Песьні-жальбы

За работу жыва, жыва!
Каб нас доля не ўшчувала,
Каб ня сохла наша ніва,
Каб нуда нас больш ня гнала!

V. С турмы

Турэмная камэра

Цесна камэра, як клетка, —
Вузкі ход праміж дзьвюх нар;
Пры вакне жалеза сетка,
Над дзьвярамі «каляндар»,

Разьлінеены ў радочкі,
Ды «буфет» зь пяці дасок.
У павуцьці ўсе куточкі,
Ў пыле кожны вугалок.

Два ваконцы, дзьве рашоткі,
Два цабэркі для вады;
Столік, вузкі і кароткі,
Сеньнікі у два рады.

Абабіт пабел усюды,
А праз столь цячэ вада.
Ў закарвашках зьвярок руды,
Клоп і ўсякая брыда.

Пахне потам чалавечым…
Цяжкі, сьпёрты, кіслы дух.
Рана ўстанеш — дыхнуць нечым,
Проста вешай хоць абух.

Катаржнікі

Цесны дворык. Непрыгожа!
     Дзьверы пад замкамі,
У тры сажні агарожа, —
     Глуха, як у яме.

Толькі бразгаюць кайданы
     Дзікім бразгатаньнем,
Звон пакуты, звон паганы
     Аддае стагнаньнем.

Будзіць звон той боль у сэрцы,
     Смутак наганяе.
Цяжка, цяжка ў паняверцы!
     Ой, доля ліхая!

*

Сьвеціць сонца, жарам пыша,
     Ў небе — ні хмурынкі.
Лёгкі ветрык сад калыша,
     Гойдае галінкі

Ды жартліва задзімае —
     Накурыць, напыліць,
Пух угору падымае,
     Красачку пахіліць.

Прабяжыць і ціха стане…
     Зьвякаюць кайданы.
Ў гурт сышліся катаржане,
     Від іх змардаваны.