vundigis. Ni ne satas la homcasadon ci tie!
— Tute ne! — interkriis kaubojo. — Ni vidos, kiu estas la kaspafisto!
— Tiu knabo havas tre honestan vizagon — rimarkis la drinkejmastro, kiu dume revenis. — Kaj malbela pafo trafis lian sultron.
— Kiu atakas embuske, tiu ne vundigas. Nur al tiu povas okazi tiajo kiu
— Kie trafis la kuglo tiun homon, kiu mortis? — demandis la drinkejmstro la infanon.
— Guste en la mezo de lia frunto…
20
Bill bandagis sian sultron, surprenis sian cemizon kaj elgrimpis tra la fenestro. Li ne volis riski plu. La knabino atendas lin. Kaj li devas akiri ankau virinan vestajon. Sed kiel? Bedaurinde li ne estis en tiu animstato por teni kelkajn dolarojn de la mortinta kontrauulo.
— Nu, estas egale.
Kelkaj homoj haltis antau la gastejo, kiel li ekiris malrapide, sed neniu haltigis lin. La serifo jus inspektis la okazejon ce la kadavro de Pete. Du kaubojo reiris en la drinkejon.
— Atentu min — diris iu. — Tiu temerarulo, kiu mortigis vian amikon, vundigis. Li devas havi vojon de eskapo gis vespero, cetere la ludo ne estas honesta.
— Kiel vi komprenas… tion?
— Tiel, ke vi ne formovigos gis la oka horo vespre de tie ci.
— Cu… tiu bubo jam ne estas ci tie?
— Ne.
Austin ekmovigis
— Kiel do mi diris — diris la kaubojo kaj gustigis sian revolverzonon — , vi restos ci tie.
— Ni ne preferas la homcasistojn, sed la sangohundojn, kiuj ekpersekutas vunditojn, malpli…
Malvarmaj, malamikaj ekrigardoj emfazis la opinion de la du kaubojoj.
Austin cirkaurigardis heziteme. Per la sep sakramentoj al tiu pajaco! Ja vera licemo pendas en la aero ci tie…
— Mi havas nenian problemon… kun la knabo. Se mia amiko mortis en honesta lukto.. Sed mi volonte farus kelkajn demandojn al li. Ni persekutas la ulon tial, car li fugigis ies edzinon…
La frese novaj amikoj de Bill surprizigis iomete.
— Cu vi povas pruvi tion?
— Sendube. Sed pligravigas la aferon, ke anticipe li mortpafis la edzon, kaj nur stranga hazardo kauzis, ke la kuglo, deglitinta sur lia ripo, ne mortigis la koncernulo.
Eskapigo de virino! Gi estas granda kulpo en la puritan Okcideto. Ve al tiu, kia faras tiajon. La juro, la edzina fideleco, la honesto de la familio estas nuraj, sanktaj nocioj. Pasas jaroj, gis tia terurajo okazas ci tie, en la socio de simplaj homoj.
Austin vidis bone, ke lia kontrauatako trafis la popularecon de Bill, kie li povas starigi ciun kontrau li dum momentoj.
— Ni estas la amikoj de la vundita edzo. Anticipe mi jam preskau lincis la ulon en Pomac, car li ludis trompe. Li jetis en la marcon la bremsiston de la kureganta sargtrajno, trafikanta al Connicted.
— La afero de la bremsisto estas vera — diris la ciovendisto mallaute. — Jus li vizitis min por aceti puran tulajon. Li venis ci tien piedirante kaj aspektas terure pro la algluiginta slimo…
— Ni devus informi la serifon — diris iu kaubojo. — Vi povintus diri tion pli frue.
— La ulo — daurigis Austin — flaterarigas la homojn cie, kaj li jam estas trans montoj kaj valoj, kiam evidentigas, kion li krimis. Gardu bone viajn domon kaj havajon, kiuj estas en la cirkauajo. Nek la virinoj estas en sekureco de li.
Proksimume kvar homoj tuj foriris. La ciovendisto rapidis pleje. Li edzigis pasintjare la duan fojon, kiam li havis kvindek du jarojn, kaj li edzinigis dudek du jaran knabinon.
