do wynajecia. – Mamy do czynienia z takimi sprawami niemal codziennie. Wystawiony jest co osmy albo co dziesiaty z przekletych wypadkow samochodowych na przebiegajacym przez nasze hrabstwo odcinku I-15. Nic, cholera, nowego.
Sledcza Olson skinela glowa.
– Z wyjatkiem faktu, ze w ostatnich paru miesiacach toczy sie tutaj swego rodzaju wojna o wplywy, w ktorej chodzi o przejecie kontroli nad zorganizowanymi oszustwami ubezpieczeniowymi.
– Jest wiecej takich grup? – spytal szeryf Fields, patrzac nieufnie i z ukosa.
Odpowiedzial mu zastepca prokuratora okregowego Weid:
– Podczas sledztwa w hrabstwie Dade na Florydzie ustalono, ze wielka role w organizacji oszustw ubezpieczeniowych pelnili byli dealerzy narkotykowi. My tutaj zauwazamy podobny udzial przedstawicieli gangow meksykanskich i meksykansko-amerykanskich. Zarowno we wschodnim Los Angeles, jak i w innych miejscach.
– Liczby – warknal szeryf.
Kapitan Sutton z CHP potrzasnal glowa.
– Wiekszosci falszywych wypadkow nie organizuja nasze gangi latynoskie – zauwazyl cicho. – Raczej powiem, ze ich czlonkowie probowali sie wlaczyc do akcji, ale im sie odechcialo, bo ktos niezle skopal im za to tylki. A paru czolowych
Tym razem odchrzaknela szeryf Schultz z hrabstwa Orange.
– U nas podobnie sobie pomyslal gang wietnamski. Chcieli opanowac swiatek oszustw, tylko ktos stanowczo i przekonujaco im to odradzil.
– I kimkolwiek jest ta osoba – podsumowal agent specjalny Warren – najwiecej osiagnela w tej wojnie o wplywy dzieki sprowadzeniu zabojcow z mafii rosyjskiej i czeczenskiej… Ustalilismy, ze dzialaja wszedzie na Wybrzezu Zachodnim, lecz szczegolnie tu, na Poludniu.
Wszystkie oczy zwrocily sie na Darwina i na jego najblizszych towarzyszy. Lawrence zakaszlal, co u niego zwykle oznaczalo wstep do dluzszej przemowy.
– Nasza firma wielokrotnie korzystala z uslug Dara… pana Minora… doktora Minora. Rekonstruowal dla nas takze wiele wypadkow, ktore wyraznie zostaly zainscenizowane. Byl rzeczoznawca w kilku takich sprawach, podobnie zreszta jak ja.
Trudy przez moment potrzasala glowa.
– W tych falszywych roszczeniach nie dostrzeglismy jednak zadnego sladu wskazujacego na mozliwosc istnienia dobrze zorganizowanego gangu – wtracila. – Mielismy do czynienia jedynie ze zwyklymi tego typu przypadkami. Ofiary zyciowe, desperaci, pasozyci spoleczni. Wymuszenia ubezpieczeniowe to jedna z nielicznych znanych tym ludziom metod zarobku.
Zastepca prokuratora okregowego Weid przyjrzal sie z uwaga Darwinowi.
– Powiem wprost – oswiadczyl. – Nie mamy cienia watpliwosci, ze ci dwaj mezczyzni w mercedesie to przedstawiciele rosyjskiej mafii, ktorych ktos tutaj sprowadzil, aby pomogli mu w wojnie o wplywy… Malo tego, panie Minor, ci ludzie zostali tu sprowadzeni w celu zabicia pana.
Slyszac to zdanie, Dar skrzywil sie naprawde nieznacznie.
– Dlaczego mieliby chciec mnie zabic? – spytal.
Olson obrocila sie bokiem na krzesle i spojrzala mu prosto w oczy.
– Zywilismy nadzieje, ze wlasnie pan odpowie nam na to pytanie. Wczorajsze zdarzenia oznaczaja dla nas… najlepszy trop, jaki otrzymalismy od poczatku naszego kilkumiesiecznego juz sledztwa.
Darwin tylko potrzasnal glowa.
– Gdyby rzeczywiscie mnie szukali… nawet nie wiem, w jaki sposob mogliby mnie namierzyc. Caly dzien mialem zwariowany… – Szybko i zwiezle opowiedzial o porannej pobudce, startowych silnikach rakietowych, spotkaniu z Larrym i rozmowie z Henrym w Cienistym Odpoczynku, czyli parkingu przyczep dla ludzi starszych… – Chce powiedziec, ze… nie zaplanowalem niczego, co wczoraj robilem. Nikt nie mogl wiedziec, ze o tamtej porze pojade akurat na poludnie, droga I-15.
