Вяртанне

Хаваюць неба чараціны.
Хапаюцца за ногі балаціны.

А голас кліча, мкне чароўны
І працінае мне душу.
Марудна як! Хай парашут
Мяне на голас выкіроўваў.
Я захліснуў бы парашут!

Сцяну апошнюю патрушчыў.
Насупраць — праз лагчыну — пушча,
Дзе пад кашлатаю ялінай
Дзмуў паляўнічы ў чараціну.

* * *

Даўно не спаў, як ў жаўнерскім ложку.
Дакучлівая стома цвеліць толькі.
Тваіх вачэй маўклівыя валошкі
Запаланілі зырка наваколле.

Ашчадна захаваю сум блакітны
Углыбіні чысцюткага ўспаміну.
Як Свіслач, вопратку гранітную
За тлумным горадам я скіну.

КАМЕТНАЯ СВАБОДА

Гавораць: двайчы не ўвайсці ў адну раку.
Лухта! Я ўвайшоў у тыя ж воды.
Трымаў, як скарб, ў руцэ тваю руку
Праз год вандровак і свабоды.

Праз галактычныя прасцягі чую спеў.
Мацнее сіла прыцягнення з кожным годам.
Я толькі сёння раптам зразумеў,
Якая ты, каметная свабода.

ТАБЕ

Бягуць успаміны, як хвалі,
На бераг з адзінай сасной.
І дзён маіх стынуць каралі
Без пацеркі зыркай тваёй.

Ўсё роўна тваёй зараніцы
Я вершамі буду маліцца.

ЧАС ЧАКАННЯ ЛІСТОЎ

Набліжаецца час чакання лістоў —
Назапашвай цярпенне.
Адшукай у кахання пяшчоту са слоў.
Першы ліст не збавенне.

Зноў на сэрца ляцяць і ляцяць матылі…
Першы ліст не збавенне.
І на гэтай найлепшай зямлі на Зямлі
Я не ведаю снення.

Зараніцы пачуцці свае даручу.
Страціў час вымярэнне!
Я да скрыні паштовай на крылах лячу…
Соты ліст не збавенне.