La serifo revenis.
— Cu vi konas tiun homon, kiu estas mortpafita? — li demandis Austin-on.
— Jes.
— Kio estas lia profesio?
— Li starigas kaptilojn inter la montoj.
— Kiu estas tiu, kiun li
— Li ne insultis tiun homon. Li volis reporti lin en Pomac-on, kie…
— Respondu tion, kion mi demandis!
— Atendu, serifo — interrompis la drinkejmastro. — Tiu homo rakontis interesajn aferojn, kiuj sangos iomete vian opinion pri tiu bubo…
— Kiu estas tiu homo?
— Li asertas, ke tiu homo nomigas Bill Teksaso — respondis Austin. — Sed certe gi estas falsa nomo. Li estas suspektebla per kelkaj krimoj. Li forfugis el Pomac, antau ol oni povintus prirespondigi lin kaj eskapigi virinon. Li mortpafis la edzon…
— Ni ja devus scii tion certe — diris la serifo enpensiginte.
— Kie estas la virino, kiun li fugigis, se veras tio, kion vi rakontis? — interrompis gasto.
— Li ne estas freneza kunporti sin — diris Austin. — Li certe kasis sin ie, dum tiu tempo, kiam li venis en la urbon.
La ciovendisto revenis.
— Venu, venu — li diris al iu malantauen. — Mi audis tre interesajn aferojn de tiu homo.
Jack, la bremsisto estis kun li. Kun vizago, iom batita blua, trolaciginte, sed en pura vestajo, kaj intertempe li deskrapis ankau la koton de sur si.
— Kiu estas tiu homo? — demandis la serifo.
— Bremsisto. Rakontu, amiko mia, al la serifo, kio okazis al vi!
— Jack eksidis kaj rakontis malgaje la okazintajojn. Li prisilentis kelkajn bagatelojn, kiel ekzemple la desaltigon de la vagabondo, sian afablecon, rilate la virinon, plie li parolis pri tio, per kia superhoma forto li luktis kun la vagabondo sur la kureganta trajno, kiun li jam preskau venkis, sed bedaurinde, li perdis sian ekvilibron, kaj la fia atakanto pusis lin de sur la trajno. Ankau virino en cifona vestajo estis apud li, kiu batis lin je la kapo el dorsdirekto, kaj si instigis tiun vulpovizagulon mortigi lin…
— Mi kredas tion — diris la ciovendisto. — Virino, kiu forlasas sian edzin, estas kapabla por cio.
— En Pomac ni estus sciintaj kiel trakti tian komediiston.
— Mi ne komprenas nur tion, — interrompis kaubojo, ke tia ulaco, kial redonis la monon kaj la pistolon de la mortpafita kontrauulo?
— Kvankam li estus bezoninta la pistolon. Gi estas ridinde etkalibera armilo… Mi ankorau ne vidis ci-region tiel malgrandan enir-aperturon, kia estas sur la frunto de via amiko — diris la serifo.
Diabla ideo trafulmis la kapon de Austin.
— Cu vi diras tion, ke gi estas etkalibera?… Atendu!.. Cu vi audis ion pri la rabatako, okazinta en Shawron- Lane?
— Kompeneble jes! Oni rulis rokon antau la kuregantan trajnon antau Shawron-Lane… Estis kvar mortintoj, inter ili ankau la juna fratino de la gubernatoro… — kriis iu.
— Jes. Nu, mi legis tel, se mi memoras bone, ke tiu kompatinda knabino havis malgrandan, ornamitan pistolon kun perlamota kolbo. Gi estis sur la listo de la rabitaj objektoj. Rigadu la jurnalon
— Mi ne devas rigardi tion. Ankau mi ricevis la cirkuleron… Kaj mi memoras tiun malgrandan pistolon sur la listo.
La serifo fiksrigardis kun sulkigita frunto al la cambro malantau la breto. Ciu ekstaris en la ejo. Subpremita ekscitigo strecigis en la aero.
