Жураўліная пара

Калі з начных дарог прыходзіш
У бацькаў двор
Пасля бяды,
3 вадой крынічнаю калодзеж
Цябе сустрэне
Як заўжды.

I сонца выкаціць з-за гаю
Сваё чырвонае ядро.
I з неба зорка,
Хоць якая,
Зляціць у поўнае вядро.

Дык не дазволь,
Каб нехта іншы,
Хто пот не ліў
I гразь не тоўк,
Аб зорку вусны апаліўшы,
Зрабіў тут ранішні глыток...

Лугавіны.
Баравіны.
Дым асенняга кастра.
Журавіны.
Журавіны.
Жураўліная пара.

Зажурыліся рабіны
Каля голага бугра:
За вясновыя правіны
Чырванець прыйшла пара.

Віскатлівыя драбіны
Сонца вывезлі з двара...
Павуціны.
Журавіны.
Жураўліная пара.

Гэта так —
Мы ўсе там будзем.
Ну а тут
За шлях зямны
Богу дзякую
I людзям,
Што былі са мной яны

На парозе
I ў дарозе,
У застоллі
I ў бядзе,
I ў маёй жыццёвай прозе
Не падводзілі нідзе.

I ў мяне ўсяляк бывала,
Ды сказаць я не магу,
Што было мне ласкі мала,
Што я ў некага ў даўгу.

Я рупліўцам Беларусі
Давяраўся,
Як братам.
I таму я не баюся
3 імі ўбачыцца і там.

Да скону
Я б шчаслівы быў бясконца,
Каб на зямлі для ўсіх хапала сонца,