– We wraku mercedesa – wyjasnil kapitan Sutton z CHP – znalezlismy urzadzenie do namierzania telefonow komorkowych. Prawdopodobnie monitorowali panskie rozmowy.
Minor znow potrzasnal glowa.
– Po moim spotkaniu z Larrym nigdzie nie telefonowalem z komorki ani nikt nie dzwonil do mnie.
– Lawrence polaczyl sie ze mna – powiedziala Trudy. – Dostal fotografie gangu zlodziei samochodow i zadzwonil. Mowil, ze akurat przesluchujesz kogos na parkingu przyczep.
Dar po raz kolejny potrzasnal glowa.
– Sugerujecie, ze glupia zabawa rakietowym silnikiem startowym albo upadek siedemdziesiecioosmioletniego starca z jego parda stanowi czesc poteznego spisku majacego na celu wymuszanie ubezpieczen? I ze ktos sciagnal do Kalifornii Rosjan i kazal im mnie za to zabic?
Ponownie odezwal sie kapitan Sutton z kalifornijskiej policji drogowej. Jak na takiego duzego mezczyzne – mierzyl przynajmniej metr dziewiecdziesiat piec – mial bardzo lagodny i cichy glos.
– Jesli chodzi o silnik rakietowy, wyjasnilismy sprawe. Zidentyfikowalismy szczatki we wraku… po zebach. Dziewietnastolatek nazwiskiem Purvis Nelson z Borrego Springs. Mieszkal z wujkiem Leroyem. Leroy skupowal duze partie metalu od sil powietrznych. Najwyrazniej ktos w bazie Air Force zapomnial o tych dwoch silnikach rakietowych. No i znalazl je mlody Purvis. Zostawil wujkowi notatke…
– Samobojcza? – spytal ktos.
Kapitan CHP zaprzeczyl.
– Nie, nie, zwykla kartke, na ktorej mlodzieniec napisal, ze wychodzi o dwudziestej trzeciej, zamierza w nocy pobic rekord predkosci i spotka sie z wujem na sniadaniu.
– Innymi slowy zostawil notke samobojcza – mruknal szeryf McCall reprezentujacy hrabstwo San Diego, po czym spojrzal na Lawrence’a. – Pan Minor napisal w swoim oswiadczeniu, ze kiedy sie spotkaliscie przed strzelanina jechal pan udokumentowac transakcje kradziezy samochodu. Gang zlodziei samochodow bral sobie na cel pojazdy Avis, zgadza sie? Czy ta sprawa moglaby stanowic powod ataku na pana Minora?
Stewart cicho sie rozesmial.
– Pan wybaczy, szeryfie, ale te kradzieze stanowily pomysl jednej rodziny prostakow. Wie pan, mowie o tych typowo poludniowych rodzinach, w ktorych kolejne pokolenia nie sa madrzejsze od poprzednich. – Nikt z bioracych udzial w spotkaniu szeryfow, policyjnych kapitanow czy ludzi z Federalnego Biura Sledczego nie usmiechnal sie. Lawrence odchrzaknal. – Tak czy owak, w mojej opinii grupka, ktora sie zajmowalem, na pewno nie ma zadnych zwiazkow z rosyjska mafia. Ci ludzie prawdopodobnie nawet nie wiedza ze w Rosji w ogole dziala mafia. Akcje ograniczali wylacznie do wlasnego grona. Niejaki Billy Joe pracowal po prostu w zajmujacej sie wynajmem samochodow firmie Avis i w ramach swoich obowiazkow posiadal adresy lokalnych najemcow. Jego brat Chuckie bral komplet zapasowych kluczy i kradl w nocy auto… Lubili sportowe. Spotykali sie na pustyni z kuzynem Floydem, w warsztacie, ktory tam mieli, pokrywali samochod nowym kolorem, czekali, az lakier wyschnie, po czym Floyd od razu odjezdzal az do Oregonu, gdzie sprzedawal auto w komisie, jak najbardziej legalnie posiadanym przez rodzine. Zmieniali tablice rejestracyjne, ale nie numery wozu. W sumie okazali sie kretynami. Zwrocilem wczoraj fotografie i notatki firmie Avis, a oni przekazali informacje miejscowym wladzom i policji Oregonu.
Glowna oficer sledcza Olson podniosla nieznacznie glos, sugerujac powrot do glownego tematu.
