mnie nienawidzil. Jednak znacznie gorsza byla mysl o porzuceniu wszystkiego. I to wlasnie bylo bardzo dziwne.
– Dlaczego chce pan odejsc bez referencji? – zapytal w koncu October. – W zadnej z tych trzech stajni nie dostanie pan pracy bez referencji.
– Jedyne referencje, jakie pozwola mi dostac prace w stajni, do jakiej zamierzam sie przeniesc, to wlasnie brak referencji.
– Do jakiej stajni?
– Do Hedleya Humbera.
– Do Humbera? – powtorzyl October z niedowierzaniem. – Ale dlaczego? To bardzo kiepski trener i nie trenowal zadnego z tych koni. Jaki sens ma praca tam?
– Nie trenowal zadnego z koni w momencie, kiedy zwyciezyly – przyznalem. – Ale trzy z nich przeszly przez jego rece nieco wczesniej. Jest takze facet, ktory nazywa sie P. J. Adams, i ktory przez jakis czas byl wlascicielem szesciu sposrod jedenastu koni. Z mapy wynika, ze Adams mieszka niecale szesnascie kilometrow od Humbera. Humber mieszka w Posset, w hrabstwie Durham, a Adams w Tellbridge, tuz za granica Northumberlandu. To znaczy, ze dziesiec z jedenastu koni przez jakis czas przebywalo na tym niewielkim obszarze Wysp Brytyjskich. Zaden z nich nie pozostawal tam dlugo. Dokumenty dotyczace Transistora i Rudyarda sa dosc skape, jesli chodzi o poczatki ich kariery, i nie mam najmniejszych watpliwosci, ze dokladne sprawdzenie wykaze, iz te konie takze, przez jakis krotki czas, byly pod opieka Adamsa albo Humbera.
– Ale W jaki sposob moglo to miec wplyw na szybkosc tych koni po miesiacach czy latach?
– Tego nie wiem. Ale dowiem sie. Zapanowala krotka cisza.
– Dobrze – powiedzial niechetnie. – Powiem Inskipowi, ze jest pan zwolniony. Za napastowanie Patricii.
– W porzadku. Spojrzal na mnie zimno.
– Moze pan skladac mi sprawozdania na pismie. Nie mam ochoty wiecej pana widziec.
Obserwowalem, jak odchodzil w gore wawozu. Nie wiedzialem, czy naprawde wierzyl dalej, ze zrobilem to, o co oskarzala mnie Patty, ale wiedzialem, ze musi w to wierzyc. Alternatywa, jaka stanowila prawda, byla duzo gorsza. Ktory ojciec chcialby odkryc, ze jego piekna osiemnastoletnia corka jest zaklamana dziwka?
Uznalem, ze w koncu wyszedlem z tego dosc obronna reka; gdybym to ja dowiedzial sie, ze ktos napastowal Belinde czy Helen, pewnie bym zabil.
Nastepnego dnia po drugim treningu Inskip powiedzial mi dokladnie, co o mnie mysli, i nie bylem tym szczegolnie zachwycony.
Udzieliwszy mi publicznej nauczki na srodku podworza (po ktorym przechodzili stajenni noszac wode i siano z przebieglym usmiechem rozbawienia i nadstawionymi uszami) zwrocil mi karte ubezpieczeniowa i formularz podatkowy – ciagle jeszcze mogla mi sie przydac ta gmatwanina nieczytelnego adresu z Kornwalii, w jaka wyposazyl mnie na poczatku lord October – kazal mi pakowac rzeczy i natychmiast sie wynosic. Na nic mi sie nie zda – uprzedzil – powolywanie sie na niego, poniewaz lord October wyraznie mu zabronil wydawania mi referencji i z decyzja ta Inskip w pelni sie zgadza. Wyplacil mi tygodniowe pobory zamiast wymowienia, potracajac naleznosc pani Allnut, i to bylo wszystko.
Spakowalem swoje rzeczy w sypialni, poklepalem na pozegnanie lozko, w ktorym spalem przez szesc tygodni, i zszedlem do kuchni, gdzie chlopcy jedli wlasnie poludniowy posilek. Jedenascie par oczu skierowalo sie w moja strone. W jednych byla pogarda, w innych zaskoczenie, niektore uznaly rzecz za zabawna. Nikomu nie bylo przykro, ze odchodze. Pani Allnut dala mi gruba kanapke serem, ktora zjadlem schodzac w dol do Slaw, by zlapac autobus do Harrogate o drugiej…
Ale dokad z Harrogate?
Zaden stajenny przy zdrowych zmyslach nie poszedlby prosto z tak dobrego miejsca jak stajnia Inskipa szukac pracy u Humbera, bez wzgledu na to, jak nagle bylby wyrzucony; potrzebny byl jednak okres jakiegos powolnego zeslizgiwania sie w dol, jezeli mialem nie wzbudzac podejrzen. Zdecydowalem, ze byloby jednak duzo lepiej, gdyby koniuszy Humbera zaproponowal mi prace, niz gdybym sam o nia prosil. Moge pojawiac sie na kazdym torze, gdzie bedzie startowal kon Humbera, wygladac coraz bardziej kiepsko, gotow na podjecie kazdej pracy i pewnego dnia potrzebujaca pracownikow stajnia chwyci przynete.
