Я па сьвеце хадзіў,Косьці ўсюды занёс,Я на землю праліўМнога сьлёз, многа сьлёз.То ня дуб у барыЗаскрыпеў, застагнаў —Гэта я без парыБогу душу аддаў.Нудна звоняць званы,То мацьней, то замруць,Адзін дзяк ля труны —Гэта прах мой нясуць.На магілцы маейКрыж трухлявы стаіць,А над прахам касьцейВольны вецер шуміць.Я — мужычы сынок,Я ня маю дарог.Мая школка — шынок,Маё жыцьце — астрог.
Пахаваньне
Чую звон я нудны,Рэдкі, невясёлы.Дзень сягоньня будны,Не сьвяткуюць сёлы.Чую прычытаньне,Чую плач я нечы,Скончыўся зараньнеВек твой, чалавеча.Вось труну я бачу,Кучка йдзе народу.Колькі жалю, плачу!Жонцы мужа шкода,Мужа маладога,Добрага Рыгора,I сабе у БогаПросіць сьмерці з гора.Сёстры плачуць горкаВуйнымі сьлязамі:«Ой, Рыгор, Рыгорка!Што зрабіў ты з намі?»Двое дзетак з краю —Бедныя сіроткі!Цяжка будзе, знаю,Вам, мае блазноткі!Ззаду дзед сагнуўся —Нудна, жаль старому.Падышоў, вярнуўсяСкора поп дадому.О, мой братка родны!Ой, мужык ты бедны!Ўсё жыцьцё галодны,Худы, чорны, бледны.Хто табе уважыць?Хто паспагадае?Сушыць доля, пражыць,Гне, не аглядае.Біўся ты, як рыба,Часу ты ня ўседзіш…У зямельцы хібаШчасьце ты угледзіш.
