Песьні-жальбы

Выйшла маці ўсьлед за ёю,
Стала ля парогу
I, падпёршы твар рукою,
Зорыць на дарогу,

На дарогу-пуцявіну —
Там яе Гануля, —
Ды за сьлёзкаю сьлязіну
Роніць-лье матуля.

Доўга матка так глядзела,
Дочку праважала,
Покі хустка яе бела
З вочак не прапала.

За падаткі

Колькі ўжо раз за падаткі
     Стараста пужае!
Ой, няхай іх! Горка зь імі,
     Хто таго ня знае!

Аж тут пісар прыязджае
     Разам з старшынёю…
Ой, нічога ж не парадзіш
     З горкаю бядою!

— Пачакайце, калі ласка!
     І — бух ім у ногі!
А назаўтра я Красульку
     Пацягнуў за рогі.

Зарыкала так жалобна
     Бедная жывёла,
I мне сэрца гэтым рыкам,
     Як нажом, парола.

Жонка плача, лямантуе…
     Гэтак па дзіцяці,
За труною йдучы, плача
     Хіба толькі маці…

Я йшоў збоку, і здушылі
     Горла мне залозы.
Ў поле выйшаў — паліліся
     З вачэй самі сьлёзы.

На прадвесьні

Эх, наперла ліха-гораі
Ні сяніны, ні зярна.
А тут сьнег яшчэ ня скора
Згоніць цёплая вясна.

У кішэні ні грашынкі,
Хата поўная дзятвы!
Ні паленца, ні лучынкі —
Хоць у землю лезь жывы.

Папалілі, пераелі, —
Нічагутка ані ў зуб!
Хлеба толькі да нядзелі,
На два разы ўсяго круп!

А даўгоў ты нахватаўся,
Таму дзесяць, таму пяць…
Ось дзе, Грышка, ты папаўся:
Чым ты будзеш аддаваць?

Эх, наперла ліха Грышку —
Рук няма за што зацяць!
Хіба вып’ем па кілішку —