Tymczasem musialem gdzies mieszkac. Autobus dojezdzal wlasnie do Harrogate, kiedy to wszystko obmyslilem. To musi byc gdzies na polnocnym wschodzie, zebym mial blisko do lokalnych startow koni Humbera, i w duzym miescie, zebym mogl stac sie anonimowy. Za pomoca map i przewodnikow w bibliotece w Harrogate zdecydowalem sie na Newcastle, a dzieki pomocy wyrozumialych kierowcow ciezarowek dojechalem tam poznym popoludniem i znalazlem pokoj w hotelu na bocznej ulicy.
Byl to ohydny pokoj z poodrapywanymi scianami koloru kawy, zniszczonym linoleum na podlodze, z niskim twardym tapczanem i kilkoma odrapanymi meblami z poplamionej dykty. Dawalo sie tu wytrzymac jedynie dzieki niespodziewanej czystosci i lsniacej, nowej miednicy do mycia w kacie; ale ten wlasnie pokoj doskonale sluzyl moim celom i zgadzal sie z moim wygladem.
Zjadlem kolacje zlozona z ryb i frytek za trzy i pol szylinga, poszedlem do kina i cieszylem sie, ze nie musze oprzatac trzech koni i dwa razy sie zastanawiac przed wypowiedzeniem kazdego slowa. Moje samopoczucie znacznie sie poprawilo dzieki temu, ze znowu bylem wolny, i udalo mi sie nawet zapomniec o klopotach z Octobrem.
Rano wyslalem mu przesylke polecona, te drugie 75 funtow, ktorych nie dalem mu w niedziele w wawozie, wraz z krotka oficjalna notatka informujaca o tym, dlaczego zaangazuje sie do Humbera dopiero po pewnym czasie.
Z poczty poszedlem do punktu, w ktorym przyjmowano zaklady, i przepisalem z kalendarza terminy wszystkich wyscigow w nastepnym miesiacu. Byl poczatek grudnia. Okazalo sie, ze przed pierwszym tygodniem stycznia jest bardzo niewiele wyscigow w polnocnym regionie, co znaczylo dla mnie duza strate czasu. Po wyscigach w nastepna sobote w Newcastle nie dzialo sie nic na polnoc od hrabstwa Nottingham az do drugiego dnia Swiat Bozego Narodzenia, czyli przez cale dwa tygodnie.
Rozmyslajac nad tym opoznieniem, udalem sie nastepnie na poszukiwanie przydatnego, uzywanego motocykla. Dopiero poznym popoludniem znalazlem dokladnie to, czego chcialem, podrasowanego nortona, czteroletniego, ekswlasnosc jednonogiego teraz mlodzienca, ktory o jeden raz za duzo przykrecil gaz do konca na Great North Road. Sprzedawca z radoscia wyjawil mi te wszystkie detale biorac ode mnie pieniadze i zapewnial, ze motor bez trudu wyciagnie setke. Podziekowalem mu uprzejmie i zostawilem motocykl, zeby wmontowal mu nowy tlumik, uchwyty, klocki hamulcowe i opony.
Brak prywatnego srodka transportu w Slaw nie przeszkadzal mi tak bardzo i nie martwilbym sie rowniez o mozliwosc poruszania sie w Posset, gdyby nie przesladowala mnie mysl, ze moge w pewnym momencie uznac za wskazane oddalenie sie stamtad w pospiechu. Nie moglem zapomniec dziennikarza Tommy’ego Stapletona. Stracil dziewiec godzin miedzy Hexham i Yorkshire, i znaleziono go martwego. A miedzy Hexham i Yorkshire lezy Posset.
Pierwsza osoba, jaka cztery dni pozniej zobaczylem na wyscigach w Newcastle, byl mezczyzna z czarnymi wasikami, ktory ofiarowywal mi stale zajecie szpiega w stajni. Stal z boku, w kacie blisko wejscia rozmawiajac z chlopakiem o wielkich uszach, ktorego widzialem pozniej prowadzacego konia jednej z najlepiej znanych w kraju stajni wyscigowych.
Obserwowalem z pewnej odleglosci, jak przekazal stajennemu biala koperte, odebral od niego brazowa. Pieniadze za informacje, pomyslalem, przekazywane tak ostentacyjnie, ze wygladalo to calkiem niewinnie.
Szedlem za Czarnym Wasem, kiedy zakonczyl juz transakcje i kierowal sie do stoisk bukmacherow. Podobnie jak poprzednio sprawial wrazenie, jak gdyby sprawdzal proponowane stawki zakladow w pierwszej gonitwie, i podobnie jak poprzednio ja postawilem kilka szylingow na faworyta, na wypadek gdyby ktos zauwazyl, ze szedlem za nim. Mimo tej inspekcji nie robil zadnych zakladow, tylko podszedl do bariery dzielacej padok od samego toru. Tu wykonal nie zaplanowany postoj przygladajac sie farbowanemu rudzielcowi w kurtce z zoltej skory leoparda i ciemnoszarej spodnicy.
Dziewczyna odwrocila glowe w jego strone i zaczeli rozmawiac. Czarny Was wyjal brazowa koperte z wewnetrznej kieszeni marynarki i wsunal miedzy kartki programu, po kilku chwilach niepostrzezenie wymienil z kobieta programy. Mezczyzna powoli odszedl od bariery, a kobieta wlozyla program z koperta do duzej, blyszczacej czarnej torby, ktora nastepnie zatrzasnela. Zza oslony ostatniego rzedu stoisk bukmacherow obserwowalem, jak podeszla do wejscia klubowego i udala sie na miejsca zarezerwowane dla czlonkow klubu. Nie moglem pojsc tam
