Жураўліная пара

Чарнакрылым воранам
Вісне прадчуванне —
Быць бядзе:
Чорны чалавек
3 партфелем чорным
Назіркам за мною ўслед ідзе.
Кожны крок мой сочыць неадступна,
Цэліцца,
Як вопытны стралок.
Змрочна,
Недаверліва
I тупа
Акуляры бліскаюць здалёк.
Ухмыляецца прыблудным чортам,
Дыхае натужна за спіной...
Чорны чалавек
3 партфелем чорным
Цёмным ценем цягнецца за мной.
Стражнікам сгаіць над кожным словам,
На парог прыходзіць без ключа,
Нават ноччу за сталом пісьмовым
Зазірае хітра з-за пляча.

Што ты скажаш подламу прыблудзе?
Як яго прагоніш з хаты прэч?..
Тонкім пальцам тыцкае мне ў грудзі
I сіпіць пагрозна:
«Не пярэч!»
Каб я стаў
Лагодным і пакорным,
Сціплым і бяздумным,
Як усе,
Чорны чалавек
3 партфелем чорным
Варту сваю пільную нясе.

Задыхаюся ў пыле
I ў мыле,
3 ног валюся ад сумятні.
Ухайдокалі,
Надламілі
I мяне акаянныя дні.

Пазаблыталі ўжо ўсё чыста:
He ўяўляю,
Дзе я жыву.
Палітолагі,
Журналісты
Затлумілі зусім галаву.

Цягнуць злева
I клічуць справа,
Звон разгойдваюць вечавы...
Божа мой,
Ну якая справа
Мне да гэтай бойкай братвы?

Ну навошта мне
День вусаты
I стары акрываўлены сцяг?..
Хай мусоны ўсе і пасаты
Міма нас ляцяць у прасцяг.

Хай ля ўлады таўчэцца чэлядзь
I падбрыкваюць порстка панкі,
I зладзюжны набытак дзеляць,
I да славы бягуць нацянькі!..

Не па мне сёння ўсё такое.
Напрамілы Бог я прашу:
Ну пакіньце мяне ў спакоі!
Ну не лезьце пішчом у душу!

Душу сціскае стомленасць цяжкая,
I вецер сыпле жоўтыя лісты.
А я ўсё роўна цеплыні чакаю,
Шукаю ў лета тайныя масты.