— Tio estas la pli malbona — murmuris Buldog. — Pro la alia ni devas timi nur la serifojn kaj la urbanojn. Gi fortimigas ciun. Oni scias, ke la
Bill salte levigis kaj fajfadis.
— Mia sultro resanigis. Ni ekiros ec hodiau.
— Kien?
— Gi estas tre simpla. Tien, kie oni ne timas la
— Tio estas saga ideo! — kriis Kornulo. — Oni ne sercos vin sude, nur oriente de Kindlow…
Kornulo la Sovaga eraris en tiu afero.
28
Austin rimarkis de malproksime la forgiston, rajdantan en granda polvonubo, kiu rapidegante klopodis atingi Kondlow-on. Li ne vidis precize, ke la selo de la alia cevalo estas malplena. La griza, malproksima polvonubo signalis, ke iu galopas tien…
Li ekspronis sian cevalon kaj komencis galopi rapide. Jam aperis la unuaj domoj de la urbeto, kiam li atingis la dormemokulan senditon.
— Haltu!
— Mi ne povas… Mi rapidas…
Austin ne diskultis multe. Li saltigis sian cevelon antau lin kaj kaptis lian brakon. La posedanto de la “cevalbenzinejo” preskau falis el la selo. Li etendis sian manon por elpreni sian revolveron, sed la fremdulo kaptis lian gorgon tiel, ke lia spiro tuj haltis.
— Hundo! Cu mi strangolu vin?!
— Kion vi volas?… — li demandis pli milde, post mallonga tusado.
— Kie vi stelis la du cevalojn?
— Mi ne stelis tiujn… Rapide lasu min libera, car la du cevalojn…
— Silentu! Rakontu, kiu konfidis tiujn al vi, kaj kiel, sed tre rapide!
La forgisto ne hezitis longe. La fremdulo sajnis moroza karaktero, kaj li havas estimindan premon. Li rakontis simple la historion, pri la viro kaj virino, kiun li cetere konas bone, li ofte vizitis lin por aceti ciuspecajn varoj, poste ili kartludis, kaj regajninte la prezon de la acetitaj bagateloj, li foriris. Li estas bonfama vagabondo en Usono, lau la nomo Bill Teksaso, kaj nekredeblas pri li, ke li estus stelisto de cevaloj, au tiajo…
— Transdonu la leteron al mi…
— La letero ne estas adresita al vi…
La tubo de pistolo, subite direktiganta al li, igis lin tamen transdoni la leteron. Li vidis malgaje, ke la nekonato malfermas gin, kaj traleginte, li metas en sian poson.
— Redonu gin…
— Superfluas… Via konato stelis la du cevalojn en Connicted, tial li sends tiujn kun vi al Kindlow, por ke li vojerarigu la persekutantojn…
Sen plua klarigo li turnigis kun sia cevalo kaj forgalopis en tiun direkton, de kie li alvenis.
La forgisto staris senkonsile. Fine li decidis tiel, ke li iros en Kindlow-on, al la serifo.
Dume la
— Tri cevaloj galopis tien, tio estas klare videbla… — diris la rabisto, kiu nomigis “Henny la Giba”, kies iu skrapolo rompigis ie, kaj de tiam lia iu sultro elsstris deformiginte. Krome li estis terure straba, kaj li havis tiel grandan brustokeston, kiel ia malbone remburita majorineto.
— Tri cevaloj… — siblis La
Ciuokaze ni devas sekvi tiujn gis Kindlow.
— Tio estas bona — rimarkis la gibulo. — Ili je devis trapasi tie.
— Gi estuzs tro simpla — diris la
— Sed la du cevaloj…
— Ni vidos tion… Antauen!
Ili apenau galopis unu mejlon, kiam Gunner rajdis renkonte kun siaj tri homoj. Tiuj anticipis ilin, car tiuj cirkaurajdis la valon lau granda duoncirklo, sur dekliva tereno, kun pli granda rapideco.
— Reen! — kriis la kaprobarbulo. — La kanajlo trompis nin.
— Mi sciis — diris la
— Stultulo, al kiu oni konfidis du cevalojn. Austin atingis, pridemandis lin kaj renkontigis kun ni. Li diris tion, ke li ne kuragas veni antau viajn okulojn, kvankam li havas gravajn informojn.
La
— Venu ci tien! — li kriis
Austin pasis el inter la arboj kaj iris al ili.
—
— Parolu!
Li rakontis cion. Fine li transdonis la leteron. La cefo de la rabistoj tralegis gin.
— En ordo. Ni returnigos.
— Kvankm, se sur alaia vojo, sed ili devis veni ci-direkten…
— Tamen ni devas trovi ilian spuron…
— Austin staris. Li atendis, ke oni reakceptu lin. Sed la
— Forportu vin!
La malgranda trupo forgalopis, kaj Austin daurigis sian vojon aparte, sekvante la rabistojn.
29
Atibnginte la “cevalbenzinejon, ili elseligis saltante. Ili sercadis cie, sed sur la roka grundo nenio montris la direkton de la fugo.
— Gorilo nun atendas en Kindlow — diris Gunner.
— Versajne ankau ni iros tien, se ni ne trovos spurojn ci tie.
Cirkau ili sur kelkaj arboj jam pendis la cirkuleroj, sur iuj ankau la mesago de la
— Ili povis fugi nur al Kindlow — diris la gibulo — , car alidirekten ne estas vojo, escepte Connicted-on, kien la fripono certe ne kuragis reveni.
— Cu l fervojo? — montris Grunner al la malproksima taluso.
— Ba! Oni trasercas ciun vagonon, veturantan Orienten, ne lasante forfugi la murdiston. Li morigis la junan fratinon kaj la amikojn de la gubernatoro…
— Austin faris tion — murmuris Gunner.
— Sed oni ne scias tion.
Ili staris senkonsile dum kelkaj sekundoj. Estintus vere stulta provado sidi en trajnon, ekveturonta Orienten, au reveni al Connicted, resercate kun tia krimo.
— Li povis ekvoji nur al Kindlow, se li volas atingi Orienten tra la Blua Montaro.