– Wiemy zatem – powiedziala – ze zadne z wczorajszych zdarzen nie bylo zwiazane z zamachem na panskie zycie, doktorze Minor.
– Prosze mi mowic Dar – mruknal Darwin.
– Dar – powtorzyla Sydney Olson, patrzac mu w oczy.
Minora ponownie uderzyl sposob, w jaki mieszala profesjonalna powage z lekkim rozbawieniem. „Czy chodzi o iskierke w jej oku, czy tez o sposob, w jaki porusza ustami?” – zastanowil sie i natychmiast potrzasnal glowa wyrzucajac z glowy te mysli. Poprzedniej nocy nie spal zbyt dobrze.
– Cos jednak musiales zrobic, Dar – kontynuowala kobieta z naciskiem. – Cos, co sklonilo Przymierze do podejrzen, ze w jakis sposob mozesz im zagrazac.
– Przymierze? – spytal.
Sydney Olson skinela glowa.
– Tak nazywamy ten gang oszustow. Sadzimy, ze jest bardzo potezny i doskonale zorganizowany.
Szeryf Fields odepchnal sie od stolu. Mial taka mine, jakby zul tyton i potrzebowal spluwaczki.
– Potezny gang oszustow? Operacja „Czystka”? Droga pani, uwazam, ze mamy do czynienia jedynie ze zwyczajnymi ofiarami losu, ludzmi, ktorzy umyslnie wjezdzaja na autostradzie swoim autem w inne, a potem wrzeszcza ze w wypadku uszkodzili sobie kregoslup. Nic nowego. Ten wasz oddzial specjalny marnuje jedynie pieniadze podatnikow.
Kobieta lekko poczerwieniala na policzkach, po czym poslala staremu szeryfowi o wygladzie zabojcy do wynajecia spojrzenie, ktore skojarzylo sie Darwinowi z Batem Mastersonem.
– Istnienie Przymierza jest faktem, szeryfie. Ci dwaj martwi Rosjanie w mercedesie… bezwzgledni czlonkowie mafii, ktorzy wedlug Interpolu zabili niedawno w Moskwie co najmniej tuzin nieszczesnych rosyjskich bankierow i biznesmenow, a takze prawdopodobnie jednego zbyt pewnego siebie amerykanskiego przedsiebiorce, ktory chcial tam inwestowac… ci dwaj martwi Rosjanie to rzeczywistosc. Pociski z maca-10 w samochodzie doktora Minora tez sa realne. A mniej wiecej dziesiec miliardow dolarow, ktore Kalifornia stracila w wyniku wymuszen ubezpieczeniowych… to nie wymysly, szeryfie!
Stary szeryf oderwal wzrok od Sydney Olson, a jego grdyka poruszyla sie intensywnie, jak przy pospiesznym przelykaniu.
– No dobra, nie klocmy sie. Wszyscy mamy pilne sprawy, do ktorych musimy wracac. Jak ten… projekt „Czystka”… sie dalej rozwinie?
Weid usmiechnal sie dobrotliwym, uspokajajacym usmiechem. Usmiechem urodzonego polityka.
– Ze wzgledu na ostatnie zdarzenia specjalna ekipa dochodzeniowa tymczasowo przenosi swoja centrale do San Diego – oswiadczyl radosnie. – Media domagaja sie ujawnienia nazwiska kierowcy czarnej acury NSX. Dotychczas udawalo nam sie ukryc szczegoly tej historii, ale jutro…
– Jutro – podjela Sydney Olson, patrzac znow na Dara – ujawnimy oficjalna historie. Niektore jej detale beda dokladne, powiemy na przyklad, ze dwaj zabici mezczyzni byli rosyjskimi zabojcami zawodowymi dzialajacymi na zlecenie tamtejszej mafii. Oswiadczymy, ze ich niedoszly cel to prywatny detektyw… z oczywistych powodow nie zdradzimy prasie ani prawdziwej tozsamosci Dara, ani jego zawodu… No i oglosimy, ze naszym zdaniem zabojcy scigali go, poniewaz byl bliski ujawnienia ich dzialalnosci. A po oswiadczeniu bede spedzac calkiem sporo czasu z doktorem Minorem i Stewart Investigations.
Darwin odwzajemnil jej wyzywajace spojrzenie. Nagle przestala dla niego wygladac jak slodka Stockard Channing.
– Wystawiacie mnie niczym kozla w tym filmie o dinozaurach…
– Wlasnie – przyznala sledcza Olson. Teraz usmiechala sie do niego zupelnie otwarcie.
