Не тузаем апушчаныя лейцыI не вядзём старых пустых размоў.Хай воз наш і няпоўны,Ды не ўлегцыВяртаемся,Стамлёныя,Дамоў.Далёка ззадуЗасталіся зыкіГандлярак,Што крычаць на ўсе лады.Чутно,Што ўсё стараюцца музыкі.Але ўжо не для нас —Для маладых...***Прайшла, мінула маладосць.Патушана агнёўе.I мудрасць ёсць,I хата ёсць,Але няма здароўя.I лёс ужо не б'е пад дых,Не сыпле соль пагарды.Але памкненняў маладыхНяма і за мільярды.Прыгнута клопатам спіна.Не спакушае брага...Жыццём аплочаны спаўнаI воля,I павага.I колецца грахоў асцё.I сэрца цісне стома...Так і павінна быць усё.Хоць і шкада,Вядома...***Так бела за вакном,Аж адбірае вочы.Так ціха за вакном,Як у дзіцячым сне.На дрэвы і платы,На сцежкіПасля ночыЛёгМяккі і густыНячутныПершы снег.Па ім яшчэЎдварыДзятва не прабягала.I садЯшчэ не стросЯго3 галін сваіх.Ён ахінуў зямлюПушыстым пакрываламІнавакольны светЗагадкава заціх.Надыхацца хачуГаю чай цішынёю,Як найдаўжэйПабыцьУ мройнай чысціні...Дык дай сваю рукуI пасядзі са мною.I хоць на мігВакноШырока расчыні!..
