surdulo?
— Preterkure mi rigardis la librotenadon. Mi taksas la mankon du mil pundoj.
— Vi estas ridinda! Vi devas etendi vian manon por unu miliono da pundoj, kaj tiu relative sensignifa sumo malhelpas vin. Do pagu gin!
Sinjoro Rancing konsternigis.
— Kial vi hezitas? — daurigis Eddy impete. — Ni ricevos po kvincent mil pundojn, por kio ankorau mi labori gis nun, kaj vi nur atendas, ke gi falu en vian manon. Almenau nun sovu profunde vian manon en vian poson. Sed se ne, estos bone ankau tiel. Gis revido.
Li haste kaptis sian capelon. Li vere estis decidiginta, ke li foriros. La okazajoj de la lasta semajno tre suferigis lin. Li malsanece magrigis, latenta neurozo videbligis sur lia pala vizago, kaj reumatismo turmentis lin post la balkona sceno. La vivo tretis lin, de kiam li restadas en Mugli am See.
— Atendu! — kriis lia onklo. — Via ideo tamen ne estas tiel malbona.
Post tri tagoj Wollishoff repagis la elspezojn de la kanalizo gis la lasta groso, je la plej granda surprizo de la instanco, inkluzive ankau la tagsalajron de la neniam ekzistanta helpingeniero.
Alvenis la friska, sed bela, serena tago de Pentekosto en Mugli am See. La logantaro svarmi cie solene vestita. Ili preparigis al la geedziga festo de la finino de Wollishoff. La pastro anoncis jam la trian fojon, ke sinjoro Rancing edzigos al la junulino. Oni dekoris per koloraj paperoj la kradan pordon de la kastelo pro ia kauzo, la lakeo kaj la pordisto ricevis fresnovan vestajon de sinjoro Rancing, kaj Viktoria, la edzino de la cefgardenisto Kraotchwill, kombis sin.
Oni balais la straton antau la vilagdomo.
Ce la restoracio estis elmetita la nacia standardo.
La aferoj statis tiel antautagmeze je la dek horo.
Eddy Rancing guste tiam metis la matenan jurnalon apud sian kafon. Poste la mangopeco falis el lia buso. Per pugnograndaj literoj jen tio estis legebla sur la titolpago:
CENT MIL FRANKOJN RICEVOS TIU,
KIU TRANSDONOS EVELYN WESTON-ON
AL LA POLICO!
Li rapide legis tion. Kio gi estas? Cu Evelyn estas spionino. Kial si venis en Francion? Eddy Rancing amis Evelyn-on, kaj li havis planon jam de la komenco, kiam li havos monon, tiam li edzigos al la kabino, kaj se si ne edzinigos al li, ec tiam li donos al si konvenan parton el la prezo de la diamanto.
Li foliumadi la jurnalon plu. Malantaue, ce la societaj kronikoj, la mangopeco denove falis el lia buso.
LORDO BANNISTER EN SOCIETO DE SIA EDZINO
La bildo mintris kajuton, antau kiu staris Evelyn en kimono, apud si gapis sinjoro tiel, kvazau iu estus versinta malvarman akvon malantau lian kolumon. Sendube: si estas Evelyn! La sama kimono, en kiu si kutimas aperi sur la strato Kings matene por momento, kiam si enportas la lakton de antau la pordego.
Kiel gi povas okazi? La polico sercas sin lau la titolpago, kaj malantaue oni prezentas sian foton? Kiel si estas la edzino de la mondfama scienculo? Li vertigis…
Mallonga raporto estis sub la bildo, kiu temis pri la prelego de lordo Bannister en Parizo, kiun oni atendis kun granda interesigo. Lian lordan moston akompanis sia edzino, kiu malsanetas, kaj si ne partoprenis la prelegon. Kompreneble si ne partoprenis gin, car kelkajn pagojn antaue oni skribis, ke si rompstelis ien, kunportante
