Зорку раннюю злавіць.Марыць ён,Нібы аб цудзе,Як яна,Прачнецца ледзь,Каля лап ягоных будзеДзіўнай музыкай звінець.***Карычневага не люблюHi на палянах,Hi ля плота,Калі злятае на зямлюУжо аджылая лістота.У завірусе залатойЯно крадзецца непрыкметнаI нішчыцьРазам з чарнатойВясёлую раскошу лета.Яно выстуджвае датлаРужовыя кастры чабору.I ў свеце менее святла.I ў свеце менее прастору.Услед старому жураўлюЯно гразіцца сцюжай ранняй...Кар ычне вага не люблю.Яно —Як метка вымірання.***Сяргею ЗаконнікавуКаля бяроз, таполяў і калінаўЗа далягляд скіроўвае шаша...Пасля Варшаў, Парыжаў і БерлінаўУ Глыбачку спяшаецца душа.Ад плошчаў, сквераў, авеню і стрытаўТы паімчацца стрымгалоў гатоўДа ўзмежкаў, крушняў, баравін і рытвінI пачарнелых ад дажджоў платоў.Засумаваў без сажалкі і рэчкі,Без студні з камяністым цёмным дном,Без шнура жыта і без поля грэчкі,Без лугавых рамонкаў пад вакном.Яшчэ ў вушах не ўспела сціхнуць скерца,Гучаць салонных скрыпак галасы,А ўжо табе жаўрук чаруе сэрцаI радасць дорыць ранні звон касы...Здалёк цыгарка бацькі свеціць знічкай.Бяжыць насустрач згорблены сусед...Абмыеш вочы полацкай крынічкай —I ўбачыш раптам іншым цэлы свет...***Я горка вінаваты,Што рваўся так,Прасцяк,3 вясковай цеснай хатыНа гарадскі прасцяг.
