Жураўліная пара

Вы верыце прамовам,
Што на сваёй зямлі
Нарэшце канчаткова
Мы страх перамаглі
I што ніколі болей
Не ступіць на парог,
Не сцісне сэрца болем
Бязлітасны спалох?..

А за спіною глуха
Паузе зларадны шэпт,
Свідруе мозг і вуха:
— За ўсімі сочыць шэф.
Усе ўзнімайце лапкі,
Во на любога з вас
Есць у архівах папкі
I рапартаў запас.
Там вечар учарашні
I кожны цмок i глык,
I плёткі ўсе,
I шашні
Пастаўлены на ўлік.

I гэта ўсё аднойчы,
Як выбуховы тол,
He паглядзеўшы ў вочы,
Вам пакладуць на стол.

I колькі б ні лячылі,
А стрэс па сэрцы —
Трах!..
Ну вось.
А вы лічылі,
Што вас не возьме страх.

Вы бачылі іх самі
На мітынгах і ў краме —
Настойлівасць,
Рашучасць
I імпэт.
А за спіной —
Нястачы,
Ваенны снег гарачы
I ідала вусатага партрэт.

Старыя радыкалкі
Яшчэ ля рэчкі Калкі
Вялі інгэграцыйныя баі.
У іх у рэдыкюлі
Па тры ідэйных кулі
I «корачкі» інспектара ДАІ.

Яны ва ўсякім разе
Дадуць любой заразе
Суровы і бязлітасны адлуп.
Яны дакажуць сходу
Працоўнаму народу,
Дзе на зямлі марксісцкай думкі пуп.

А вечарам
Бабулі
Зачэрпнуць суп з каструлі
I чай пусты сагрэюць на пліце.
I сядуць да экрана
Прыслухацца старанна,
Што там чарговы правадыр пляце...

Ён у нас рашае шмат,
Дарагі электарат,
На стале ў яго заўсёды —
Хлеба кус
І сала шмат.
Ён зусім не хоча звад,
Мудры наш электарат.
Кожны выбраны начальнік
Для яго —
I сват, і брат.