Жураўліная пара

***

Не судзі мяне залішне строга,
Ад дурных спакус не зберагай.
Нас паміраць
Доўгая дарoгa
I зялёны салаўіны гай.

Нам даўно з табою даспадобы
На дваіх разлітая туга,
Вогнішча,
I цёплы дожджык дробны,
I вясёлкі чыстая дуга.

I няма чаго дзяліць адчайна
Hi крыніц,
Hi навальніц,
Hi слёз.
Стала боскаю зямная тайна,
Што тугім вузлом звязала лёс.

Што ж яшчэ
У гэтым свеце чорным
Можа нас з'яднаць і зберагчы
Разам з лесам,
Разам з небам зорным,
3 вогнішчам ля возера ўначы?..

***

Ты снішся мне,
Далёкая такая,
Як незваротнай маладосці знак.
Я зноў цябе здарожана гукаю
I дагукацца не магу ніяк.

Шукаю нашы даўнія сцяжыны,
Што зараслі высокаю травой.
I колецца мне кожны куст ажыны
Маёй віной.
А можа, і тваёй.

Hi злоснага дакору,
Hi праклёну,
Hi рэўнасці ў маёй душы няма...
Маўчаць табой пасаджаныя клёны.
I стыне на губах тваё імя.

***

Абцалую цябе,
Абшапчу,
Адагрэю,
Не пушчу ні на міг
У сівую зіму.
Над вяршынямі сосен,
Над вольным палётам барэю
На далонях прызнання
Да Бога самога ўзніму.

Я не дам табе слова сказаць —
Я ўсе іх разгадаю.
Я на вуснах тваіх
Прачытаю найлепшы свой верш.
Над шляхамі і снамі,
Над песнямі і над гадамі
Ты,
Як месячык ясны,
У казку маю паплывеш.

А на грэшнай зямлі
Мы прысядзем пад яблыняй белай, —
Я ўсе кветкі і травы
Пакладу табе моўчкі да ног,
Аднязнанага шчасця,
Ад удачы сваёй захмялелы,
Малады і наіўны,
I твой раб,
I твой бог...