— SE vi ne plenumos tion, tiam vi povos kunporti nur mortintan virinon.
La
— En ordo. Knaboj! Ni reiros al la Stono Infera. De nun neniu batu Bill Teksason!
Li diris nenion pli, sed tio estis sufica. Bill Teksaso povis esti trankvile, rilate la rabistojn.
Dum la dutaga vojo la
Kiam ili alvenis al la altebenajo, troviganta inter la rokkolonoj de la montosupro, kie la etaga domo kasigis inter muroj, similaj al tiu de fortikajo, la
Edit rigardis malsupren tra la fenestro. Armitaj rabistoj estis cie. Fugi de ti ci estas neeblajo. Sed si ne volis. Si povas savi Bill-on tiel, se si restos ci tie.
— Kiel vi nomigas? — si demandis la indianan knabinon?
— Mia nomo estas Hijowa..
— Portu al mi fresan akvon, Hijowa…
La kanbino portis akvon al si. Edith lavis sin. Si sidis lace, malesperiginte, kun kunpremiginta koro. Estis timige… Ci tie, en la roka fortikajo, subigite al “Li”.
Hijowa envenis denove:
— La
— Diru… al… la…
La knabino eliris. Dio mia… si ja… pli-malpli poste… devas rezignacii tion…
Ne! Ne eblas… Si sentis, ke si ne povas… Si apogigis al la fenestro vertigante. Si ekvidis la
Nun alvenas rajdisto. Largsultra, grandega rabisto: Gorilo! Li parolas ekscitite… La
Li! Li venis por si… Si sentas… scias… Tamen… Si rapidas al la pordo.
— Sinjorino! — La barba Bunner staras antau si.
— Kio okazis?
— La
— Kien li iris…?
— Mi ne scias. Bonvolu iri en vian cambron!
Si revenas sanceligante kaj klinigas super la tablon plorante, poste si tute senfortigas kaj falas sur la plankon sveninte.
La indiana knabino genuas apud si timiginte.
45
Bill sidis inter la karekso sur stono kaj rulumis cigaredon. Kelkfoje li cirkaurigardis. Sed li ne kuragis ekmovigi.
La delto de la rivero Cocos estas timige senhoma, forlasita, marca regiono. Nur indianoj logas malproksime de gi.
Sed ankau ili malofte vizitas ci tien. Iafoje vulpoj venasas stelire de sur la montoj por casi, au persekutata rabisto kasigas ci tie por mallonga tempo.
Jam blankaj lumoj vuale vidigas ce la rando de la nuboj, baldau aperos la luno.
Kaj se li ne venos?
Li sidis tie kun peza koro kaj fumis sian cigaredon… Milionoj da ranoj kvakis, kaj la odoro de la fresaj plantoj miksigis strange kun la fetoro de la marco… Tie kaj ci tie jam la heroldo de la proksimiganta autuno, pigre disvastiganta, vuale travidebla nebulo nagis antau la strangaj, fosforaj lumoj de la marco…
Huftamburdao de cevalo audigis lontane. Poste silento…
La aperonta lumo de la alvenanta luno jam reflektigas de sur la rando de la nuboj.
Knalas du pafoj.
Bill komprenas. La
Ankau li pafas en la aeron kaj stelumas rapide inter la karekso, malproksimen de la perfida loko.
Li forjetas la cigaredon. Alvenas la luno! La densa plantaro farigas strange helverda. Bill sidas senmove, turnante sian kapon singarde dekstren-maldekstren, observante la marcon per sia rigardo…
Nenio. Certas, ke ankau la
Du birdoj ekflugas pli malproksime. Li estas tie… Sed se li pafos tien trafe-maltrafe kaj eraris, tiam estos kapute.
La luno levigas… Gis kie gi prilumas la terenon, la kanoj nenie estas tretitaj… nenio…
Li estas en malbona loko. Ne pli ol duonhoro la lumo atingos lin… Cu la
Cu li formovigu?… Jam estas malfrue. La alia homo jam certe atentas.
Granda, nigra birdo flugas malsupren kricante… Vane li kauras. La
Ankau li rimarkus tion… Li tenas la pistolon forte pro tuj repafi… car eble… kvankam estas ne multe da esperoj…
Nun audigas stranga buro. Li levas sian pistolon. Iu stelumas tie… Sed li ne povas esti… la
Grandega, griza lupo staras sur bone videbla makulo de la marco, prilumita de la blankaj radioj!
Senmove… Nun gi levas sian kapon.
Gi estos la arbitracianto!
Gi eksentas la homon kaj caspleos iun el ili, antau la pistolon de la aliulo…
Bill flaradas… El kiu direkto blovas la vento?
Lia koro ekbatas goje… Li sentas la penetran odoron de la lupo, do la vento blovas el la alia direkto. La lupo eksentos tiun homo, kiu estas tie.
La besto faras du pasojn kun kolo tirita inter la sultrojn… Gi murmuras… Kusiginte sur siajn piedojn. gi audigas tian vocon, kvazau la tero mugus, kaj saltas…
Pafo tondras!
Li estas tie… Trovite!
Sed Bill ne pafas. Kial? Li ne povas alpafi homon, kiun atakis besto…
La beston ne trafis morta pafo. La
Kaj li ne povas mortpafi lin tiel… La dua pafo mortigas la lupon. La
— Bill Teksaso! Kial vi ne pafas?! — li krias trafe-maltrafe. — Cu eble vi pensas, ke mi afliktigas? Vi eraras. Mi ne timas la morton, kaj ne atendu, ke dum kuro vi mortpafu min… Jen mi staras kaj atendas.
Bill rulumas cigaredon.
—
— En ordo.
Bill salivumas la cigaredon. Poste li ekstaras. Li ekiras tre malrapide. Dume li ekbruligas la cigaredon. Fine la du kontrauuloj staras vid-al-vide.
Neniu etendas sian manon al la revolvero. Ili scias, ke tio signifas la komencon kaj la finon de la lukto, dum unu sekundo.
