27
Tio estis la plano de Bill. Li sciis, ke oni sercos lin cie sur la vojoj, kampoj kaj en sargtrajnoj; sed en Connicted, de kie li fugis galopante, cekalkane kun la morto, nenio sercos lin.
— Atentu min, Buldog… Vi ne sciis, kion vi entreprenis per tio, ke vi akceptis min kun la virino…
— Idiotajo… li grumblis, karesante sian malpuran, grandan barbon surper sian mantelon.
— Tamen mi rakontos cion ci, kion mi jam diris al Kornulo la Sovaga
Fininte tion, Buldog sidis longe en silento.
— Malbenita historio. Kiel vi volas elsavigi?
— Nun mi scias nur tion, ke mi devas ripozi unu tagon. La inflamo malhelpas min en cio. Dum tiu tempo cirkaurigardu iomete por ekscii ion kaj alian.
— Cu poste? — demandis Kornulo la Sovaga, preskau respondante kun akcento, esprimanta malesperigon.
— Ni vidos tion… Eble sukcesos fugi ien, Orienten kun la virino… Nun donu al mi malvarman akvon kaj ion por kompresi…
Li dormis gis posttagmezo kontinue. Kiam li malfermis siajn okuloj, Edith sidis apud li. Si jus vringis la trempitan tukon.
— Vi dormis tre profunde — si diris ridetante. — Plurfoje mi sangis la kompensajon sur via sultro sen tio, ke vi estus vekiginta dume.
— Kie estas Buldog?
— Mi ne scias. Kornulo la Sovaga dormas sur la skribotablo.
Estis tiel. La dumetra skeleto ronkis sur la malgranda skribotablo, li metis siajn longajn krurojn alten, tiel, ke la kalkano de liaj trouzitaj botoj, faritaj el ledo de bovo, apogigis al la rando de la sranko.
Li ronkis kun mirinda, stertora triumfo.
— Kial vi ne diris, ke vi vundigis?… La vundo inflamigis tial, car vi ne zorgis pri tio.
— Mi ne satas la kompaton. Tio estas familia kutimo ce mi. Mia patro sur la morta lito petis severe la servistojn, se li mortos, li ne estas hejme por la kondolenc-vizitantoj! Kiel vi fartas?
— Tre bone. Mi nur ne kuragas rigardi en la spegulon
— Je mia vorto, vi ne havas kauzon al tio. Vi impresas unuarenge, kiel moroza casisto — li respondis, kiam li okulmezuris Edith-on, aspektantan infane en la vasta rajdopantalono kaj grandega felocasista mantelo. — Mi miras nur tion, ke vi ne timas resti sola en tiel granda vestajo.
Estis mirinde. Ili sercis kaj ridetis unu al la alia. Tra la fenstro penetris la sunradioj, gajaj pro la vapora, humida brilo de la pejzago post la pluvo. Kvazau ili ne estus sidantaj en la ombro de la morto, ci tie, interne, en la kaptilo.
— Estis sage reveni. Neniu sercas nin ci tie.
— Jen vidu — fanfaronis Bill — , ankau mi povas havi sagacajn ideojn. Bvonvolu doni al mi tiun ledan rimenzonon de sur la tablo. Dankon…
Li jetis la zonon al Kornulo, kiu elprenis sian revolveron kaj salte levigis pafprete.
— Ne ronku jam, kiel ia vaporsegilo!
Kornulo visis la dormon el siaj okuloj.
— Cu ni jam ekiras?
— Se nur ni havus tiun celo, ke oni lincu nin, tiam jes.
Kornurlo gustigis sian revolverzonon gemante, kiun li ne demetis ec en dormo.
— Se nur mi scius, kien mi iros nun, kaj kie mi akiros novan vagonon… Mi alkutimigis esti cefluanto.
— Infanlido. Mi havas unuarangan planon, gi signifas bonegan enspezon. Konvena al mi! Granda risko, malmulte da laboro…
Buldog revenis kun sia kutime serioza, sed kun nenidira mieno. Tri vizagoj ridigardis al li atendeme. Unuavice li rigardis la glason sur la tablo.
— Almenau povintus kuiri fresan kafon tiu, kiu eltrinkis gin, ke li sufo…
— Mi eltrinkis gin — diris Edith rapide, anticipante la ofendon.
— Cu vere?… Hm… Ankau vi povintus kuiri..
— Cu vi estis en la urbo?… — demandis Bill.
— Nu?… Cu vi pensas, ke mi iris fiskapti — li respondis moroze. — Mi vizitis gastejon de Todler.
— Kio estis tie?
— Malbonodoro… Mi dekutimigis de la fumo kaj de la malbenitaj vestoj de la kaubojoj…
— Cu vi audis ion pri mi?
Li murmuris… li tiradis sian zonon kaj elprenis grandan pecon da safviando el sia poso, kaj kelkajn rompigintajn cigaredojn.
— Okazis nenio grava… La persekutantoj galopis Orienten al Kondlow… Kaj… oni do estas ankorau koleraj kaj parolas pri vi, sed multaj homoj jam vetas je cevalkonkursoj… hm…
Li metis la kafon tien. Bill rigardis lin kun esplora rigardo.
— Mi opinias — li diris al Edith — , estus bone, se vi tondus vian hararon iom malpli longa. Kiel vi povas fari tion sola… Estus pli oportune, se oni ne vidus tuj, ke vi estas virino…
— Bone. Kie mi trovos tondilon?
En la angulo de la najbara cambro tovigas malnova valizo… Tie vi trovos tondilon, kudrilon, fadenon kaj kaptilon pro lupoj.
Edith rapidis en la alian cambron.
— Nun parolu — diris Bill.
Buldog sercadis en la poso de sia mantelo.
— Mi kolektis multe da skribajo…
— Cu lastfoje ankau en la cirkauajo vi kolektas la tabulojn?
— Tiuj ne estas tabuloj, sed skribajoj.
Li elprenis multe da cifitaj paperoj.
— Jen estas la unua… Rajdantaj senditoj portis gin al Denver, kaj oni fiksi tiun sur ciun trian arbon.
La skribajo tekstis jene:
en la nomo
de Gubernatoro de Stato Nevado:
serifo Thompson el Connicted
Ili silentis…
— Nu?… — demandis Bill.
— Oni do traesploras ciun trajnon, veturantan Orienten, kaj ciu bremsisto estas tre atentema — rimarkis Kornulo la Sovaga. — Grupoj sercas vin sur landvojoj, tra montoj kaj valoj, tio nun jam estas versajna.
— Hm… — meditis Billl. — Mi havas multe da bonaj amikoj inter la pastistoj kaj felcasistoj per kaptiloj, kaj ili fajfas pri la premio…
Bill sercadis inter la skribajoj kaj elprenis alian paperfolion.
— Knabo disportas gin sur rapida cevalo. Tiu estas videbla cie.
Gi estis skribajo multiplikita per kopipapero.
